Ruhların Maskesi #Wattys2017

Bölüm-3

Temsili resim falan 💕💕

Üstümde ki okul formalarımı inceledikten sonra aynada ki somurtan yüzüme baktım. Gece geç uyuduğum için gözlerimin altı çökmüştü ve bugün nedense her zamankinden daha hissiz bakıyorlardı. Salık saçlarımı elimde ki lastik tokayla topladığım da okul eteğini bir kez daha düzeltip kot ceketimi üstüme geçirdim.

Karaca lisesinde ilk günümdü. Annem biraz heyecan yapmamı söylerken duvara bakar gibi yüzüne bakıyordum. Dünyada büyük bir etki yaratacak ateş topu gibi yüzüme bakarken omuz silkip kapıya ilerledim. Ablamın spor ayakkabılarını elime alırken annemde kapıya çıkmıştı. Bağcıklarımdan sonra kenara bıraktığım çantayı alıp kapıyı çarparak asansörün kapısını tutan anneme ilerledim.

Annemin bakmaları üzerine asansörden çıkmış apartmanın zor açılan kapısını açarak havayla kendimi buluşturdum. Yıllardır dışarı çıkmamış gibi olan bedenim birden gevşediğin de arabaya binen annemle hızlı yürüyüp ön koltuğa oturdum. Siteden çıkmakta olan arabayla aynadan Can abiyi görmüştüm. Yanında olsam konuşurdum.

"Ecrin dikkatli davranacaksın."

Annem ve bitmek bilmeyen cümleleriydi. Kafamı sallayıp ceketin cebinden telefonu çıkardım.

"Ve okulda telefonu kapatıyorsun."

"Anne farkında mısın İstanbulun sayılı okullarından birine gitmiyorum. Gittiğim okulun her pisliği olduğunu da biliyorum. Telefonumun açık kalması en hafif suçlardan biri olur."

Annem ters ters bakıp yola bakmaya devam etti. Kendi öğretmen yaptığı okulu bildiği halde disiplin sağlamaya çalışıyordu. Karaca lisesi oturduğumuz semtin en pislik okuluydu ve annem beni elleriyle o okula yolluyordu. Bundan da memnun gibi bi hali vardı.

Telefonumun kilidini açıp ekrana düşen bildirime tıkladım.

M: Sence aynı okulda mıyız?

Bir kaç saniye düşündüm. Nasıl bir tip olduğunu bile bilmiyordum. Hakkında sadece erkek ve benimle yaşıt olduğunu biliyordum.

Psikopat bir tip misin?

Yazıyor... Yazısına baktıktan sonra okulun otoparkına giren arabayla etrafa baktım. Kapalı otoparkta annem park ederken telefona tekrar baktım.

M: Evet.

Bu salak okulda karşılaşırsak şaşırmam.

Kucağımda olan çantamı alıp arabadan çıktığımda tuş kilidini kapatıp telefonu tekrar cebime attım.

"Bugün ilk iki dersim senin sınıfına."

Benim sınıfıma? Hangi sınıf acaba?

"Seni o sınıfa vermek istemezdim ama tek boşluk orası."

Beni bu okula alarak büyük bir hayal kırıklığı daha ruhuma ekledin zaten anne. Okulun bahçesine girdiğim de annem yüzünden bana bakan bir kaç göze bende ifadesizce karşılık verdim. Okulun bahçesi yeterince büyük olduğu için öğrenciler hep bir yere dağılmıştı. Gerçi hepsinde bir sorun olduğu yüzlerinden belliydi. Daha fazla bakmadan önüme döndüm. Okul binasına baktım. Pembe ve mavi boyaları dökülmeye niyetli gibi kalkmıştı.

"Ecrin."

İsmimle durup sağıma ve soluma baktıktan sonra arkamı döndüm. Annemde durmuş bana bakıyordu. Can abi hızlı adımlarla yanıma gelirken gülümsedim.