Defiant Youth Series #3: Her Unwanted Life

CHAPTER 23: Love Confession

Nandito nga pala kami ni Mama sa loob ng  auditorium sa school pinatawag lahat ng parents dahil magkakaroon daw ng meeting tungkol sa nalalapit na graduation namin. Two months from now, college na ako sobrang bilis ng pangyayari. Oo nga pala, 'yong tinutukoy ko na Mama ko si Mama Zephanie 'yon nagka-ayos na kami last month, I've already forgiven her. Ang dami ngang nangyari last month, nagka-ayos kaming dalawang mag-ina, napatawad na rin ni Dad at Mom si Mama, at higit sa lahat naramdaman ko na buo na ang pagkatao ko.

*Flashback*

I caught zephanie cleaning our condominium, she was obviously tired because of the amount she had cleaned. I went to the kitchen to get her some water to drink after I got water I went back to the sofa where she was cleaning, she felt I was looking at her so she stopped cleaning.

"Have you been standing there before? I'm sorry I didn't notice you right away because I was busy cleaning. I found your condominium as messy as it was, so I cleaned it." sabi niya.

"Yes," sagot ko sabay abot sa isang basong tubig na hawak ko sa kaniya. "hindi mo naman kailangan gawin lahat ng ito besides hindi ka katulong dito."

"Salamat dito, ano ka ba ayos lang! Sa pamamagitan nito at least makabawi man lang ako bilang nanay mo." sabi niya at mapait itong ngumiti.

Ramdam kong pagod na siya at alam kong gustong-gusto na niyang sumuko pero hindi niya magawa dahil nga gusto niyang makabawi sa akin. Tiningnan ko siya ng diretso sa mata atsaka huminga ng malalim.

"Tama na! Ayoko na, itigil mo na 'yang ginagawa mo!" sambit ko, hindi ko namalayan na nataasan ko siya ng boses. Agad naman akong humingi ng paumanhin. "I-i'm sorry..."

"W-what do you mean by that? Anong ayaw mo na?" tanong niya. "ayaw mo na ba akong makita dito? If that's the reason then I'll leave but please let me do my responsibilities to you kahit once lang...please?" naiiyak na sabi niya.

Agad naman akong tumugon bago pa siya maiyak ng tuluyan. "What I meant is hindi mo na kailangang gawin yan, hindi mo na kailangang bumawi pa sa akin maging ina ka lang sa akin ayos na 'yon pero huwag sa paraan na alam mong mahihirapan ka. Itigil mo na ang pagpapahirap sa sarili mo, okay?" paliwanag ko. "Ayokong nakikita kang nahihirapan ng dahil sa akin! I'm sorry kung inisip mo na ayoko sa'yo, I'm sorry kung naging manhid ako...I'm really sorry!" tuluyan na akong naiyak dahil sa bigat ng nararamdaman ko.

Galit ako sa kaniya pero ngayon mas naiinis ako sa sarili ko! Ang tanga ko kase! Bakit ba hindi ko pa siya pinatawad noong una pa lang? Bakit ba nagpaka-trying hard pa ako sa kaniya? Bakit hinayaan ko siyang pahirapan ang sarili niya? Damn you, Zaphria!

"I-I don't understand."

"From now on, gusto ko maging okay na ang lahat. I want you and me to be okay, I want everything in my life okay. I forgive you..."

"Tama ba ang lahat ng narinig ko? You are forgiving me?" tanong niya.

"Yes, I forgive you. I love you, Ma!" sabi ko at mahigpit ko siyang niyakap, she hugged me back and I felt my back get wet.....she's crying.

"I am speechless, I will explain everything to you later....." sambit niya sa pagitan ng pagyayakapan namin.

Kumalas ako sa kaniya, hinawakan ko ang isang kamay niya habang ang kaliwang kamay ko naman ay nasa pisngi niya.

I smiled at her. "No need to explain everything to me Ma, I understand."

"Thank you and I love you more than you know, anak!" She said as she kissed my forehead and hugged me again. I hugged her back.