The Perfect Marriage Elixir! || Jung Hoseok

Rozdział 7

- O mój Boże... Nie... Nie.

Hoseok roześmiał się gorzko, uznał to za zabawne, jak prawda wciąż go prześladuje, mimo że minęły 2 lata i pół roku, odkąd się dowiedział.

- J-jak? - udało mi się zapytać, mimo że się trzęsłam.

- Ostatniego roku studiów, pamiętasz dzień, w którym wyznałaś mi miłość, a ja stałem się kutasem i wyznałem ją Haru tego samego dnia?

Kiwnęłam głową z lekkim wahaniem.

- Haru i ja spotykaliśmy się już potajemnie od miesiąca, kiedy to się stało. Spanikowałem, kiedy się przyznałaś i pomyślałem, że zamiast cię odrzucić, najlepszą opcją byłoby upublicznienie mojego związku z Haru. Nigdy za to nie przeprosiłem, Y/N. Naprawdę przepraszam, że ci to zrobiłem.

Potrząsnęłam głową, to było teraz ostatnie z moich zmartwień.

- W porządku, Hoseok. To już przeszłość. Co to ma wspólnego z prawdą?

Wziął głęboki oddech i kontynuował.

- Namjoon zaczął spotykać się z Nooną (chodzi o siostrę Hoseoka) 6 miesięcy przed tym, jak Haru i ja weszliśmy w związek. Byłem szaleńczo zakochany w Haru, Y/N. Kochałem ją bardziej niż cokolwiek innego, widząc ją każdego dnia, mój dzień od razu był lepszy. Moje serce trzepotało dużo za każdym razem, gdy mnie przytulała lub kładła głowę na moim ramieniu.

Moje serce zamarło, kiedy zrozumiałam jego uczucia, ponieważ sprawiał, że tak się czułam.

- Ale Haru nigdy mnie nie kochała. Zaczęła się ze mną spotykać, bo chciała wzbudzić w Namjoona zazdrość. Zawsze czuła coś do Namjoona, tylko do Namjoona.

- Ale jak? Nie byli nawet blisko...

Hoseok uśmiechnął się ze smutnym wyrazem twarzy.

- Byli bliżej niż kiedykolwiek wiedzieliśmy, Y/N. Byli przyjaciółmi "z korzyściami", zanim Namjoon zakochał się w Noonie. Postanowił zakończyć to wszystko z Haru, ale jej uczucia wzięły górę. K-kiedyś mnie całowała, dotykała, podczas gdy wyobrażała sobie, że Namjoon jest na moim miejscu.

Chciałam wierzyć, że Hoseok kłamie, że dziewczyna, którą nazwałam moją najlepszą przyjaciółką, nie była w stanie tego zrobić, ale wiedziałam, że mówi prawdę. Hoseok nigdy nie był dobry w kłamaniu, więc zawsze mogłam go przejrzeć i tym razem wiedziałam, że mówi tylko prawdę.

- Ku*wa, nawet nie mogę o tym mówić.

Poklepałam go po plecach, starając się jak najlepiej go pocieszyć.

- W porządku, Hoseok. Nie musisz...

- N-nie. Muszę. Zasługujesz na to, by teraz o tym wszystkim wiedzieć.

Skinęłam tylko głową w odpowiedzi, walcząc z łzami.

- Po ukończeniu studiów Namjoon i Noona zaręczyli się. Haru nienawidziła Namjoona, też zaczęła się ode mnie oddalać, wiedząc, że właściwie już jej nie potrzebuję. Ale potem zobaczyła promyk nadziei, gdy Namjoon i Noona pokłócili się do tego stopnia, że ​​mieli zamiar odwołać swoje zaręczyny. Namjoon był zdruzgotany, więc się upił, a Haru... ona... wykorzystała jego pijaństwo i... - pojedyncza łza spłynęła po policzku Hoseoka, gdy mówił. - Tego wieczoru czekałem na nią w naszym domu, Y/N. Martwiłem się, a mój szwagier pieprzył moją dziewczynę. Czy wiesz, ile razy wyobrażałem sobie to w mojej głowie? Sposób, w jaki musiał jej dotykać. Sposób, w jaki reagowała na niego, jak nigdy na mnie.

Krztusiłam się moimi słowami, widząc go tak bezbronnego, że absolutnie pękało mi serce.

- Namjoon i Noona załatwili wszystko, a on od razu powiedział Haru, że cokolwiek się wydarzyło, było błędem i jeśli komuś powie, będzie tego żałować. Noona wyszła za niego miesiąc później, a Haru dowiedziała się, że jest w ciąży 2 miesiące później. Powiedziała Namjoonowi, że nie ma mowy, aby dziecko mogło być moje, ponieważ zawsze zakładałem prezerwatywę. Ona... pozwoliła mu wejść w siebie. On odmówił wzięcia odpowiedzialności za dziecko, więc Haru wróciła do jedynej osoby, która była na tyle naiwna, by oddać za nią wszystko. Powiedziała mi, że prezerwatywa nie zadziałała, że ​​pochodzimy z rzadkiego 1% przypadku, a ja wierzyłem we wszystko. Uwierzyłem w każdą pieprzoną rzecz i myślałem, że jest w ciąży z moim dzieckiem, więc oświadczyłem się jej. I ją, ku*wa, poślubiłem! Dzień, w którym urodził się Hwan, był najszczęśliwszym dniem w moim życiu. Trzymałem jego maleńkie ciałko w ramionach i nie mogłem przestać się uśmiechać. W końcu zostałem ojcem, ojcem dziecka, które nie było moje.