Not Yours

XIV

Cyrille

Humugot ako ng malalim na hininga at sinubukang tanggalin ang kapit ni Kai na akala mo batang nagpapabili ng laruang sobrang mahal.

"Kai, please. I need to sleep na, kawawa anak mo." Sabi ko at tinatapik-tapik pa ang mukha nito. Pulang-pula ang mukha at leeg niya at may ekspresyon sa mukha niyang hindi ko mabasa. "Dito ka na lang matulog. I miss sleeping by your side," niyakap pa nito lalo ang kamay ko na muntik pang maging dahilan para matapon 'yong dala ko. "Please, wifey."

Para naman akong sinaksak. Hindi kailanman narinig kong gumanto siya. Nakakapagsabi siya ng please ha pero hindi ganito. Ano na naman bang ginawa ng boyfriend niya sa kaniya?

Muli, bumuntong-hininga ako. "Oo na pero kailangan kong ilagay 'to sa kusina." Lumuwag ang pagkakapit niya kaya nakaalis ako. Dala-dala ko na rin pabalik ang kumot at pagbaliko, nakaupo na siya at nasa tabi nang sofa kanina ang Isa pang sofa. Hinayaan ko na lang.

Tinulungan niya akong mag-ayos kahit ilang beses ng muntikan siyang matumba. Reason, buntis daw ako at hindi kailangan mapagod.

Kailangan ko rin ng tulog ng maaga teh tapos ayaw mo pa ako patulugin, tarantado ka rin ano? Ay kanina ko pang gusto sabihin. Mabait lang ako kaya nanahimik na lang.

Pinatay ko ang ilaw saka nagpatulong na humiga. Mabigat na masyado ang tiyan ko para bastahin ang higa. Namayani ang katahimikan. Wala akong masabi at siguro pati siya O baka nga tulog na siya. "I miss you." Anito sa gitna ng katahimikan.

Sleep talk? Ibinaling ko ang ulo sa gilid para makita lang siyang nakatingin sa akin na malamlam ang mga mata at may kasamang... Luha? Hindi ko makita ng malinaw kaya hindi ko alam.

"I miss you, your cooking, and a night with you," suminghot at bago inalis sa akin ang tingin. "Gusto ko mag-explain kaso natatakot akong hindi mo na ako pakinggan. I gave you hard time since the beginning kaya natatakot ako," Sabi niya bago tumayo at dinampian ako ng halik sa noo. Amoy na amoy ang alak sa kaniya. "But if I gain enough courage, sana hindi pa huli. Mahal na mahal kita." Bumalik ito sa pagkakahiga.

Hindi na muli siyang nagsalita. Ano na? Ano nang gagawin ko? Paniniwalaan ko ba yung salitang Mahal niya ako? Napahawak ako sa gilid ng sofa, at sinubukang tumayo.

Dinampian ko ng halik ang kaniyang pisngi at hinimas-himas ang buhok nito. "I just wish... You were sober."

Kai

Hilot-hilot ang sintido, I lean my back to my chair and push the pill to my mouth. Ba't nga ba kasi ako uminom ng todo? "Sir, you alright?" I just nodded at him and wave my hand at him.

As soon as the door clanked close, I opened my laptop. My heart sank again. It is her and her smile that I never got to see after hiding in the secret room of our house. "I wish I have a courage to tell you how much you mean to me." I said although I look kinda crazy talking to a wallpaper of mine.

Last night seems blurry to my eye but one thing's for sure- I met her last night. I thought I was dreaming but waking up in our home's sofa is already an evidence. But I can't seem to remember what I said.

Suddenly, my phone rang. The company's security. "Yes, hello?" Closing my eyes, I let my head hang low at hindi ko na alam ang gagawin sa ulo ko. "Sorry sa abala, boss pero may paper mail ho kayo. Papadala ko na lang ho ba kay boss Damon o ako na magdadala?" A mail? Who would sent me that? One of my investors? I guess I need to say it again on our next meeting. "Just let Damon bring it here. Thank you."

After 10 minutes, the person I expected to be opening the door arrived. And what's with the expression of his? He handed me the paper before leaving my office without any word. That's odd.

But what's more odd is the way my heart beat so fast it felt like it'll burst any moment. This is bad.

Whatever's inside this will might be the end of me.

Cyrille

Ang init. Hindi ko binuksan ang air-conditioning dito kasi apakagastos. Aba kailangan ko mag tipid at nakakahiya sa nagbabayad.

Sa gitna ng pagpupunas ng pawis sa leeg na may kasamang pagpaypay. Sunod-sunod na nagring ang doorbell. Kung sino man 'yan, parang may intention manira ng doorbell. K*ng*n* naman. Hinagas ko sa sofa ang pamaypay at towel bago hinanda ang vocal chord.

"Walang- hi," biglang tumiklop ang dila ko. Sh*t natanggap niya na? Ang bilis ha. "Pasok... Ka...?" Malamang self jusko. Naupo siya sa sofa at parang ngayon lang muli pumasok sa bahay namin. "Ahm... Juice or tubig or-"

"Here. That's what you wanted right?" Padaskol niyang inilapag sa mesa ang brown envelope bago inalis ang pagkakatitig sa'kin. "T-thank you. Btw, Kailan niyo balak mag... Magpakasal ni ku-kuya Atlas?" Tumikhim ako matapos magsalita. Parang may nakabara kasi sa lalamunan ko.

Bilang siguro sagot sa aking tanong, sinunod niyang inilapag ang puting envelope. Hindi lang basta puti, may golden colors ito palibot ng envelope. Ang bilis. "And also here, That's what you gonna wear. Don't also forget to read what is written inside. Gotta go, bye." Nilapag ni Kai ang Isang malaking paper bag.

Tumayo siya na may kislap ang mga mata. Sana all happy. Kinuha ko ang folder at nanghihinang umupo sa sofa. Pinirmahan niya talaga. Oo, ako ang nagpadala ng annulment paper pero sekreto kong dinadasal na sana... Sana hindi siya pumirma.

Since inopen ni Yreneah ang mga possibility na baka hindi na unrequited 'tong nararamdaman ko, kahit ilang beses ko i-deny naiisip ko na. Idagdag pa ang sinabi niya kaya naiisip kong possible pero ngayon? Talagang impossible na.

Sunod kong kinuha iyong binigay niyang envelope. Hindi ko na binuksan pa at nasa likod na rin ang address. "Baby, dapat ba 'kong pumunta sa wedding ni daddy? If yes, please kick." Kausap ko sa tiyan kong kasing laki nang pakwan.

The baby kicked. Mukhang kailangan ko ngang pumunta. Sana kayanin ko.