LOSER//JİKOOK

20

"Jungkook nereye gidiyoruz"

Dakikalardır boş sokakta sadece ikimiz yürüyorduk. Saat neredeyse gece yarısına gelmişti ve annem ise ne zaman eve geleceğimi sorup mesaj atmıştı. Anneme cevap vermedim çünkü hala daha demin yaşadığım olayın şokunu üstümden atamamıştım.

"Jungkook nereye gidiyoruz dedim"

Cevap vermeden hızlı adımlarla önden yürüyordu ve şuan çok sinir bozucuydu. Adımları kesip yürümeyi bıraktım nereye gidiyorsa artık tek gitmeliydi.
Jungkook yürümeyi bıraktığımı anlayınca sonunda arkasına bakmayı akıl edebildi.
"Yürüsene jimin"

Büyük bir of çektim. Nereye gittiğimizi eminim oda bilmiyordu.

"Nereye gittiğimizi söylersen gelirim aksi taktirde eve gideceğim"
Jungkook bir süre düşünürmüş gibi kollarını göğsünde birleştirdi. Tam da tahmin ettiğim gibi oda bilmiyordu.

"Biryere gitmemiz önemli değil sadece yürüyelim normal insanlar gibi"

Tanrım daha demin bir çocuğa yumruk atmıştı ve hiç birşey olmamış gibi yürüyelim birlikte diyordu.
"Jungkook sence de demin olan olayları konuşmamız gerekmiyor mu"

Jungkook aramızda ki mesafeyi kapatıp yanıma gelmişti ve kaldırım taşına oturmuştu. Bu sanırım konuşacağız anlamına geliyordu ve bende ağır adımlarla yanına gidip  oturdum.

"Ne konuşacağız"
Cebinden bir sigara çıkartırken sormuştu bu soruyu. Cidden yanımda sigara mı içecekti?

"Bak beni kurtardın teşekkür ederim ama ya polise falan şikayet ederse seni "

Jungkook bu söylediğim cümle üzerine büyük bir kahkaha atmıştı.
Bir yandanda sigarasının dumanını yüzüme doğru geliyordu.

"Ah jimin o kadar masumun ki"
Tekrardan sigarasından bir duman daha çekti.

"Sana o bara gitme dedim çünkü hayatında ilk defa gideceğin beliydi ve senin bu gittiğin bar korenin en tehlikeli barlarından biri. İşte gördüğün gibi uyuşturucu kullanan kişiler başkalarını da zorla uyuşturucu kullandırmaya çalışıyorlar "

Keşke o an jungkooku dinleseydim diye küçük bir pişmanlık duydum.
Ama iş işten geçmişti. Jungkook sigarasından son dumanı çektikten sonra çöpünü yere atıp ayağıyla söndürdü. Neden yere atıyordu ki o iğrenç şeyi.

"O çöpünü yerden al jungkook hemen karşımızda çöp kovası var görmüyor musun"

Jungkook eliyle gözlerini ovuşturup ciddi misin der gibi yüzüme bakmaya başladı
"O kadar dediğim şey içinde tek dikkatini çeken yere attığım sigara mı?"

Cevap vermeyip hala yüzüne bakmaya devam edince, yenildiğini anlayıp yere attığı çöpünü karşımızda duran çöp kovasında atmıştı.
Ben ise şuan soğuktan donuyordum ve nerde olduğumu bile bilmiyordum.

"Eve gitmek istiyorum jungkook şuan neredeyiz biliyor musun?"

Jungkook sorduğum soruyla tekrardan etrafı incelemişti. Eğer oda nerede olduğumuzu bilmiyorsa yemin ederim ki onu boğacaktım.

"Cidden bende bilmiyorum"

Tanrım bu çocuk beni delirtecekti. Hayır ben şuana kadar asosyal biri olduğum için ve evden nerdeyse hiç çıkmadığımdan buraları bilmemem normaldi. Fakat jungkook nasıl yaşadığı yerleri bilmiyordu ki?
Hızla cebimden telefonumu çıkartıp şarjına baktım ve evet park jimin dünyanın en şanslı insanı olduğu için şuan sarjzi 3 tü. İlk olarak annemin attığı mesajlarla cevap vermem lazım dı yoksa işler daha da kötüye gidebilirdi.