Gizli Ses

629 69 6
                                    

Multimedia "Gripin Yalnızlığın Çaresini Bulmuşlar"

°Keyifli okumalar°

××××

Karanlık hava, karanlık düşüncelerim, ruhum tamamen karanlık...

Ay ışığı altında karanlığımla yürüdüm. Beyza evin bulunduğu yerin dışında bulunan uçurma doğru.

Burasını ilk geldiğim zaman keşfetmiştim. Uçurumun kenarına geldiğimde duyduğum sesle durdum.

"Susma, sözlerin senin kadar güzel

Tenin kadar keskin olsun

Hazırım yaralanmaya

Ne fark eder

Bir sen eksik bir ben fazla

Alışmışız mutsuzluğa, mutsuzluğa inanmaya

Günahı boynuma

Bir yalan eksik, bir yalan fazla

Nasıl olsa döner dünya

İster inan, ister inanma

Yalnızlığın çaresini bulmuşlar

Korkma

Artık yokum, öldüm bizim için

En başından kendim için hazırım yaşamaya

Ne fark eder

Bir sen eksik, bir ben fazla

Bir fark var mı?

Sensizlikle yalnızlığın arasında

Günahı boynuma

Bir yalan eksik, bir yalan fazla

Nasıl olsa döner dünya

İster inan, ister inanma

Yalnızlığın çaresini bulmuşlar."

Duyduğum sese kendimi o kadar kaptırmışım ki ne şarkının bittiğini nede kayalığa oturduğumu daha yeni fark ediyordum. Kızın ağladığını fark edememiştim. Tam yanına gitmeye yeltendiğimde kızda gitmek için kalktı. Ayağa kalkarak elleriyle gözYaşlarını sildi. Yüzünü ay ışığının yansıttığı kadarıyla görebilmiştim. Ama çok net değil. Uzun saçları vardı. Kim olduğunu öğrenmek için yanına gitmeye başladım. Oda aynı anda arkasını dönüp hızla yürümeye başladı.

Sesine mest olmuştum. Onu durdurmak için çıtımı bile çıkaramıyordum. Az önce onun oturduğu yere oturdum. Ayaklarım uçurumdan sallanıyordu. Ellerimi iki yanıma yaslayarak Ay'ın parlaklığına baktım. Ay bile karanlığın içinde bulunan ışığın var olduğunun göstergesi değil miydi ?

Ellerimi toprakta gezdirirken elime gelen soğuk metalle irkildim. Elime değen metali kaldırdığımda "B" ve "G" harflerinin olduğu bir kolye olduğunu fark ettim. Belliki kızdan düşmüştü. Kolyeyi boynuma takarak yere uzandım. Ayaklarım uçurumdan aşağı sallanırken Ay'ın batışını izledim.

Kolyeyi kaldırarak inceledim. Gümüşten yapılma iki harf. Belki anne ve babasının adıdır yada kardeşi ve onun adıdır. Belkide sevgilisi vardı. Ve ona o vermişti. Sesini ilk kez duyduğum kıza...

Belkide onunda benim gibi unutamadığı kişiler vardır. Belki oda birilerinden kopartılarak buraya getirilmişti.

Ben bunları düşünürken Güneş çoktan gökyüzündeki yerini almaya başlamıştı. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp kolyeyi tişörtümün altına gizleyerek yerimden doğruldum. Hızla geldiğim yoldan geri döndüm. Kız hakkında bildığım tek şey sesini daha önce duymadığımdı...

SU PERİSİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin