RED LIGHTS

°17•

Μέσα στο μεγάλο, άδειο δωμάτιο ακουγόταν μόνο η αναπνοή του Chan. Η ησυχία, το σκοτάδι, η μοναξιά... Πράγματα με τα οποία ο Chan είχε συνηθίσει να ζήσει από μικρός, πράγματα τα οποία δεν τα φοβήθηκε ποτέ, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του ότι μια μέρα το να βρίσκεται μόνος του μέσα στο σκοτάδι θα τον τρομάξει, και όμως, η μέρα αυτή ήταν σήμερα. Το συναίσθημα ότι κάποιος τον παρακολουθούσε των έτρωγε από μέσα του, δεν φοβόταν κάποιο άτομο, το ήξερε ότι όποιος και να είναι θα μπορούσε άνετα να τον νικήσει, αυτό που τον τρόμαζε ήταν η αύρα μια αφύσικης δύναμης, κάτι πιο δυνατό, πιο άγνωστο, πιο ισχυρό βρισκόταν στο ίδιο κτήριο μαζί τους.

Από την άλλη πλευρά ο Hyunjin κοιτούσε το αγόρι από μακριά, τα βήματα του αργά και ήσυχα. Σαν πράκτορας που είναι θα έπρεπε να κάνει τα πάντα για να πιάσει τον αντίπαλο του, αυτή την φορά όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τη στιγμή που ο Chan γύρισε το κεφάλι του και τα βλέμματα τους συναντήθηκαν όλο το σχέδιο και για τα δύο αγόρια καταστράφηκε. Γιατί τους πείραζε ότι είναι αντίπαλοι;

Οι δύο μορφές στεκόταν παγωμένες.

Hyunjin: εσύ;
Η φωνή του Hyunjin χαμηλή, αδύνατη, σοκαρισμένη και όμως, ακουγόταν τόσο καλά και καθαρά μέσα στο άδειο δωμάτιο.
Chan: εσύ;

Ένα ειρωνικό γέλιο ακούστηκε από τον Hyunjin. Η ειρωνία όμως δεν ήταν η μόνη φανερή στο γέλιο αυτό, ο πόνος και η απογοήτευση επίσης.

Hyunjin:εγώ; ΕΓΩ; Τι εννοείς με το "εσύ";
Chan: αυτό που εννοείς και εσύ.
Hyunjin: τι ωραία το αγόρι που ήρθε εδώ να σκοτώσει κόσμο με ρωτάει τι θέλω εδώ. Είμαι εγώ αυτός που δεν πρέπει να είμαι εδώ βέβαια, πως δεν το σκέφτηκα;
Chan: εάν είναι ο μόνος που ήρθα για αυτό εδώ, τότε εσύ γιατί είσαι εδώ;

Για λίγα δευτερόλεπτα ο Hyunjin σκέφτηκε το πώς γίνεται αυτό το αγόρι να μην το κατάλαβε ότι ο Hyunjin είναι πράκτορας.

Hyunjin: αχχχ ναι εσύ τους νομίζεις όλους σαν τον εαυτό σου, όχι δεν είμαι δολοφόνος, είμαι το τέλος της "καριέρας" σου.

Τα μάτια του Chan τέρμα ανοιχτά, λες να ήταν ο Hyunjin αυτή η αφύσικη δύναμη; Όχι, ακόμα δεν ήταν σίγουρος τι φοβόταν, πάντως δεν φοβόταν τον Hyunjin.

Ήσυχα και αργά έκανε κάποια βήματα και πήγε πιο κοντά στον Hyunjin.
Chan: πρέπει να βγούμε από δω, κάτι πάει λάθος. Έχει μια περίεργη αύρα εδώ μέσα.
Hyunjin: η αύρα της φυλακής είναι πιο περίεργη, πρέπει να τη συνηθίσεις.

Ο Chan έριξε τα το βλέμμα γύρω γύρω, κάτι σίγουρα πήγαινε λάθος και έπρεπε να βγούνε όσο πιο γρήγορα γίνεται από κει.

