Arda,
Yüzümdeki sırıtışla sevgili Aleyna'nın evinden çıkmıştım. Aleyna'nın annesi yani aslında benim üvey annem beklediğimden de samimi çıkmıştı. Acaba benim kim olduğumu öğrense bu samimi tavrını bana karşı hala korur muydu?
Aklımdaki bu düşünce ile yüzümdeki sırıtma birden yerini mutsuzluğa bırakmıştı. Ya sevmezlerse beni, ya Aleyna aslında kim olduğumu öğrenince benim ne hakla burda olduğumu sorarsa, diye geçirdim içimden. Gözümden bir damla düşerken aslında kim olduğumu sorgulamaya başladım.
Kimdim ki ben? Sadece babasının bir kadından yanlış sebeple doğan oğluydum. Bu yaşıma kadar bir kardeşimin olduğunu bile bilmiyordum.
Aleyna benim kardeşimdi, ben ise onun abisiydim.
Ben buydum aslında. Kim olduğumun önemi yoktu. Sonuçta önceden yaşadığım hayatta da bir kimliğim yoktu. Babası tarafından pek sevilmeyen, sevgiye muhtaç bir insandım ben.
Annem ise beni sadece çıkarı için kullanan bir insandı. Ben doğduktan sonra babam annemden ayrılmak istemişti. Ama annem ayrılmak istemediğini ve eğer evlenmezlerse her şeyi bir bir Aleyna'nın annesine anlatmakla tehdit etmişti. Bu yüzden de şu an annem ve babam evliydi.
Bunları biliyordum çünkü babam bana bizzat kendisi anlatmıştı. Zaten babam anlatmasa bir kardeşim olduğunu da bilemezdim.
Kardeşimin olduğunu öğrendiğim an bütün fileler yerinden kopmuştu.
Düşünsenize, sizin aileniz yanınıza gelip "Aslında senin bir kardeşin var ama biz sana söylemek için uygun yaşı bekledik." diyor. Siz de sinirlenmez miydiniz?
İşte ben de sinirlenmiştim. O anda babama kardeşim ve üvey annemin nerede yaşadığını sormuştum. Babam ilk başta söylememişti. Bunu bana söylemenin yanlış olduğunu ve eğer söylerse yanlarına gitmemden korktuğunu açıklamıştı.
Bir kaç gün onlarla hiç konuşmamıştım, yemek bile yemek istemiyordum. Sevgili aile yemeği zamanımız gelince sürekli bahane uyduruyordum. Bir yandan da hayatıma normal devam etmem gerektiğini kendime tekrar ediyordum ama mümkün değildi. Hayatım artık nasıl normal olabilirdi ki?
Bir akşam daha fazla dayanamamıştım ve babamın yanına gitmiştim. O anki soğuk ama aynı zamanda da tehditkar bakışlarını hatırlıyordum.
"Bak oğlum, ne kadar zor olduğunu biliyorum. Aslında sana söylememem gerekirdi ama zamanı gelmişti. Çok üzgünüm." demişti. Ona sırıtmış ve ben de gözlerimi soğukluğa bürümüştüm.
"Üzgün müsün gerçekten, yoksa içten içe beni böyle bir hale soktuğun için mutlu musun?"
" Sen ne demeye çalışıyorsun? "
" Bak baba, eğer bana üvey annem ve kardeşimin nerede olduğunu söylemessen, internete senin fotoğrafını koyar ve o üvey annemi nasıl aldatıp benim annemle olduğunu yayarım."
Evet, babam tanımadığım üvey annemi aldatmıştı. Eğer aldatmasaydı nasıl bu dünyada olabilirdim ki? Nasıl Aleyna'dan bir sene önce doğarak onun abisi olabilirdim ki?
Babam annemle uzun bir süredir birlikteydi. Aleyna doğduğunda da, doğmadığında da...
Ama nedense ben doğunca aralarına kara kedi girmiş gibi ikisi de benden nefret etti.
Ben küçükken babam üç ya da dört sene de bir, bir yerlere giderdi. Annem, babamın her o gittiği senelerde evin içinde söylenerek dolaşırdı. Bazen içki içip, saçma sapan etrafı yıkar dökerdi.
"Böyle bir şeyi asla yapamazsın." dedi babam. Onun fotoğrafını yayarak yaptığı rezaletleri anlatmamdan aşırı derece de korkuyordu.
Telefonumu cebimden çıkarmış ve babamın fotoğrafını çekip ona göstermiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki Kalp Bir Hayat
Teen Fiction"Sana bir sır versem beni bırakmayacağına söz verir misin?" yüzüne kaşlarımı çatarak bakıyorken burnunu çektikten sonra devam etti. "Sana bu söyleyeceğim şeyden sonra belki bana bağıracaksın, o heriften daha çok nefret ediceksin hatta belki benim n...
