Kyung Soo သတိရလာတော့ အနားမှာ ဘယ်သူမှရှိမနေပေ။ ခဏကြာတော့ကိုယ်ရံတော်ယူကအခန်းထဲကိုဝင်လာကာ Kyung Sooဘေးကိုလာထိုင်ပြီး
"အိမ်ရှေ့စံ နိုးလာပြီလား နေလို့မကောင်းတဲ့နေရာရောရှိနေသေးလား"
"ဟင့်အင်း အကိုယူ ကျနော်အကုန်နေလို့ကောင်းပါတယ် ဒီနေရာကပဲ နာတာ"
ရင်ဘတ်လေးကိုလက်ကလေးနဲ့ဖိပြပြီးမျက်ရည်တွေကျကာပြောလာတဲ့ အိမ်ရှေ့စံကိုကြည့်ကာသူလည်းနာကျင်ရသည်။
"အိမ်ရှေ့စံ တိုင်းပြည်ကိုပြန်ရအောင်နော်"
"ဟင် ဘာလို့လဲ ကျနော်အရှင့်ကိုမထားခဲ့နိုင်ဘူး သူ့ရင်သွေးလေးဆုံးရှုံးလိုက်ရလို့ သူခံစားနေရမှာ ကျနော်သူ့နားမှာရှိပေးနေမှဖြစ်မှာ"
"အရှင်ကပြောတယ် မိဘအိမ်ကိုခဏပြန်ပြီး စိတ်ရောကိုယ်ရောအပန်းဖြေလိုက်ပါဦးတဲ့"
"မသွားချင်ပါဘူးဆို မယ်တော်တို့ဆီကိုနေ့တိုင်း စာအဆက်အသွယ်လုပ်နေတာပဲကို မပြန်ချင်ဘူး ဒီမှာပဲနေမှာ"
"မဟုတ် အိမ်ရှေ့စံ ဟို...."
ထိုအချိန် နန်းတွင်းရေးရာဝန်ကြီးနဲ့ရဲမက်များကနန်းဆောင်ကိုရောက်လာကာ
"မင်းကြီးအမိန့်တော်ပါတယ် နာခံစေ"
"ကျနော်မျိုးနာခံလျက်ပါ"
"လူသားဟန်ဆောင်ထားသော မြေခွေးမင်းသားတစ်ဖြစ်လဲ ဧကရီ Do Kyung Sooအား ဧကရီရာထူးမှပယ်ချကာ တိုင်းပြည်ထဲမှပြည်နှင်ဒဏ်ပေးလိုက်သည် ယခုချက်ချင်းပင်တိုင်းပြည်ထဲကထွက်သွားစေ "
"ဟင် ဘာ ဘာဖြစ်တယ် ကျနော် ကျနော်မယုံဘူး အရှင် အရှင်နဲ့တွေ့မှရမယ်"
"ရဲမက်တွေသူ့က်ိုတားစမ်း"
"မင်းတို့ အိမ်ရှေ့စံရဲ့အသားကိုထိတာနဲ့ ခေါင်းပြန်သွားမယ်"
ကိုယ်ရံတော်ယူက အိမ်ရှေ့စံရဲ့ရှေ့ကနေပိတ်ရပ်ကာရဲမက်တွေက်ိုပြောလိုက်လေသည်။
"ငါ့ အိမ်ရှေ့စံကိုငါပြန်ခေါ်သွားမယ် ဒီနေ့နေမဝင်ခင်ငါတို့ထွက်သွားမယ်ဆိုရတယ်မလား"
YOU ARE READING
ROSE (Complete)
Fanfiction8နှစ်ကြာတဲ့ထိတစ်ယောက်ထဲချစ်တယ်လို့ပြောနေတာမမောသေးဘူးလား ကိုယ့်ဂျူနီယာလေး #Chanyeol ကျနော်မမောဘူး ဒါပေမဲ့စီနီယာကကျနော်မောမှာစိုးရင် ကျနော်နဲ့အတူလိုက်ပြောပေးပေါ့ ...
