Kabanata 12:
Meeting
Threscia Alessandra's Point of View
When Grant saw a space in the parking lot, he drove the car and parked on it. I immediately unbuckled my seatbelt and I was about to open the door when I realized that I forgot the cupcakes I will give to Foster.
Maybe, utusan ko na lang ang isa sa mga katulong namin na dalhin dito 'yong cupcakes na b-in-ake ko. Nasa baked goods storage ko kasi 'yong cupcakes sa mansion kaya ipadala ko na lang kay Bethany or kung sino ang available na maid.
Right, speaking of Bethany, ano kayang nangyari sa kaniya?
"Is there any problem?" Napasulyap ako kay Grant nang magtanong niya. Umiling ako sa kaniya at ngumiti. I then held the door handle and pushed it to open.
Bumaba na ako at sinara ang pinto. Sumunod namang bumaba si Grant at sabay kaming pumasok sa loob.
Kinuha ko ang ID ko sa loob ng shoulder bag ko at t-in-ap iyon para sa monitoring. Pagkatapos ay sinuot ko iyon.
"Did you read the article about Grant and Threscia?"
"Yes, they're already engaged."
"Kaya nga. Bagay talaga sila at mabuti nga kay Bethany. Hindi siya bagay kay Grant."
"True ka riyan, sis. Hindi ko alam kung ano pinakain ni Bethany kay Grant para mabaliw siya sa kaniya. Wala pa naman siya sa kuko ni Pres."
"Sabagay, may point ka."
Ilan lamang iyon sa mga naririnig ko pagpasok namin ni Grant. Hindi ko naman maiwasan ang hindi mapangiti nang marinig ko na pinagsasalitaan nila si Bethany ng masama.
Sumulyap ako kay Grant na seryoso lang na naglalakad pero alam ko na narinig niya ang lahat ng 'yon. I then looked away and focused on the road. Nang nasa gitna na kami ay napahinto siya kaya napahinto rin ako.
Maya-maya ay humarap ito sa akin.
"Hatid na kita sa building ninyo," prisenta niya at nabigla naman ako dahil doon. Hindi ko alam kung tama ba ang pagkaririnig ko o baka ilusyon ko lang? Hindi kasi siya ganito noon.
Ni hindi niya nga ako pinapansin noon at ngayon, nagprisenta itong ihatid ako sa building namin?
Tumingin ako sa wrist watch ko at naalala ko na mags-start na pala ang training nila kaya kahit gusto kong ihatid niya ako sa building namin ay tatanggihan ko muna ito sa ngayon dahil ayaw ko siyang maabala.
"Ahmm, no it's okay, Grant. I can manage. I guess I'll see you later at home," pagtanggi ko na ikinanuot naman ng noo niya. Mukhang hindi makapaniwala sa narinig mula sa akin pero kalaunan ay tumango siya sa akin.
"Alright. Be careful on your way. You go first," tugon nito na ikinangiti ko naman. I just nodded at him like a behave kid and started to take a step. I took a glance at him as I waved. He just nodded and waved too.
I then turn my back and continued walking. I don't care if they will think that I'm crazy because of smiling alone but I just can't help but feel flabbergasted with joy. I guess I'm starting to love this set-up.
Sumulyap ako sa pwesto niya at napansin ko na nandoon pa rin siya habang nakamasid lang sa akin. Umiwas na ako ng tingin at lalong ngumiti.
My smile faded when I realized that I almost forget dialing my Mom's number to make a request. Huminto ako saglit at kinuha mula sa loob ng bag ko ang phone. I then click the 'phone' icon and immediately dialed Mom's number.
Nang mag-ring ito ay itinapat ko na sa tenga ko at pinagpatuloy ang paglalakad. Maya-maya ay sinagot ni Mom ang tawag.
"Yes, princess. Why did you call?"
BINABASA MO ANG
HIS #2: Availing The Odds (COMPLETED)
Teen Fiction(Hospitality Industry Series #2) We all make missteps, everybody should be given a second chance. That is what life is about. We do not get redos, but we do get second-luck. But what if those missteps led someone to ache and agonize? Would you still...
