Hinila ni ysabella ang buhok ko at padabug akong isinandal sa pader. Kumuha naman ng kahoy si alora at pinaghahampas ang mga kamay at paa ko.
Gusto kung lumaban...... gusto ko. Pero ayaw ng katawan ko.
"Dapat ka nang mamatay! Wala sanang nawala kung wala ka sa mundong 'to!" Sigaw ni ysabella.
Napatingin ako kay bella na pilit na tumatayo para tulungan ako, kitang kita ko sa mga mata niya ang awa.
Huwag kang maawa sa akin. Kaya ko sarili ko.
"Girls....." Napahinto ang lahat at tumingin sa lalaking nakamask.
Lumapit si ysabella at niyakap ang lalaki.
Hindi kaya-pero........ impossible.
Unti-unti niyang tinatanggal ang mask niya.
Hindi ako nagkamali. Si kuya.
Lumapit siya sa akin habang nakangisi. "You're not belong to us." Sinipa niya ako sa t'yan kaya nagsuka ako ng dugo.
"Because of you, mommy and daddy died!" Nang dahil lang ba do'n kaya galit siya sa akin?
"Kilalanin mo kasi kung sino kinakalaban mo." Sophia.
Naninilim na ang mga paningin ko.
Sophia and alora held me. Sinampal naman ako ni ysabella.
Napatingin ako kay ysabella na bigla nalang nawala.......
"Hahaha. Bakit ayaw niyo sa akin? Wala naman akong ginawa sainyo...."
"Sa akin wala, pero kay alora meron." Ani ni Sophia.
Anong kasalanan ko sakanya?
"Hindi mo yata ako naalala? Ako lang naman ang ipinahiya mo dati sa harap ng maraming tao."
"Deserved...." I whispered.
Marahan akong tumingin kay kuya habang nakangiti. "At ikaw? bakit ba ayaw na ayaw mo sa akin?" Dati pa pinangarap konang magkaroon ng kuya, pero hindi katulad niya.
*Ngumisi* wala manlang akong natanggap na kahit anong sagot mula sakanya.
Nakita ko nalang na naglabas siya ng baril at itinutok sa akin.
Ngumiti ako at tuluyan na ngang tumulo ang mga luha ko.
"Kung d'yan ka masaya, go lang..... Magiging masaya ako para sa'yo, pakisabi nalang kay tita, 'thank you." halos wala na akong makita dahil sa mga luha ko.
Yumuko ako.
"Ano na? Iputok mo na!" Rinig kung sigaw ni alora.
Matagal ko na rin pingarap mamatay, siguro ito na 'yong oras na 'yon. Kahit sana huling sandali ng buhay ko, makita ko sila....... Gusto ko silang mayakap.
Section 7........
Kahit wala ako masaya naman sila.
Wala ng Vebbiana'ng manggugulo at mangungulit sakanila.
Inagaw ko na ang baril sakanya. Nagsi-atrasan silang lahat habang nakataas ang kamay.
"Ako na mismo ang gagawa, ako na mismo ang papatay sa sarili ko!"
"Go lang!" Pagch-cheer ni alora.
"This is the last time and day na makikita niyo ako. Wala ng Vebbiana'ng MALANDI! MALAS! Wala ng Vebbiana'ng manggugulo sainyo!!!" Ipinikit ko ang mga mata ko at itinutok ang baril sa ulo ko.
BINABASA MO ANG
The only girl in section 7 (S1)
Roman pour AdolescentsVebbiana, Ang babaeng walang hinangad kundi ang malaman ang totoo at mamuhay ng maayos at payapa. The girl that hate people around her. Dahil sa sobrang pasaway at basagulera ay hindi siya tumatagal sa pinapasukan niyang Pa-aralan. Talentado siyang...
