Mr. Kim's Badboy [Taekook] ✔️

Chapter 7

"මට යන්න යතුර දෙනවද දැන්වත්?"

"මං උයපුවා රහ නෑ කිව්වා නේද? දෙන්නෙ නෑ යතුර." ජන්ග්කුක් යතුර අතේ ගුලි කරන් අත උඩට ඉස්සුවා.

"අනේ ජන්ග්කුක්, මට පරක්කු වෙනවා ළමයෝ."

"ඉතින්.. මට ඒක අදාල නෑනෙ. "

දිග හුස්මක් පාතට හෙලපු ටේහ්‍යුන්ග් ජන්ග්කුක් ළඟට ළං උනේ යතුර බලෙන් හරි ගන්න. ජන්ග්කුක් අත තවත් උඩට කරන් හිටියේ ටේහ්‍යුන්ග්ට යතුර ගන්න බැරිවෙන්න. ටේහ්‍යුන්ග්, ජන්ග්කුක් දෙන්නගෙ උසවල් අතර තිබ්බෙ සෙන්ටිමීටරයක විතර වෙනසක්. ඒත් සෙරෙප්පු නැතුව හිටපු ජන්ග්කුක් සපත්තු දාන් හිටපු ටේහ්‍යුන්ග් එක්ක බලද්දි ගොඩක් මිටියි. අනික ටේහ්‍යුන්ග්ගෙ අත් දිගයි. ඒ හින්දා ජන්ග්කුක්ගෙ අත ලේසියෙන්ම අල්ලගන්න ටේහ්‍යුන්ග්ට පුළුවන් උනා. ඒත් ජන්ග්කුක් අත තද කරලා මිටි මොලවගත්තෙ පැරදෙන්න තිබ්බ අකමැත්තට. ටේහ්‍යුන්ග්නුත් වැඩේ අතෑරියෙ නෑ. එයත් ජන්ග්කුක්ගෙ අත අල්ලගෙන තදකරේ එතකොටවත් අත දිගාරියිනෙ කියලා.

හැබැයි ඒකෙන් කොල්ලට රිදුණ පාර ආව් කියන ගමන් ජන්ග්කුක් අත දිගෑරියා.. යතුර බිමට වැටුණා. ඒත් ටේහ්‍යුන්ග්ගෙ අවධානය තිබ්බෙ ජන්ග්කුක් ළඟ.

"මොකද උනේ? ගොඩක් රිදුණද?"

"නැත්නම්.. කෝට්ට වගේ හිටියට තමුසෙගෙ ඇටකටු හයියයි." තරහයි වේදනාවයි හින්දා ජන්ග්කුක්ගෙ නහයයි, කන්දෙකයි රතුවෙලා ගිහින්.

"අනේ.. මං එච්චර රිදෙයි කියලා හිතුවෙ නෑ. මොනවහරි ගාලා දෙන්නද?" ටේහ්‍යුන්ග්ගෙ කෝපි පාට හීනි දිග ලස්සන ඇස් කණගාටුවෙන් පිරිලා තිබ්බෙ.

"ඕනෙ නෑ. ඔයාට පරක්කු වෙනවනේ. යන්න වැඩට."

"ඒත්.."