Bir gün unutulup gideceğimiz bu dünyada en büyük şanstır bir başkası üzerinde iz bırakmak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Avucuma yasladığım yüzüm her dakika daha da asılırken sıkıntıyla ofladım. Herhalde okuduğum bölümün en sıkıcı dersi bu olmalıydı. Aralıksız bir buçuk saat ders işlememiz de elbette ki can sıkıntımın tuzu biberiydi. Parmak uçlarım not tutmaktan ağırıdığı için bir süre sonra not tutmaya da ara vermiş,sadece konuşulanları algılamaya çalışmıştım. Yanımdaki Adar ise hararet ile not alıyor,parmakları bana mısın demiyordu. Masanın üstünde duran şişeme uzanıp birkaç yudum ile boğazımı ıslattım. O sırda Adar önüme bir kağıt parçası uzattı. Yüzüne doğru bakınca sırıtıp dersi dinlemeye devam etti. Kağıdı büyük bir merakla açıp okumaya başladım.
Şuracıkta uyuyakalmana beş dakika falan kaldı galiba? -A
Tüm halsizliğimi bir kenara attım. İçimde bir anda beliren enerji dalgasını yok saymaya çalışarak kağıda bakmaya devam ettim. Hemen yanımda oturan Adar'a bakıp sırıttım. Kendisi tahtaya odaklanmıştı ama yüzünde muzip bir gülümseme vardı. Kağıt ile haberleşme bana ortaokul ve lise zamanlarımı hatırlatmıştı. O günlerin heyecanı elbette ki bambaşkaydı. Şimdi tam karşımda cevap yazmam gereken bir kağıt varken eskiden yaşadığım heyecan yeniden boy göstermeye başlamıştı. En sevdiğim renk olan mor kalemimi alıp Adar'ın cümlesinin hemen altına yazmaya başladım .
İnsan olan dayanmaz. Saygım sonsuz fakat bir ders bu kadar yavaş anlatılmaz. El insaf! -L
Kağıdı katlama gereği duymadan Adar'a uzattım. Bakışlarını tahtadan alıp önce bana,sonra kağıda çevirdi ve okumaya başladı. Kısa bir süre sonra kağıt tekrardan karşımda belirdi.
İnsan olmadığımı öğrenmek bir miktar üzdü.. Ama sınıfın hepsi uyuduğuna göre problem cidden bende olmalı :) -A
Gözlerim sınıfı tararken söylediğinde haklı olduğunu gördüm. Kalemi alıp yazmaya başladım.
Haklı olmak gurur verici :) -L
Adar yazdıklarım okudu. Okurken gülümsedi fakat yazarken yüz ifadesi bir anlığına değişti. Ne yazdığını deli gibi merak ederken Adar kağıdı önüme uzattı.
Bunu sormak belki haddime değil fakat Merve ile aranızda ne var? Konunun Burak olmadığını düşünüyorum. Daha çok şahsi bir mesele gibi. -A
Merve'nin adı geçince yüzüm istemsizce düştü. Hızla kısa bir cümle yazıp kağıdı Adar'a uzattım ve her ne kadar uyuduğu için görmeyecek olsa da Merve'ye öldürücü bakışlarımı yolladım.
Nerden çıktı bu? Sadece çok yakın değiliz. -L
Kağıt bir süre sonra önüme uzandı.
Ben sadece gördüğümü söyledim Liya,paylaşmak istemezsen buna saygı duyarım. -A
