Hit & Run - Porgola

Siyah Kuğu

Katil bir adam bir gece Ay'a sevdiği kadının onunla olması için yakarır. Ay bunu kabul eder ancak bir şartı vardır: Doğacak ilk çocukları Ay'ın olacaktır. Adam, yalnızlık korkusuyla bu şartı kabul eder ve bir kadın ile evlenir. Bir süre sonra da ilk çocukları doğar. Ancak çocuk tarçın renginde bir tene ve koyu zeytin gözlere sahip olacağı yerde aydınlık bir tene sahip olur, albinodur. Tam anlamıyla Ay'ın suretidir. Ancak kadın çocuğu doğurduktan 9 yıl sonra ölür. Adam karısının ölümüne yıkılır. Çocuğunu önemsememeye başlar. Ay'a da vermek istemez çocuğu. Ay'a sırtını çevirir. Ay'dan saklar çocuğu. Genç çocuğun aydınlık teni kaybolur kara sözler kara kaşlara sahip olur. Ama ay çocuğu kaybetmez. Çocuk ne zaman mutlu olup gülse Ay; Dolunay şeklinde olur, çocuk ne zaman ağlasa Yarım Ay ve Hilal şekline geçip onu sakinleştirmek için bir beşiğe dönüşür. Ay çocuğun annesi olur. 

Bir adamın hikayesi bu şekilde yazılır ve kimse bu kuraldan muaf değildir. Ölmek için doğmuş insan. Bu, hayatın döngüsüdür. Hayatta olduğumuz söylendiği anda ölümümüzün önceden yazdığını söylemeyeceğim. Bedenim korkuyor ama vicdanım değil. Ben zaten sonumu biliyorum. Ne de olsa, ben yargı saatini  bekleyen kılıcı başıma asılı bir günahkarım. Elimden çok kan aktı yaşarsam canavar olurum. Hala insan olarak anılmaya layık mıyım? 

"Araftan önce son bir dileğim var."  

Aslında hayatımda hiçbir şey dilemedim. Bencil olmaya ve dilemeye ihtiyacım var mı? Kendimi umursamam ve isteklerim yoktu. 

"Sen mi bir şey istiyorsun?" 

"Evet." Kötüyüm biliyorum. Kötülük asla galip gelmez aslında bunu da biliyorum. Suçlu birisi bir dilek hakkı istiyor. 

"Ne istiyorsun?" 

"Bir oğlan çocuğu." Belki eğer bir şansım varsa, belki düzelmek için bir şansım varsa... benim tek kurtarıcım o olabilirdi. 

"Sen bir katilsin." 

"Değiştim." Eskiden güçlü olmaktan keyif alan insanlardık. 

Ne zaman yanlış yapmaya başladım? Bütün bunları neden yaptım? Hiç bir şey hatırlamıyorum. Ne sebeple öldürmeye başladım. İntikam için çok inançlıydım. intikam için mi? Kimin intikamını almak istedim... 

"Sahip oldukların ile mutlu değil misin?" 

Benim sahip olduklarım? 

"Sen baban değilsin." Babam?

"Babanın sözlerini bana söylüyorsun!" 

"Babamın sözleri mi?" 

"Baban asla sahip olamayacağı şeyi istedi benden. Seni istedi." Babam bir katil, neden beni iste-

Bekle bir dakika. 

Düşündüğüm bu şeyler benim değildi bunlar babamındı. Kendimi babam yerine koyarak bunlar aklımdan geçti. Ben bir katil değilim! Ben bir intikamcı değilim. Ben bir çocuğum! 

"Babam, katil. Neden beni istesin ki?"

"Bunu sen kendin dedin. O değiştiğini söyledi." 

 O değişti mi? Bilmiyorum. Babam benim yüzüme bile bakmazken, benimle iki çift söz etmezken bunu nereden bilebilirim ki?

"Hala önümüzde bir hayat var Ömer. Henüz annene katılma." 

"...Tamam." 

"Büyüdüğünü görmek istiyorum." 

Artık annemin, yüzü ya da sesine dair hiçbir anım yoktu. Demek beni seven birinden ilgi görmek buydu. Kalbim bana onu asıl incitmememi söylüyordu. Ama kendi kısıtlamamı kırmamayı bile başaramayan biriyim.