İşte başlıyoruz...
Alarm sesinin gıcıklığıyla gözlerimi araladım. Hayatımın işkencesi kaldığı yerden devam ediyordu. Aslında okul saatlerini daha geçe almaları gerek. Her sabah bu işkence psikolojisiyle çekilmez bir hal resmen.
Elimi yüzümü yıkayıp odama geri döndüm ve yatağıma oturdum. Bugün yeni bir başlangıç yapacaktım. Kötü geçmişimin zihnimdeki kapılarına açılmamak üzere kilit vuracaktım. Yepyeni hayat beni bekliyordu.
Ben böyle düşüncelere dalmışken annem odaya girdi. 'Ah, günaydın kızım.' dedi tüm tatlılığıyla. 'Günaydın anneciğim.' dedim bende sesimin aynı tonda çıkmasına dikkat ederek. 'Hadi hazırlan. Kahvaltıya bekliyoruz.' Annemi başımla onaylayıp hazırlanmaya başladım. Bu sırada da gideceğim okulu düşünüyordum. Aslında okulun sayfasından bilgilenmiştim ama yine de ortamını merak ediyorum. Tek isteğim gerçekten iyi dostlar edinmek.
Kahvaltıdan sonra beni babam ablam ve Nazlı'yı annem okula bırakmıştı. Okulun ilk günü en az beni kadar heyecanlı olan babamla okula gitmek istemiştim. Kendimi gerçekten yabancı gözlerin arasında yalnız hissetmemem içindi.
Biraz uzun süren bir yolculuğun ardından okula geldik. Evet okulum biraz uzak. Babamın yönlendirmesiyle ben sınıfa doğru ilerledim babam da servis işini ayarlamaya gitti. Sınıfa girdiğimde geçen seneki dershane arkadaşımı gördüm. Sanırım şan bunca yabancının Bade harika bir tesadüftü. Onun da benden farkı olmadığı belliydi ve beni görmesiyle tebessümünün büyüdüğünü anlamıştım.
Bade'yle selamlaştıktan sonra sıraya indik. Bu sırada babamla vedalaştım. Geleneksel '9. sınıflarımız hoş geldiniz' ve 'Yeni eğitim öğretim yılımı kutlu olsun.' konulu müdür konuşmasının ardından sınıflara çıktık. Okulda normalinden daha az öğrenci vardı. Okul binası da mevcutla uyumluydu.
Tanışma faslıyla geçen ilk günün ardından servislere dağıldık. İlk günden arkadaş yapamamıştık ve sadece Bade'yle birlikteydim. Aslında bunda hiçbir sorun görmüyordum çünkü okulun genel olarak 9. sınıfları böyleydi
Okulda şimdiden sevmediğim şey 10. sınıfların bize ezikmişiz gibi muamele etmesiydi. Tamam çömeziz ama ezilecek bir yanımız yok ayrıca onlardan daha yüksek puanla kazandık burayı. Neyse...
Serviste hemen kendime yer bulup oturdum. Servise bindiğimde anladığım şey ise eski okulumdan birkaç arkadaşımın da bu okula olduğu oldu. Buna sevindim. Onlarla serviste biraz konuştuktan sonra servis şoförümüz sırayla nerede oturduğumuzu falan sordu.
Serviste de birilerine gıcık olmuştum. 10. sınıfların sırasında gördüğüm 2 arkadaş çok ukalaca tavırlar sergiliyordu. Sanki kimse yokmuş gibi davranıyorlardı. Bir tanesi uzun boylu esmer kalıplıyken diğeri tam tersine benden hafif uzun boyu olan zayıf biriydi. İkisine de gıcıklığım ilk günden başlamıştı ve ben bu ikisiyle aynı servisteydim. İlk günden vurdu kader beni
Nihayet eve ulaştığımda herkese okulu kısaca anlatıp yatağa yattım. Bugünü ve bugünden sonrasını düşünüyordum ta ki uykuya teslim olana dek. Sonrasını bilmiyorum zaten. Uzun bir uykuya gözlerimi kapattım...
