Kabanata 17:
Broke UpThrescia Alessandra's Point of View
"Ahmm, I'll just change clothes po. Basang-basa po kasi ng pawis ang likod ko," paalam ko nang makalabas kami sa stadium. With that, they stopped walking and turn their gazes into me and I just smiled at them.
"Alright," ani ni Tita at nilipat nito ang tingin kay Grant na katabi ko, "accompany her son. Hintayin na lang namin kayo sa parking lot," she continued and I took a glance at Grant.
He just silently nodded again and my heart leaped up for joy because of it. It's the first time kasi na pumayag kapag ganito ang nangyayari at hindi ko naman maiwasan ang hindi kiligin.
Binalik ko na ang tingin ko kay Tita na ngumiti sa amin. Kapagkuwa'y tinalikuran na nila kami at pinagpatuloy na ang paglalakad. Huminga lang ako ng malalim at tumingin kay Grant. Hindi ko inaasahan na nakatingin na rin pala siya sa akin.
"Where are your clothes?" He then asked.
"Nasa locker room," tugon ko na ikinatango niya lang at umiwas na ng tingin. ang PH Sports Stadium kasi ay may mga locker na pwedeng arkilahin. Pagkatapos n'on ay tinungo na namin ang locker center ng PSS.
Pagkarating namin doon ay nagpapasalamat ako dahil kami lang ang tao rito. Kinuha ko naman ang susi sa bulsa ng palda ko at binuksan ang locker.
Kinuha ko roon ang paper bag na brown at nilabas. Pati na rin ang shoulder bag ko. Nasa loob kasi ng paper bag ang pamalit ko sa suot ko. It's a PE uniform of Hearthstone University.
Dress code namin ang PE uniform mamayang hapon at ang mga schoolmates namin na tagasuporta ay suot ang university t-shirt. Nang makuha ko na ito ay sinara ko na ang locker ko. Tumingin na ako kay Grant na naghihintay sa tabi ko.
"Samahan mo ako sa comfort room," aya ko na ikinatango niya lang. Gaya ng sabi ko ay tumungo kami sa comfort room ng mga babae. Napahinto ako nang makarating kami roon at napadako ang tingin ko kay Grant.
"Give me your shoulder bag, I'll wait for you here," he meant. Tumango lang ako at inalis mula sa akin ang shoulder bag ko at inabot iyon sa kaniya. Tinanggap niya naman ito kaya pumasok na ako sa loob ng comfort room.
Agad akong naghanap ng nakabukas na cubicle at nang makahanap ako ay pumasok na ako sa loob at sinara. Pinatong ko ang paper bag sa lalagyanan at hinubad ang palda ko.
I'm not wearing a stocking kasi kaya hindi na ako mahihirapan na magpalit ng damit. Nang mahubad ko ito ay kinuha ko ang PE jogging pants sa paper bag at agad na sinuot. I'm not wearing a cycling shorts because our skirt already had it.
Sunod ay tinanggal ko na ang pangtaas ko at sinuot ang PE t-shirt. I then tucked the hem of my shirt inside my pants and fixed it. Tinupi ko na rin ang cheerleading uniform ko at nilagay sa paper bag.
In-unlocked ko na rin ang lock ng cubicle at binuksan ito. Kapagkuwa'y lumabas na ako at dumireto sa sink. Pinatong ko saglit sa lababo ang paper bag at tinanggap ang pagkaka-bun ng buhok ko.
Kumulot ang wavy hair ko nang natanggal ko ang pagkaka-bun. Habang nakatitig sa salamin ay inayos ko ang buhok ko gamit ang mga daliri ko at hinati ito sa gitna. Kinuha ko ang stylish hairpins ko sa paper bag at sinuot iyon sa buhok ko.
Nang makuntento na ako sa itsura ko ay lumabas na ng cr at agad kong napansin ang bulto ni Grant na naghihintay sa labas. Lumapit ako sa kaniya at napatingin naman siya sa akin nang maramdaman niya ang presensya ko.
"Tara na," ani ko na ikinatango niya lang ulit. Binigay niya sa akin ang shoulder bag ko na tinanggap ko naman. Walang imikan kaming nakarating sa parking lot. Mula roon ay naghihintay sila Mom. Nang makalapit kami sa kanila ay tumingin sila sa amin.
BINABASA MO ANG
HIS #2: Availing The Odds (COMPLETED)
Teen Fiction(Hospitality Industry Series #2) We all make missteps, everybody should be given a second chance. That is what life is about. We do not get redos, but we do get second-luck. But what if those missteps led someone to ache and agonize? Would you still...