Not Yours

XIII

Kai

I rested my head at the table. When did I last have a relaxation moment? I can't seem to remember well. All I know is that, I need one-physically and mentally.

"Do I have any meetings tomorrow, Damon?" I said closing my eyes and putting my feet up the table. Jeez, I feel like soon, I'm gonna meet Hades. "For tomorrow, your schedule's empty sir," He answered. "So you wouldn't mind if you take Mr. Calcedo's invitation right?"

Oh yeah. Inimbitahan ako ni Tristan last week for a small gathering. Hindi pa ako nakaka-oo since that... Day and all the schedule. Dang, when kaya magiging free uli? "Tell him, I'll come."

SO LOUD. It's been ages since I last come here. Or maybe it just feel like that? "Bro! Over here!". As iconic as he was, wearing a glittery tuxedo is out of context. It's a freakin' bar! But what should I do? He's born like that.

Siyempre, hindi mawawala ang mas matapang pa sa loob kong pabango niya. Hell, hindi ata ako mamatay sa works kung hindi sa pabango niya.

But it's gonna be weird if he doesn't use one too.

I lifted my right hand and shove a bag to his chest. "Pambawi at baka magtampo ka't hindi ako naka-attend sa wedding mo." His eyes fixated on the gift bag with a red ribbon in it. His face is red as a tomato while his eyes are kind of shining. Best way to escape his suffocating hug.

Knight-who just arrive at the scene- nods at me as a greeting. If in the past, Imma just avert my gaze. I'm an awkward person after all. I nod back at him that seems to shock him. I mentally rolled my eyes. What's so shocking anyway?

The corner of his lips rises at the same time his hand lifts to place it on my friend's shoulder. Tristan shoves my gift, the same way I did and grope his arms on my neck. Prank lang ata 'yung best way ko.

We entered the VIP room that they reserve which is good. Sasabog na ata ang tainga ko sa lakas ng sounds. God, how did I like this kind of place in the past? But atleast this kind of place is the thing that connected the both of us in the past.

They sat Infront of me, all lovey dovey. Sanaol. I reach for the water and try to drink my jealousy away. Wish we could do that... "Musta ang buhay may asawa? Any advice for us?" Knight ask after giving the order to the young waitress who's obviously getting glared by Tristan.

"Hm... Make time for each other despite of busy schedule and NEVER lie to each other," which i unintentionally do. "It's already the basic. I honestly don't have anything to say, sorry."

I really don't have. Our marriage is one sided in the beginning. I don't have any romantic feelings for my wife. All I could think Is my brother and what we shared for years. Now I regret thinking like that.

Cyrille... Is not just a great friend. She's an amazing person. Naiisip ko na 'yon noon pa pero wala sa isip ko na baka isang araw, mahuhulog ako sa kaniya. Corny, yuck.

Suddenly, I remember the time I said I love you the first night. I don't know why I said that pero hindi ako naka feel ng pangdidiri. Red flag, yeah.

I grab a big glass, pour the alcohol and drink it straight. F*ck it! I pour the second shot and drink it straight again. "Hoy! Tarantado dahan-dahan! Hindi mauubos 'yan!" Sigaw ni Tristan.

I slap his hands that tried to stop me. I don't wanna stop. I just wanted to drink and relaxed.... Kahit ngayon lang.

Cyrille

"I-lock mo ang pinto ha? 'wag ka magpapasok ng kung sino-sino, okay?" Ani Neah habang nilalagay ang mga damit sa maleta. "Opo Lola," umangat ang ulo nito at masama akong tinignan.

May family outing daw. Kasama pa nga sana ako ngunit masyado akong tinatamad ngayong araw para sumama sa mga gan'on. "Ingat." Sinara ko ang pinto ng sasakyan at binalingan ng matamis na ngiti ang papa niya.

Pagkahakbang ko sa loob, rinig na rinig ang mga yapak ko. Halos kalat din sa buong kabahayan ang tunog na nagmumula sa TV sa sala. Ngayon... Ramdam ko na ang lamig.

Sininghot ko ang sipong may tangka pang mahulog kasama ng luha ko. "Nakaya ko nga mabuhay ng mag-isa ngayon pa?" Pagkasalin ng salad, dahan-dahan akong naupo sa sofa at Inenjoy ang tahimik ng bahay.

HALOS NAMAN masira ang doorbell sa sunod-sunod na tunog niyon. Kunot ang noong ipinasok ko ang mga paa sa kulay pink na tsinelas at binuksan ang pinto.

May mga tao sa labas. Dalawa'y naka-akay at isa yukyok na. Hindi ko malaman kung ano ang nangyari d'on sa isa. Hala what if kriminal 'tong mga 'to tapos nagkukunwari lang tapos pagkabukas ko ng gate, nakawan ako? O what if sugatan 'yung Isa nilang kasama kaya nandito sila tapos pagkatapos kong magamot, patayin ako? Jusko lord gusto ko pa mabuhay.

Pero sa pagdaan ng isang motor, naaninagan ko 'yong lalaking lupaypay na karga noong dalawa.

"Akala ko teh tutunganga ka lang d'on," inilapag ng lalaking tinalo pa ang star sa ningning ng damit. "Pasensya ka na ha? Gusto niya kasing dito umuwi kaya pinagbigyan na namin." Inilhad nito ang isang kamay. "Name's Tristan, nice to meet you teh." At 'yon nga hindi lang pala yung damit ang kumikinang, pati ngipin. Sana all.

Kinausap lamang ako nito saglit bago umalis habang hawak ang braso n'ong lalaking nakatayo lang sa gilid the whole time na nag-uusap kami. Sana all, when kaya?

Humugot ako ng malalim na paghinga bago umupo sa harap ni Kai na himbing ang tulog. Ang dami niya palang pinagbago.

Nangigitim na ang ilalim ng mga mata niya, medyo namumutla ang mga labi at may mga munting balbas na. Hindi naman siya dapat gan'to ah? Hindi ba siya inaalagaan ni Atlas?

Tyaka bakit dito?

Inilagay ko sa katawan niya ang kumot na dinala at pinunasan ng basa na towel ang mga braso.

Binitawan ko ang braso niya bago tinignan ang mukha. Maliban sa stress at halatang pagpapabaya sa sarili, pamilyar din ang ekspresyon niya.

Dejavu.

Paanong hindi nga ba pamilyar? Nangyari na 'to eh. Iisang pangyayari, iisang dahilan pero mas malalang gulo. Iniligpit ko na lamang ang batya at towel at unti-unting tumayo. "Dito... Ka muna..." Walang kahit anong lakas ang pagkapit niya.

"Please... Just stay with me..." He's calling hi- "Cyrille."