pavyonda zorla konsomatrislik yapan bir genç kız ve klasik yakışıklı kaslı mafyamız...
bok gibi hikayemiz...+18 ,+65, +85 (Rakamlar değişebilir) kdbsowhzow
‼️CRİNGE KİTAPTIR BİLİNCLİ SEKİLDE YAZILMIŞTIR
👇👇
Kapıyı açtı ve beni yatağın üstüne fırlat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
¯\_(ツ)_/¯
Bedenim gergin onun nefesi ise bir bıçak kadar keskindi. Bu adamla sevişmek istiyordum önceki günler aksine..ancak beni engelleyen bir şeyler vardı sanki.. Sevistikten, sahip olduktan sonra bırakmasından korkuyordum. İtiraf ediyorum kendime..evet, bu adamın beni terk etmesinden korkuyorum. Oysa bu hislere kapilamami sağlayacak hiçbir şey yapmamıştı.
Diğer tüm erkekler gibiydi o da..
Üstelik kafamın içinde ki ses bu senin işin ilkini bu adama ver diyerek çığlıklar atarken ben daha da zorlanıyordum. Bilmiyorum, bu adamla karşılaştıktan sonra umutlarım yeniden baş kaldırmıştı. Fakat...bu adamın geniş göğüsü bir kadını sahiplenecek kadar kuvvetli gelmiyordu.. Ona güvenemiyordum. Ancak onu istiyordum..
Kuşlar, kediler ve diğer tüm mahlukatlar nasıl sevişir bilirim. Bilemediğim şey bu adamın nasıl seviseceği idi. İri yaralı ve dövmeli elleri benim ip gibi vucumda gezinirken pek de iç açıcı şeyler sezmiyordum.
Belki de ilk ilişkim olacağı içindi kesin bir şey söylemem imkansizin da oteseydi. Ancak onun etkisi olduğu da bir gercekti. Barut kokan eller bir kadının kokusunu hak eder miydi?
Çok abarttın diyordu diğer tarafım..ancak hayır, ben sevilmeyi ogrenemeyen bir kızdım. Belki ondan belki bundan başka birinden sevgi beklemek hakkım değil miydi? Mesleğimin farkındaydım. Tanrım..sevilmek de mi yasaktı bize? Bedenim pis nefesler arasında suzuldugu için miydi bu soğuk cehennem hayatım?
Eğer sebep bu ise..kurtar beni tanrım..ruhumu, hala kurak topraklarda yeşermeye çalışan bedenimi kurtar. Beni sevgiye mahkum et.
Hükümran, görkemli majesteleri... Herkesin kurtarıcısı olan görkemli majesteleri... Beni de kurtar ey iyiliğin kaynağı...
Korkuyorum kendimden...bu mutsuzluk yakıcı şekilde sızıntı halinde damarlarıma karışırken ben duruyorum.. Bu adam zehrimi emer miydi? Yoksa bir yara da o mu açardı?
Belirsizlik narin ruhlar için işkencedir.. Bu adamın nefesi diğer çiçekler için hayat kaynağı iken beni öldürür müydü? Zira...annemin nefesi beni öldürmüştü. Titreyen ince soğuk ellerimi yavasca kaldırdım ve onun bana şevkle bakan gözlerine bakarak yanaklarına koydum.
Tanrım...evet sevgi dileniyorum! Yutkundum. Kucağında kipirdanarak biraz daha ona yaklaştım. Sıcaklık arayışına girdim. Bu adamın bedenini yuva yapmak istedim. Sağ elim yanağını okşayarak çenesine doğru kayarken soğuk ellerime tezat o ateş gibi sıcaktı!
