Final | Bu bir veda değil

2.1K 152 184
                                    


"What a time... What a time... What a time, you and I."

"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



Jungkook, aradan geçen beş dakikalık şok sonrası Taehyung'un acıtmayan tokatı sayesinde kendine gelebilmişti.

Üzerindeki o mahurluk bir anda bedenini terk etmişti. Hala konuşamıyordu, dili hükmünü yitirmişti. Belki de şimdi Taehyung'un halinden anlardı. Taehyung, onu her görüşünde dili hükmünü kaybederdi, öylesine büyülerdi.

Üçüncü kez okuduğu zarfi tuttuğu elini gözlerine bastırarak gözyaşlarının akmaması adına bir süre mücadele etmeye çalıştı. İmkansızdı, dolup taşması an meselesiydi. Taehyung, dakikalardır iz bıraktığı alt dudağını özgür bıraktığında sevgilisine doğru biraz daha yaklaşmış ve dizlerinin değmesini sağlamıştı.

"Güzelim, iyisin değil mi?" diyerek sorma gereği duyduğunda farkında olmadan gülümsüyordu. Jungkook'un mutlu olduğunu anlayabiliyordu. Her hareketinin ne anlama geldiğini en çok o biliyordu. "Çatlamak üzereyim Jungkook yalvarırım bir şey söyle."

Dizlerini aşağı yukarı oynatarak yerinde kıpırdanan Taehyung, teklifine bir cevap bekliyordu fakat bu cevabın gelişi epey uzun sürecekti. Oysa duymasına bile gerek yoktu, o zaten biliyordu.

"T-teşekkü-r b-ben Tae-"

Cümlesi hıçkırıkları arasında kaybolurken tamamlamaya gerek duymadan kollarını merakla bekleyen adamın boynuna sarmıştı. Öylesine içli ağlıyordu ki Jungkook, daha önce böylesine duygu seli yaşadığına şahit olmuş muydu düşünmeden edemedi. Esmerin tutuşu daha da sıklaşırken burnunun direği sızlamıştı. Gözleri de eş zamanlı sızım sızımdı. İkisi de zorla yutkunuyordu.

Jungkook'un hayali nihayetinde gerçekleşiyordu. Bu anın yaşanıyor olması tamamıyla gerçek dışı gibiydi. Her gece hayaller kuruyordu. Kim Taehyung ile o bahçeli evde yaşamanın hayalini. Her gece uyanmak istemediği o rüya sonunda gerçekleşiyordu.

Ellerine bırakılan zarfın içinden çıkan evin tapusu, hayallerine giden koca bir adımdı.

İçinden sıraladığı teşekkür dolu cümlelerini bir türlü dile getiremedi. Taehyung'un omzuna kapanan yüzü, bir süre daha gözyaşlarının akmasına sebep oldu. Geri çekilmek üzere kıpırdandığında ise bu sefer bedenlerini ayırmayan taraf Taehyung olmuştu. "Her sabaha senin kollarında başlamanın hayali ile yanıp tutuşuyordum. Çok az kaldı sevgilim, birbirimizi bunca sevmemiz boşuna değildi. Beni beklediğin için, benden gitmediğin için sana ne kadar teşekkür etsem azdır. Bundan sonra sana layık olabilmek için elimden geleni yapacağım. Yemin ederim Jungkook, seni bir daha üzersem eğer, gözlerinden benim yüzümden tek bir damla düşerse beni affetme. Çünkü ben kendimi asla affetmem."

Motorcycle club |TaekookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin