-Romanogers-

14

Genç adam kahvesini yudumlarken gözleri az önce terk ettiği bahçeye kaydı. Kış mevsiminin kanıtı olan kar taneleri bahçeye tekrar akın ederken genç adam bahçede bulunan kadına dikti gözlerini.

Yağan kardan dolayı ne kadar üşüdüğünü tahmin etmek zor değildi. Genç kadın dakiklardır aynı bankta kıpırdamadan oturması adamın canını sıkıyordu. Her ne kadar çocuklarını ondan anlamsız nedenlerle saklamış olsa da soğuk kış gününde üşüdüğünü tahmin ettiği sevdiği kadındı. Ona olan aşkı hiçbir zaman nefretinin önüne geçmemişti. Geçememişti.

Çocukları ile ilgili ona ilk yalan söylediğinde içindeki nefreti hatırladı genç adam. Ondan uzaklaşmak için katılmadığı askeri görev kalmamıştı. Sadece birkaç yıl boyunca sayamadığı kadar yara almıştı. Her yara alışında ölmeyi dilemişti. Tanrıdan nefret etmesine sebep olsa da hiçbir zaman ölmeyi becerememişti. İlk avengerın intihar etmesi itibarını zedeleyeceğini biliyordu. Üstelik neredeyse 70 yıl buzda kaldıktan intihar etme gibi bir düşüncesi de yoktu. Belki de tanrı onun çocuklarıyla buluşmasını istemişti. Hiç bir zaman görmeyeceği çocuklarına...

Aralık bıraktığı camdan esen rüzgar sesiyle düşüncelerinden sıyrılıp Tüm dikkatini tekrar kadına yöneltti. Şu an kadına bağırması,nefret etmesi veya bir daha yanına yaklaşmaması için tehdit etmesi gerekmiyor muydu?

Başını iki yöne doğru salladı. Bunu yapamayacağını biliyordu. Hiçbir zaman sevdiği kadına hakaret edemeyecek olması onu üzüyordu. Natashayı bu kadar özel yapan neydi kendisi bile bilmiyordu. Ona olan aşırı sevgisi kadında güvensizlik yaratmış olmalıydı.

Belki de yanlış birsey yapmıştı. Onu kıracak herhangi bir şey? Genç adam kaşını çatarak odaklanmaya çalıştı. Ona yakışacağını söyleyip kadının da hiç tarzı olmayan bir elbise aldığı için olabilir miydi? Belki de moda anlayışına güvenmemişti. Ve bu güvensizlik gittikçe büyümüştü?

Genç adam düşüncelerinin saçmalığı ile gözlerini devirdi. Moda anlayışı kötü olduğu için kötü bir baba olmazdı ya?

Esen gürültülü rüzgarlar ile yapay zekaya doğru seslendi. Üsste yanlız olduklarından kadının bunu kendisinin  yapmış olacağını anlayacaktı. Artık hislerinin bir önemi olmadığını düşünen Adam tekrar yapay zekaya yöneldi.

"Üssün üzerini kapat. Kar sinirlerimi bozuyor"

"Dilediğiniz işlem başlatılmıştır bay Rogers--"

"Sinirlerin her zaman bozulur Rogers"
Gelen sesle gözlerini devirmeye hazırlanan adam Tonye bakındı. Adamın gözlerinin camdan görünen kadında olduğunu anlayınca arkasına yaslandı. Araları limoni de olsa Tony bu fırsatı kaçırmazdı.

"Özelikle son 6 yıldır buz tutan kalbin tekrar atmaya başlamış galiba. "
Stevein Natashadan bahsetiğini anlaması geç olmadı.

"Senin kalpinin aksine son 6 yıldan sonra atmaya başlamış olabilir"
Demesiyle Tonyin anlamsız bakışlarına maruz kaldı.

"Yani bir insanın çocuklarının yaşadığını bilmek en doğal hakkı. Öyle değil mi?"
Steve'in bakışlarındaki kırgınlığı görebiliyordu.

"Steve nasıl bir tepki vereceğini kestiremedim. Üstelik dünya bu kadar savunmasız iken iki avengerın çocukları açık hedef olurlardı--"
Steve ağzından çıkan kahkahaya engel olamadı. Sinir bozucu kahkası ile Tony kaşlarını çattı.

"Howardın katilini senden sakladığım için beni af ettiğini sanıyordum Edward. İntikamını o zaman  doğmamış sandığım çocuklarımdan alacağını bilmiyordum. Seni takdir ediyorum Edward. Gerçekten insanları nereden vuracağını iyi biliyorsun"