Not Yours

XI

Cyrille

"If you feel something, call me or your cousin. Okay?" Tumango-tango lamang ako at niyakap ang beywang ni Kai nang halikan niya ang aking noo. "I love you." Anito saka tumakbo papuntang kotse.

Isinara ko ang pinto at wala sa sariling napasandal sa likod na pinto habang hawak ang dibdib. Ang lakas ng tibok ng puso ko at hindi ko alam kung anong ibig sabihin nito. Sanay naman na ako sa biglaang I love you niya na hindi ko masagot. Ayokong maging assumers 'no.

Hinihimas ko lamang ang aking dibdib. "Kumalma ka... Stress, layuan mo 'ko," ilang inhale at exhale pero wala pa ring nangyayari. Ano ba kasing meron? Ba't gan'to?

Tik tok tik tok. Hindi ko na talaga alam. Halos hindi na mapakali pati ang ibang parte ng katawan ko. Pakiramdam ko bibigay na ang mga tuhod ko at pati mga kamay ko ay wala ng lakas pa. Hindi ko mawari kung ano ba ang laman ng kahon sa ilalim ng higaan ni Kai.

Hindi naman sa chismosa ako at hindi naman talaga. Naglinis na lang ako kanina. Tinanggal lahat ng dumi, inaayos ang bawat gamit sa bahay. Minsan lang naman tyaka hindi naman ako nagbuhat at kawawa ang baby ko. Nahanap ko lang 'to noong naglilinis ako.

Gusto kong buksan pero may bumubulong sa aking buksan ko ito. Naging magkaibigan kaming dalawa kaya alam ko ang ayaw niya at gusto. Gusto niya mga lalaking may abs at ayaw niyang pinapakealaman ang mga gamit unless nagpaalam ka. Hindi ko lang alam kung ano'ng meron at parang lately, umiba ang ihip ng hangin.

Kaso ayokong mamatay dahil dito. Nangangati ang mga kamay kong buksan ito. Bahala na!

Kai

Ang kati na. Kanina pa ako nasa labas ng gate. My hands also hurts from pressing the horn. Ano na kaya ang balita sa babaitang 'yon. My butt already aches. Swear to God if- "Shit!"

I slam the door with full strength. Shit! For a moment, I forgot she's bearing my child. "F*ck! Cyrille!" Dinaluhan ko siya and calm a bit. She has pulse.

"Damn, wifey please be okay," i reach for her limpy hand. Biting my lower lips, I silently pray that she and my child, will be okay. I can't afford to lose them both, specially her. The one who's in my side whatever situation it is. I... Love her...

A SNIFFLED CRY. Am I still dreaming? Or no? I open my eyes to see the dark hospital room where I brought Cyrille here. She's fine but I insisted to give her a room here. Para lang makasigurong okay nga lang siya.

I rub my eyes. My heart almost jumped out. Madilim kaya nagulat akong nakatingin siya sa'kin. There's no emotion in her face, making it scarier. "W-wifey... How do you feel?" I ask and reaches out her hand but before I did, she hid it. Did I do something wrong? "What's wrong? What did I do?"

"You know that I hate liars. Galit ako sa mga taong paasa, Kai." She said, looking straight at my eyes then toss me her phone. My jaw drop like I was in some cartoons. "You know? I love you since we met pero hindi ako naghangad na mapapasakin ka. Iba ang gusto mo at hindi ang babaeng 'tulad ko. Tinanggap ko kahit masakit dito," she said pointing at her chest where her heart is located.

"Alam kong wala akong karapatan dito dahil asawa mo lang ako sa papel pero please 'wag ka namang paasa oh. Sa mga kilos mo, pati 'yang tingin mo, I hate it! kasi... inaakala ko na naman Mahal mo na ako. Inaakala ko na naman na ako na ang laman niyang puso mo at ayoko niyon!" I pulled her in a hug, not caring if she resist it.

I want to say that I love her already. I want to say that everything in that box is nothing for me anymore, that the picture of that doesn't have any romantic meanings anymore but it's like my tongue's been caught. My voice won't come out. I just... Want to hug her.

TRAVELLING THIS road alone feels heavy. Even the streets look lonely regardless of people and vehicles passing by. It feels lonely... Without her.

My body feels heavy and my head's been ringing already. I want to sleep forever but I can't. I have things to fix, I have things to clear. I have to... "Hoy!Hindi sa'yo ang kalsada!" I can see other vehicle owner's on my side glaring furiously too.

I pack some of my clothes, especially my office attires and some instant foods. I know this isn't a right thing to do but I need to think.

Cyrille

"Ang laki ng bahay niyo ah," Ani pinsan kong hila-hila ang suit sa kaliwa at sa kanan naman ang bag ko. Nagpumilit eh.

Malinis at akala mo'y walang taong nakatira ang porma ng bahay ngayon. Nasaan na siya? Umalis na ba siya? Iniwan niya na talaga ako? Malamang, wala ka lang naman para sa kaniya. "Doon lang ako sa kwarto, nahihilo ako," tinuro ko ang left side ng hallway. "Kung gusto mo magluto, nandoon ang kusina." Saad ko't hinakbang ang mabibigat kong mga paa.

Ang hirap talaga kapag buntis. Gan'to rin kaya naranasan ni mama noong pinabubuntis niya 'ko? Binuksan ko ang pinto at lalong pinanghinaan.

Ang libro niyang nasa lampshade ay wala. Ang mga wires na kung hindi nakakalat ay nakatabi lang sa gilid ay wala rin. Maski ang higaan, hindi man lang nagulo. Ang natira na lang doon ay ang mga unan. Unan na gamit ko at ang unan na ginamit niya nang magtabi na kami.

Niyakap ko ang unang nasa kaliwa. Nandito pa rin ang amoy niya. Amoy na pinakapaborito ko sa lahat kahit tila hindi kinakaya ng ilong ko ngayon. Tumakbo lamang ako sa banyo at isinuka ang dapat na isuka.

"Hindi ba talaga ako importante sa'yo na kahit ang magpaalam ay hindi mo magawa?" Sa huli, kahit anong sakit at galit ang maramdaman ko, siya pa rin ang hanap ko. Kahit pinaglaruan na niya ako. Ano bang ginawa mo sa'kin, Kai?

Gusto ko siyang nasa tabi ko ngunit... Hindi naman pwede. Ayokong pilitin siyang manatili dahil lang may anak kami. Gusto kong maging masaya siya at kung hindi niya sa'kin makukuha 'yon, hindi na baleng masaktan ako muli. Makita ko lang siyang masaya muli, masaya na ako.