RED LIGHTS

°16•

Το μόνο πράγμα που ακουγόταν μέσα στο σπίτι ήταν τα βήματα του Felix ο οποίος τριγυρνούσε από δω και από κει στο σαλόνι ενώ περίμενε το άτομο στην άλλη πλευρά να σηκώσει το τηλέφωνο. Τι ακριβώς θα της έλεγε; Ούτε αυτός δεν ήξερε αν όντως ήθελε να την συναντήσει, αν όντως θέλει να μάθει την αλήθεια.

Areum: ναι;
Η φωνή της χαμηλή, ήταν ξεκάθαρο ότι κοιμόταν. Και ποιος δεν κοιμόταν τέτοια ώρα;
Felix: Areum;
Areum: FELIX; ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΆ;

Χωρίς να το καταλάβει, το αγόρι ποια χαμογελούσε σαν ηλίθιο, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε η Areum ήταν αυτός.
Felix: καλά είμαι, πρέπει να μιλήσουμε.
Areum: τώρα;
Felix: η τώρα η ποτέ, εσύ διάλεξε.

Για λίγα δευτερόλεπτα το κορίτσι δεν μίλησε, σε κάποια φάση ο Felix άρχισε να νομίζει πως κοιμήθηκε.

Areum: στείλε μου την διεύθυνση.

Χωρίς να απαντήσει, το αγόρι έκλεισε το κινητό και έστειλε την διεύθυνση, τώρα το μόνο πράγμα που του έμεινε να κάνει ήταν να περιμένει. Καθήμενος στο καναπέ, η σκέψεις του βασάνιζαν το μυαλό, τι έκανε μόλις τώρα; Της έδωσε την διεύθυνση του σπιτιού. Είναι κρυφό όμως, είναι πράκτορες δεν μπορούν όλοι να ξέρουν το σπίτι τους. Και ενώ σκεφτόταν για το τι ήταν λάθος και τι σωστό το κουδούνι του σπιτιού χτύπησε. Με αργά βήματα πλησίασε την πόρτα και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα την άνοιξε.

Μια κουρασμένη, ντυμένη με πιτζάμες, Areum στεκόταν στην πόρτα. Το ξανθό, σγουρό μαλλί της πιασμένο κότσο, τα μάτια της μισάνοιχτα. Χωρίς να περιμένει την άδεια του Felix το κορίτσι μπήκες μέσα και με κουρασμένα βήματα κατευθύνθηκε προς το καναπέ. Λίγα δευτερόλεπτα χρειάστηκαν μόνο και το κορίτσι είχε ξαπλώσει στο καναπέ έτοιμη να κοιμηθεί.

Ένα μεγάλο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του Felix, το στομάχι του γεμάτο πεταλούδες, το κορίτσι δεν είχε αλλάξει καθόλου, ήταν το ίδιο με την Areum που ήξερε ο Felix πριν 5 χρόνια. Αναμνήσεις έπαιζαν στο μυαλό του, κάθε φορά που η Areum κοιμόταν ο Felix της χάιδευε τα μαλλιά. Σιγά σιγα, χωρίς φασαρία, το αγόρι βρέθηκε καθισμένος στο πάτωμα ενώ κοιτούσε την κοπέλα που τόσο πολύ αγαπούσε να κοιμάται. Το χέρι του έβαλε μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί της και μετά άρχισε να χαϊδεύει τα μαλλιά της, πόσο του είχε λείψει αυτο;

Areum: θα κοιμηθώ αν το κάνεις αυτό.
Η φωνή της ήδη κοιμισμένη.
Ένα μικρό γέλιο βγήκε από το στόμα του, το κορίτσι δεν είχε αλλάξει καθόλου, από τότε ήταν το ίδιο, πάντα της άρεσε να κοιμάται στα χέρια και στα γόνατα του Felix.

Felix: Areum, σήκω πρέπει να μιλήσουμε.

