-Romanogers-

12

"Harika görünüyorsun. Her zamanki gibi. Ama şu an gerçekten fazla harika görünüyorsun--"

"Şu 'harika'kelimesine işkence etmeyi kessen steve?"

Dostunun sözlerine kulak asmadan aynaya geri döndü.  Saçlarını düzeltirken üstündeki tuluma bakındı.

"Bu şart mıydı? "

"Eğer Starkın zırvalıklarına yakalamak istemiyorsan evet. Örümcek gerçekten bir dahi olmalı"
Bucky elini kendi tulumunda gezdirdi. Siyah ağırlıklı tulum üstündeki çizgilerle harika görünüyordu. Giyenin hiçbir güvenlik kamerasına ve yapay zekaya görünmemesi harika bir özelikti. Tulumu üstüne geçirdi, vücudunun şeklini alırken ufak bir kahkaha attı.

Steve anlamsız bakışlarını dostuna yolarken gözlerini tekrar aynaya dikti. Elini sarı saçlarından geçirirken sadece birkaç ayın onda etkisine bakındı. Her zaman düzenli duran saçları şu an karmaşık ve şekil almıyor, yüzünde Dostundan kalma yaraların izi duruyordu. Gözlerinden geçen parıltıyı gören bucky destek verircesine omzunu sıktı.

"Seni seviyorsa bu halinle de kabulenecektir Steven. Hem bende seninle olacağım. Batırdığın anda kulaklıktan sana ulaşacağım"

"Sorun benim konuşmam veya  konuşamamam değil. O benimle görüşmek ister mi ki?"

"Eğer senden bir çocuğu varsa neden olmasın?"
Genç adam yüzündeki gülümsemeyi saklayamadı. Senden bir çocuğu sözleri kulaklarında yankılanırken Bucky gözlerini devirdi.

"Eğer ağlarsan oraya gitmeyi unut "

.....

"Diana Evans!"
Sahte ismi koridorda yankılanırken genç kadın çılgına döndü. İçindeki kararsızlık onu çılgına çeviriyor, insanların anlamsız bakışlarına maruz bırakıyordu. Sahi beyaz koridorda ellerini taktığı takma saçlarına geçiren bir kadın normal karşılanmazdı.

Ona tutunan canlıyla son dakikları olabilirdi. Büyük ihtimalle de öyleydi. Genç kadının aklından milyonlarca senaryo geçti. Ve hepsinde de oldukça büyük bir tehlikeye maruz kalan çocuklarının acı sonuyla bitiyordu. Avenger olmanın hiç bir güvencesi yoktu. O annesi gibi çocuğunu bu dünyada yanlız bırakmak isteyen  son insandı. Babasızlığın en âlâsını yaşayan kadın ne denli bir yalnızlık çekildiğini biliyordu. Acı bir tecrübeyle sabitti.

Sam,bucky,Tony,Clint,Wanda,Pietro vardı. Evet ama onlarda bir avenger dı. Ve ne yazık ki tehlike onlar içinde geçerliydı. 'Ya herkes birden yok olursa..' diye geçirdi genç kadın. Oldukça olası bir ihtimal istemsizce ürpermesine sebep oldu.

Ama neden olmasın ki? Sonuçta hâlâ titan avlıyor, HYDRA ve denekleriyle uğraşıyordu.

Dakikalar onu kemiriken genç kadın ilk defa bu denli korkuyordu. Korkuyu iliklerine kadar hissetirken takma sarı saçlarına işkence yapmayı bırakmıştı. Onu çağıran kadın onu fark etmiş olacak ki genç kadının yanına dikilmişti.

"Bayan Evans?"
Genç kadın başını kaldırıp kadına bakındı. Hızla ayaklanırken ona seslenen kadın kolundan tutup durdurdu.

"Eğer düşünmek istiyorsanız sizi bekleyebiliriz. Bu büyük bir karar olmalı sizin için. Üstelik--"

"Hayır, istiyorum"
Kadının sözünü keserken kadın gülümsedi ve konuşmak için dudaklarını araladı.

"Üstelik öğlen arasına girmiş bulunmaktayız. 45 dakika sonra sizi alabiliriz iyi günler"
Hızla yanından uzaklaşırken genç kadın kaşlarını çattı. Biraz önce gelmesini şimdi de araya girdiklerini söylüyordu. Üstelik bu işlem yaklaşık 25 dakika sürerken öğlen arası yok muydu?