The only girl in section 7 (S1)

CHAPTER 87

VEBBIANA'S P. O. V

Nakaramdam ako ng pananakit ng ulo ko. Umupo ako at unti-unting minumulat ang aking mga mata.

"Nasa'n ako?" Takang tanong ko sa sarili ko. Hindi pamilyar ang bahay na ito. Ugrh! Wala akong maalala. 'ano bang nangyari kagabi?

Napatingin ako sa lalaking papunta sa direksyon ko ngayon. He holding my breakfast. Si Tyrone.

Shet! Don't tell me...... Andito ako ngayon sa bahay nila?!? What the?!?

Unti-unti akong tumingin sa kasuotan ko. Laking gulat ko nalang na iba na ito!

"Good morning!" Bati niya sa akin pero tinaasan ko lang siya ng kilay.
Inilapag niya sa tabi ko ang mga breakfast ko. My h-h-hotdog...... Ham, tocino, itlog, gatas syempre huwag natin kalimutan ang kanin.

"Manyak ka!"

*Tumawa* "don't worry, I didn't change your clothes. Yaya pharsa changed your clothes." He smiled. Tangina! Siguraduhin niya lang.

Shit!!! Si titaa!! Baka nag-aalala na! Akma na sana akong tatayo pero hinawakan niya ang kamay ko.

"Eat ka muna"

"Huwag mo nga akong hawakan" pagmamaldita ko sabay taboy sakanya.

"Parang walang nangyari sa atin kagabi, ah." nanlaki ang mga mata ko. Nakangisi lang siya sa akin.

"A-ano??"

"You kissed me."

"Ulol!"

"Just nevermind and eat."

"Ayaw ko nga! Mamaya may nilagay ka d’yan"

"Bakit ko naman gagawin ‘yon?"

"Dahil galit ka sa akin"

"Hindi ako nagalit sayo kahit kailan"

"Wee? Liar!"

"Promise....... You. Ikaw ang nagalit sa akin–" itinaas ko ang kanang kamay ko at itinapat sakanya. "Stop. Kakain nalang ako. Labas!"

"Eat well" ani niya at lumabas. Kakapiste!

Inayos ko ang pagkakaupo ko at kinuha ang tray na pinaglagyan ng breakfast ko. Susubo na sana ako ng mapansiin ko ang babaeng nakatayo sa may pintuan. She stared at me with a raised eyebrow.

"Who the fuck are you?" Muntikan ko nang iluwa ang laway ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko nalang siya pinansin at kumain. Ayaw ko makipag-away na gutom ako. Baka siya gawin kung umagahan.

"Excuse me? I'm asking you"

"Excuse me din ah? Nakain ang ako, huwag kang istorbo" sagot ko sakanya. Bwisit kasi!

"What the?!"

"Oh? Baka gusto mo rin kumaen? Sayo nalang, kakahiya naman eh"

"Dzuh! I don't like people like you"

"Bakit gusto ba kita?" Nawalan tuloy ako ng gana. Kakapunyeta.

Huminga ako ng malalim at marahan na humarap sakanya. "I'm sorry to irritated you."

"HAHAHAHAHA damn. I don't need your sorry, just leave my house!" Ay aba! Ako na nga itong nagsorry sakanya. Tumayo ako at tinaasan siya ng kilay.

"You don't know me. So please be gentle."

"You think I'm scared of you?"

"Ay bakit hindi ba? Well, k. Wala naman akong pake sayo" I crossed my arms. Akma niya sana akong sasampalin pero nahawakan ko ang kamay niya at ginamit ko ang kanang kamay ko para sampalin siya.