Αφού γκρινιαξε λίγο, το κορίτσι έκατσε στο καναπέ ενώ έπινε το τσάι που ο Felix της είδε φέρει προηγούμενος. Το αγόρι καθισμένο απέναντι της σε μια καρέκλα.

Felix: ξέρω ότι δεν φαίνεται να είναι η κατάλληλη στιγμή αλλά... Πρέπει να μάθω τι έγινε, εσύ ήθελες να εξηγήσεις γιατί έφυγες και εγώ θέλω να το ακούσω, το μόνο πράγμα που θέλω από εσένα είναι να μου πεις τα πάντα χωρίς να πεις κανένα ψέμα.

Τα μάτια της Areum ανοιχτά, για κάποιο λόγο δεν πίστευε ότι ο Felix θα ήθελε να την ακούσει ξανά. Αφού πήρε μια βαθιά ανάσα αποφάσισε να μιλήσει.

Areum: θυμάσαι την μέρα που σε άφησα; Ήταν η τελευταία μέρα για μένα εδώ. Ξες ότι πάντα σε αγάπησα, και πάντα θα σε αγαπάω και αυτό το ξέρω. Δύο μέρες πριν να γίνει αυτό είχα μάθει ότι θα γίνεις πράκτορας.

Felix: πρώτον, πως το έμαθες; Δεύτερον, ποιο ήταν το πρόβλημα ότι εγώ είμαι πράκτορας.
Areum: εμμμμ, θυμάσαι ότι σου είχα πει ότι έχω μια αδερφή; Από αυτήν το έμαθα, τώρα δεν μπορώ να σου πω ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα αλλά το θέμα ήταν η αδερφή μου, έπρεπε να διαλέξω η εσένα η αυτήν...και εγώ διάλεξα εσένα.
Felix: ουσιαστικά διάλεξες αυτήν.
Areum: όχι, αν διάλεγα να μείνω εδώ τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Δεν μετανιώνω ότι το έκανα αυτό που έκανα, αν ήταν να το κάνω για σένα θα το έκανα και άλλες χίλιες φορές.

Το αγόρι ποια δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα, τι εννοούσε η Areum με όλα αυτά; Τι είχε να κάνει η αδερφή της με όλα αυτά;

Felix: και ποιο ήταν το νόημα να έρθεις εδώ αν δεν μου τα λες όλα;
Areum: καταλαβαίνω εάν δεν θες να με πιστέψεις, το μόνο πράγμα που έχω να σου πω είναι προσοχή, γύρω σου γίνονται πολλά πράγματα για τα οποία δεν έχεις ιδέα.
Felix: τι πρέπει να κάνω τώρα δηλαδή;
Areum: σκέψου το, δεν ξέρω, απλά πρόσεξε τον εαυτό σου και τους φίλους σου.

Το κορίτσι σηκώθηκε όρθια και άφησε την κούπα στο τραπέζι, ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπο της ενώ κοιτούσε τον Felix μέσα στα μάτια.

Ο χρόνος για τον Felix σταμάτησε τι δευτερόλεπτο που τα χέρια της Areum βρέθηκαν γύρω από τον λαιμό του, αγκαλιάζοντας τον σαν να μην υπάρχει αύριο. Πόσο του είχε λείψει αυτή η μοιροδια, αυτο το σώμα να είναι κοντά στο δικό του.

Χωρίς να το σκεφτεί πολύ, το αγόρι έφερε τα χέρια του στην μέση της Areum αγκαλιάζοντας την με τον ίδιο ενθουσιασμό. Δάκρυα στεκόταν στις βλεφαρίδες της Areum έτοιμα να κυλήσουν στα μάγουλα της.

Ο Felix ήταν σίγουρος για ένα πράγμα, εάν δεν είχε χτυπήσει το κινητό του τα πράγματα με την Areum δεν θα τελείωναν εδώ, αλλά η τρομαγμένη φωνή στην άλλη πλευρά του τηλεφώνου έκανε όλη την ύπαρξη του Felix να τρέμει.

???: Lix...