İlker Abi: Polis ihbar hattını rahatsız etmeyi ne zaman bırakacaksın?
İlker Abi: Senin kolundan tutup karakola getirince mi, yoksa dört duvar arasına tıkılınca mı?
Başak: Hayır yaa!
Başak: Ben değildim o, kuzenim yazmış abi benim telefonumdan.
Bölüme başlamadan önce bunun yazdığım son dramatik bölüm olmasını umuyorum xjjdjddj ben drama insanı değilim maalesef o yüzden diğer bölümlerde eğlenceyedevamkeee.
Hadi başlayalım.
İyi okumalar 🌙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başak | İlker 🌌
Yattığım yerden sıçrayarak uyandığımda, gördüğüm kâbus yüzünden resmen ağlıyordum. Oturduğum rahatsız koltuktan sağıma soluma bakınıp kimse olmadığını görünce belli etmeden gözyaşlarımı silip ayağa kalktım. Kısa süreli uykuya dalmam sonucu rüyamda Başak'ın öldüğünü ve benim ona yetişemediğimi görmüştüm. Göğüs kafesim sıkışıp daralmama sebep olurken ellerimle yüzümü sıvazlayıp, olduğum yerde birkaç volta attım.
Hayır onu bulmuştum. Ona en başında yetişememiştim ama bulduğumda da beni hâlâ bırakmamıştı. Başak'a o yerde bir şey olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Yattığı odanın cam bölmesine gidip uzaktan da olsa varlığını hissetmeye çalıştım. Üç gündür yoğun bakımda yatıyordu. Fazla madde kullanımından komaya girmişti ama doktoru uyanacağını söylüyordu. Beni bırakamazdı...
Odanın geniş camına yansıyan gölgesinden Akif'i gördüğümde arkamı dönmedim. Dün birçok şeyi öğrenmişti, Başak'ın odasının önünde ağlarken bunun sadece komşu kızım için döktüğüm gözyaşı olmadığını bilecek kadar aklı vardı. "Başak böyle ağladığını görse ömür boyu seninle uğraşırdı."
Gülümsedim sadece, Başak görse değil, duysa bile eminin bana 'bir daha ağlar mısın? o sıra bilincim yerinde değildi de göremedim derdi'.
" Ömür boyu benimle uğraşmasına razıyım. Yeter ki uyansın."
Akif elini omzuma koyup sıktı. Kaç dakika o odanın önünde içeriyi izledik bilmiyorum. Uzun zamandır zaman kavramımı yitirmiştim. Ben yokken uyanırsa diye eve bile gitmiyordum. Uyandığı zaman beni görmeliydi. Zamanında yetişemediğim için bana küs olmasını istemiyordum. Onu görüp hatamı telafi etmeliydim.
####
Başak gün içerisinde uyanıp hepimizi mutluluğa boğarken, ailesi tek tek girip onu gördükten sonra sıra bana gelmişti. Aile yakını olmadığım için hemşireler girmeme izin vermemişti ama Başak özellikle beni görmek istediğinde hazırlanıp içeri girmiştim. Beyaz olan teni daha bir solgun hâldeydi, göz altlarındaki mor halkalar, dudaklarının morluğuna uyum sağlamıştı. Dışarda ne kadar kendime ağlamayacağıma dair söz versem de gözlerim benden bağımsız dolmuştu bile.
" İlker... Yanıma gel"
Başak'ın sesini duyana kadar ondan uzakta durduğumun bile farkında değildim. Yaklaşmamda bir sakınca var mıydı bilmiyorum. Hemşireler çok uzun kalmayın demişti ama yaklaşmamamda bir sakınca olduğunu söylememişti. Birkaç adımda yanına ulaşıp solunda durdum.Ellerim uzanıp her bir hücresini sarmak istese de çekindim. Canını acıtmaktan korktum.