Chan: δεν έχεις καμία απόδειξη ότι έχω κάνει κάτι, τώρα σκάσε και έλα να βγούμε έξω.
Hyunjin: εγώ δεν πάω πουθενά, ούτε εσύ. Θα βγεις από δω μέσα με χειροπέδες.
Chan: αν θέλεις να πεθάνεις εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα, μείνε εδώ μέσα.

Λέγοντας αυτά ο Chan άνοιξε τη πόρτα ήσυχα. Ίσως αν έβγαινε από κει όλα να πήγαιναν καλά, το πείσμα του Hyunjin όμως ήταν κάτι άλλο, ξεπερνούσε όλα τα όρια.

Hyunjin: CHAN, δεν πηγαίνεις πουθενά.
Και χωρίς να προλάβει ο Chan να πει κάτι, μια φωνή ακούστηκε σε όλο το κτίριο.

???: Ναι Chan, δεν μπορείς να πας πουθενά.
Και τα δύο αγόρια κοιτούσαν ο ένας τον άλλον τρομοκρατημένα. Η γυναικεία φωνή ήταν αρκετά γλυκιά και ήσυχη και αυτό τους τρόμαζε περισσότερα. Χωρίς να καταλάβει πως και γιατί ο Chan βγήκε μπροστά από τον Hyunjin σαν να ήθελε να τον προστατέψει.

???: Αωωωωω τι κιουτ, ερωτευμένα πουλάκια, τι κριμα δεν θα αντέξει για πολύ.

Αυτή τη φορά ένα γέλιο βγήκε από τη γυναίκα στη άλλη πλευρά του μικροφώνου. Χωρίς να σχολιάσει τα λόγια της γυναίκας ο Chan έκανε τη ερώτηση που τον έτρωγε από μέσα του τόση ώρα.

Chan: ποια είσαι;
???: Το ξέρω ότι εχω πολύ ενδιαφέρον και θέλετε να με γνωρίστε, αλλά είναι νωρίς ακόμα.
Hyunjin: δεν είμαι ηλίθιος, σταματήστε.

Με μια απότομη κίνηση ο Hyunjin έσπρωξε τον Chan και του έβαλε το πιστόλι στο κεφάλι.

Hyunjin: όλο αυτό το παιχνίδι μόνο για να μου ξεφύγεις, έχω περάσει πολλούς σαν εσένα, δεν είμαι ούτε ηλίθιος ούτε άχρηστος, μπορείτε να σταματήσετε το παιχνίδι σας, πάντως μπράβο είστε πολύ καλοί ηθοποιοί. Έχω δει όμως πολλές ταινίες και τα άτομα σαν εσάς μπορώ να τα αντιμετωπίσω πολύ γρήγορα.

Ο Chan άφησε το κεφάλι του να πέσει προς τα πίσω ενώ άφησε μια βαθιά ανάσα.

Chan: και μετά λέει δεν είμαι ηλίθιος.
???: Μαρεσουν πολύ τα drama, αλλά τώρα δεν έχουμε χρόνο κρίμα. Hyunjin, έξυπνο αυτό που είπες δεν το είχα σκεφτεί, ίσως τη άλλη φορά σας βάζω να μαλώσετε, θα έχει φάση. Κάτι όμως δεν σας περνάει από το μυαλό, που είναι τα δύο άλλα αγόρια που ήρθαν μαζί σας;

Με τη ερώτηση αυτή το αίμα του Chan πάγωσε, ο Minho δεν ήταν εκεί, και ούτε είχε ακούσει τίποτα στο ακουστικό. Από τη άλλη πλευρά ο Hyunjin τρελάθηκε, μετά από τόσο καιρό ο Han είχε έρθει σε αποστολή και τώρα ο Hyunjin δεν έχει ιδέα που βρίσκεται.

Hyunjin: φτάνει με το παιχνίδι σου.
Chan: και δεν είναι ωραίο παιχνίδι.
???: είναι παιχνίδι ανάμεσα σε γάτα και σε ποντίκι, αλλά... Ποιος είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι???...