Vefa aşiretinin en büyük ağası Mehmet ağa 14 senenin sonuna gelerek cezasını çekmiş ve hapisten çıkmıştı. Genç yaşta tüm aşiretin yükü omuzlarına yüklenen Ferman ve Ali'nin herşeyi kavramış ve aşireti çekip çevirmiş olduğunu görünce göğüsü kabarmıştı. Ceza evinden çıkar çıkmaz kendisini bekleyen adamları ile birlikte konağa geldi. Kapıda onu eşleri, kızı, gelini ve oğulları karşıladı.
Açelya : (Güler yüzle) Hoş geldin Baba.
Ferman : (Kızgınca) Ağam diyeceksan Açelya unuttunmu!
Açelya : hoş geldin ağam.
Ali Fermana kızgın bir bakış atarak Mehmet ağaya döndü. Elini öptü.
Ali : Buyur baba evine hoş geldin.
Ferman : Hoş gelmişsen Ağam.
Mehmet Ağa : Hoş bulduk, hoş bulduk. Hele içeri geçelim kapıda galdık.
Vuslat : Buyur ağam arkana yastık koyayım.
Ayşe : Ceketini alayımmı ağam rahat oturasın?
Ferman : Beliz ağanın elini öpmüşmisen?
Beliz : öpmüşüm ağam.
Ferman : Harika Koş ozaman sofra kurasın ağma. Yoldan gelmiştır.
Harika : Hemen.
Mehmet Ağa : Hele yeter! Sık boğaz etmeyın. Karnım aç değildir. Urfayı gezecağım oğıllarımla. Sofrayı akşama kurarsınız. Haydi Feman ağa Ali ağa kalkın Gideh.
Ali : (Ayşeye bakarak) Açelya sen odana çık derslerini çalış. Sınavların var. Sofraya karışmayasın!
Mehmet Ağa Urfanın meydanındaki kahveye doğru iki oğluyla birlikte yola çıktı. Kahveye girdiklerinde herkes ayağa kalkıp Mehmet ağayı selamladı.
Mehmet Ağa : Biye bakın hele agalar! Ben mapustan çıkmışım! Bundan böyle gene aşiretimin başındayım! Ben yokkene böyük oğlım Ferman ağanız ve Göççük oğlım Ali ağanız toprahlarıma, Aşiretime sahip çıkmıştır. Onların sözü benim sözümle eş degerdir! Ben yokken nasıl saygıda kusuru etmediyseniz şimdi de öyle edecaksınız biline. Yarın köy meydanında mapustan çıkmamın şerefine şenlik verecağım. herkes davetlidir. haydi eyvallah.
Mehmet önde Ali ve Ferman arkada olmak üzere kahvedençıktıkdan sonra çarşıda yürümeye karar verdiler. Esnafla selamlaşıyor, ele güne karşı dik duruyorlardı.
Mehmet Ağa : Ferman nasılsınaz oğlım. Karın gızın eyilermi?
Ferman : Allaha şükür ağam. Gız mektepdedir. Bu sene başladı mektebe.
Mehmet Ağa : Ananlan bacın nasıldır? Sahip çıkmışmısan onlara?
Ferman : Eyiler ağam. Her şey bıraktığın gibidir.
Mehmet Ağa : Eyi eyi. Ali oğlım sen nasılsan. Anan bacın eyilermi?
Ali : İyiyiz baba. Anam evde bildiğin gibi. Açelyada Okuyor. Bir senesi kaldı. Mimar olacak.
Mehmet Ağa : Ali biliysen bacının okumasına karşıyam. Ben okuyacam dedin ses etmedim. Seni böyök şeherlerde okuttam. Emme gız kısmı-
Ali : Ben uygun görmüşüm baba! Açelya okumak istiyorsa okuyacak.
Ferman : Ağamla doğru konuşasın Ali ağa!
Ali : Sen karışma Ferman ağa. Benim bacım seni alakadar etmez!
Mehmet Ağa : Hey! Koskoca Mehmet ağanın oğıllarının haline bak! Siz böğlemi baktınız bu Aşirete len !
Ferman : Haşa ağam. Senin bu oğlın yol yordam bilmez abisinden korkmaz. atasına saygısızlık edip durur.
