Sequel of In-love with my step-brother.
...
A happy ending. Atlas and Kai both expected as their relationship to grow stronger than ever but nothing last forever.
A storm, bigger than their love wreck them apart causing a betrayal, heart break and...
Sa aming apat, kaming dalawa ni Kai ang laging puno ang bulsa. Nabibili namin lahat ng kaek-ekan na maisip-damit na branded, sapatos at pagkain. Gastadora nga ang tawag sa'kin ni Neah pati na rin sa asawa ko. Tandem kami sa kagastusan.
Tagaktak sa pawis ang noo at basa ang dibdib. Mainit ang pakiramdam ko at ekis na kung iisipin mong nagtitipid kami. Impossible 'yon dahil wala iyon sa bukabularyo naming dalawa. Ang isang kamay ko'y nangangapa sa dilim, naghahanap. Naghahanap nang makakapitan.
Pupungas-pungas na hinayaan ko ang sariling mga mata na mag-adjust sa madilim. Hindi kasi sapat ang liwanag sa labas para magka-ilaw man lamang ng kaunti. Asul na ang kulay ng langit sa labas.
Inabot ko ang cellphone sa may lampshade kaya nakuha ng atensyon ko ang mahimbing na natutulog na asawa. Naalala ko tuloy bigla ang I love you nito na naging dahilan para mahirapan akong matulog kagabi.
Sumagi naman muli sa aking isipan ang naging dahilan ba't ako nagising nang gan'to kaaga. Napaisip tuloy ako. Oo, nag-sorry din siya. Tinuring pa rin ako nang maayos. Pero hindi ko pa rin maiwasang isipan na kahit sa kabila nang maayos na pakikitungo, paano kung gusto niya na pala ako sabunutan? O kaya sisihin kasi sa huli, ako pa rin ang may pananagutan sa nangyaring aksidenteng ito.
"Don't worry baby, hindi ko hahayaang may masamang mangyari sa'yo. " Sabi ko sa tiyang hindi pa naman ganoon kalaki bago umupo sa gilid ni Kai.
"Sana mapatawad mo ako Kai. Mahal kita oo pero hindi ko ginusto na masira kayo." Aniya't tumunghay at inilapat ang labi sa noo nito bago naglakad palabas ng kwarto.
....
"GOOD morning," Ipinatong ng bagong gising na si Kai ang ulo niya sa aking balikat. "Ano 'yan? Ang bango eh." Anito bago isiniksik ang mukha sa aking leeg. "Ahm... Fried rice at egg." Iginalaw-galaw ko ang aking balikat para sana paalisin ang gaga. "Stop moving. Nahihilo ako sa ginagawa mo eh," mababa at nakakapanindig balahibo niyang bulong sa aking tainga.
Lord, Tulungan niyo 'ko masurvive ang pagsubok ko na 'to.
Pero mukhang pati panalangin hindi pa sapat sa nangyayari ngayon. "Hoy bakla kamay mo gagi." pasimple akong nag-thank you at hindi ako nautal. Aasarin ako nito kung sakali eh. Hindi naman ako nito sinagot at hinigpitan ang yakap sa aking beywang.
Sa huli, wala rin akong nagawa. Dati pa naman siyang ganiyan pero hindi pa rin ako masanay-sanay. Sino ba namang masasanay kung wala namang kayo pero may payakap effect? Wala. Maliban na lang kung walang malisya.
Nauna akong natapos kumain kaya umakyat na akong maligo. Ang bagal kasi kumain kaya hayan at siya ang maghuhugas. Kaya niya naman na 'yon at malaki na siya.
Kai
"Hoy tawagan mo 'ko ha?" Tumango-tango naman si Cyrille before she closed the car door then drive my own way to work.
As always, naabangan ako ng traffic but what could I do? This period of time is when all workers rush their way to their work. All I could do is sit back and patient. I'm the boss anyway so no worries.
"Don't worry baby, hindi ko hahayaang may masamang mangyari sa'yo."
"Sana mapatawad mo ako Kai. Mahal kita oo pero hindi ko ginusto na masira kayo."
A smile makes its way into my lips for two different reason and emotion-a smile because of happiness and smile of frustration.
Chasing my own breath, I opened my eyes. What was that? It's my first time having that kind of dream. Not that na minsan lang pero madalas kasing napapanaginipan ko magugulo yung nangyayari but this once different.
Inaantok pa ako but I can't sleep anymore. Iniisip ko kung para saan ang panaginip na 'yon at kung BAKIT ko napanaginipan.
Suddenly, the bed where Cyrille's sleeping. A hand reaches something in the bed side table then a soft sniffle after. What the? Anong nangyayari? Morning sickness?
She then left the bed and stares at me. I close my eyes shut. Hala shizz mawawala na ba virginity ko nito? Ay gagi wala na pala. But anyway, anyare sa babaeng 'to? Sinapian ba 'to? Ang creepy. Nakatayo lang kasi siya gagsti.
Maya-maya she walk closer to me then rub her belly while whispering something that soften my heart that immediately disappear. The door click close together with me opening my eyes.
May gigil naman at sama ng loob na may bumusina sa likod. Pinaandar ko nang muli ang sasakyan na may kasamang sama rin ng loob.
....
Pile of paper works welcomed me as I open my office door. Grabe naman dapat 'to wala ah? Ang alam ko they give me or let's just say us a two weeks leave for honeymoon. Pumasok lang ako ngayon kasi wala naman akong kasama sa bahay. She insisted ba naman na pumasok eh sabi sa'min 2 weeks rest for honeymoon.
"Oh boss! Thought you're in a vacation eh? What happened?" Said Jair who put another folder in my desk. "Sorry boss, trabaho lang." He also raised his both hands up. "Get out, nasusura ako sa pagmumukha mo."
"Ay grabe ka boss ha. 'Di ka ba nakascore sa asawa mo kagabi at bad trip ka?" Pinaliitan ko siya ng mata habang hawak ang dalawang makapal- pa sa mukha ng ex niyo na- folder. Finally, he left. Baka isipin niyo masungit ako ha. I'm not a strict boss actually buddy buddy kami but wrong timing siya.
I open my own phone. Paper works can wait. No messages. Boring clips. Damn, my expected saviour also leads me to hell. No choice, no choice at all.
...
"Thank you, doc. I'm sorry also for almost doubting your profession." The doctor just gave me a smile and a nod. I then reach for her hand that is surprisingly feels like I'm holding a hand of a corpse.
"Kahiya ka, sis. Wala pa akong five months gusto mo na agad makita." I let out a small giggle. Malay ko ba? Hate ko nga dati 'yang lesson na 'yan so how would I know? "Sabi kasing makinig ka sa lesson about pregnancy. Oh ano napala mo? Nganga." She blurted out again.
"I'm sorry okay? Nag-alala lang naman ako sa bata at baka tumabingi dahil diyan sa pagiging clumsy mo 'no." Sagot ko but she never looks at my direction again. Nadulas kasi kanina sa cr and I panic.
Now, what the hell? How could she-ah! "Ah sige ganiyanan ha. Pupunta pa naman akong NBS~."
And with that, she clings her arms and never stop talking anymore which isn't bother at all. I like her more like this anyway.
--------
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Author's note/s: ¹I'm sorry about the ending ಥ‿ಥ ²I'm also sorry if you're confused about the the timeline.
