Prekja 🤍

Pranoj.

- Pranoj.
~ Me ngriti ne krahe idioti.. Eshte e imja bertiste.
Direkt mbas partyt shkova ne shtepine e Ronit do flija atje. Prinderit e tij kishin shkuar nga te afermit dhe shtepia ishte ne pritje per ne.
Xhena u largua e lenduar...por nuk mund te mendoja per Xhenen ne ato momente.
Trevi u largua idorezuar por mendoj se ishte vendimi i duhur. Ishte vendimi i duhur.

Roni : Mos u merzit per ata do ti sqarojme neser.
Eja ikim.

~ Isha ne qiellin e 7. Nuk e kuptoja perse. Nuk ishte hera e pare ,as puthja me Ronin ,as shikimi i tij ,asgje. Ishin te gjitha nje riprove. Vetem se kesaj rradhe une kisha zgjidhur nje dileme te madhe.
E vetmja gje qe kishte ndryshuar isha une. Une tashme e vendosur. Tashme e qarte. E prere. Nuk kisha dyjezime.
Roni ishte cfare me bente te lumtur. Edhe pse Trevi eshte pjese e larget e historise time, pjese e rendesishme,lumturia e vertete me buronte nga Roni dhe nga syte e tij te erret qe shkelqenin ashpersisht vetem kur binin ne kontakt me mua.
Ishte nje fund apo nje fillim une ende nuk arrij ta dalloj ...

- Jo nuk merzitem...

( Jeta ime gjithnje ka qene tejet e paqarte. Me sakt njerezit qe hynin e dilnin nga jeta ime e veshtiresonin ate. Ata me konfuzonin . Here me urrenin, here me pelqenin.. Here e benin te dukshme pelqimin ,e here ky pelqim ishte abstrakt. Une jam perpjekur gjithmone te jem mendjemprehte dhe te veproj logjikshem pavaresisht se mendjelehtesia shume here eshte e kendshme por le pasoja me vone. Roni eshte tipiku i ketyre qe po them. Ai me kishte ber lemsh qe nga zanafilla. Me shihte sikur me donte,me largohej sikur me urrente ,kishim shume distance por terhiqeshim shume. Sa me afer te ishim aq me larg shtyheshim... e sa me larg te ishim aq me afer e donim njeri tjetrin. Une kurre nuk i kuptoja lojerat e Ronit. Madje kur hyri e Trevi ne mes u bera corap. 
E tani ne keto momente qe kisha perballe afer vetes Ronin,qe kisha mbi vete syte e tij dhe perqark aromen e tij ,ndjehesha e sigurt . Jo vetem e sigurt por e qartesuar.
Per te paren here veprimet e tij nuk po binin ndesh me shikimet e tij dhe keto te fundit nuk po kundershtonin ndjenjat.
Roni dukej shume i vendosur... Sikur te kishte hequr dore nga te gjitha minipengesat qe nuk e lejonin ta jetonte ate qe ndjente.
Por i vetmi problem qe kisha ne ato momente ishte si do te ndreqja te gjithe ate rremuje te madhe ndjenjash dhe inatesh tek Xhena....

Roni : Nuk e ke idene sa here kam dashur te te perqafoj ,sa here ka pas momente qe do doja te
isha afer teje te ndjeja aromen tende ,te luaja me kacurrelat e tua

Nuk e vazhdoj dot me historine ndjese.
-