Killer // taekook

3

Havalimanına geleli iki saat oluyordu. Namjoon bize sahte kimlik ayarlamıştı. Güvenliklerden dikkatlice geçmeyi başarmıştık. Uçağa binmeyi bekliyorduk. Tam iki saattir Taehyung 'un bana söylediği şey beynimde yankılanıp duruyordu.

Ben bu düşüncelerle savaşırken taehyung bana sesleniyordu. "jungkook nereye daldın kalk hadi uçağı kaçıracağız" dedi beni kolumdan kaldırarak. Namjoon ve seokjin önümüzden giderek uçağa bindi. Bizde arkalarından giderek uçağa bindik.

Yerime geçer geçmez kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım. Ciddi anlamda uykum vardı çok yorgundum ve kendimi uykuya teslim ettim.

4 saat sonra

Gözlerimi açtığımda koltukta uzanıyor olduğumu fark ettim. En son uçakta uyumuştum buraya nasıl geldiğimi nasıl uyanmadığımı hiç bilmiyorum. Bir şekilde beni getirmiş olmalılar. Gözlerimi ovup oturur pozisyona geçtim.

"bu velet de bi türlü uyanmadı şeytan diyor sık kafasına gebersin gitsin" diye kendi kendine konuşuyordu taehyung.
Kafamı çevirip ona baktım.

"bana velet demeyi kes artık" dedim sinirli bir şekilde. Bana baktı. "ne tür bir veletsin sen? Gözümde bir veletten farkın yok" dedi umursamazca."gerçekten insanlıktan anlamıyorsun sen" dedim önüme dönerek.

"evet insanlıktan anlamıyorum katilim ya ben sadece kötülük var benim içimde, çok insafsız biriyimdir." dedi alayla gülerek. Bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "zevk mi alıyorsun bundan? Biraz insan olmayı deneyebilirsin" dedim.

"ne için? İnsan olmam neye yarayacak, siz insansınızda ne oluyor? Hiçbirşey" dedi. Şaka gibi tartışıyordum şuan onunla. "jin ve namjoon da katil ama onlar en azından normal bir insan gibi davranabiliyorlar biraz karşısındaki kişilerin duygularını düşünüp konuşabiliyorlar ama sen onuda beceremiyorsun" dedim gözlerimi devirerek.

"ben jin veya namjoon değilim kusura bak olur mu, hiçbir zamanda karşımda ki insanı düşünmem banane senin veya başkalarının duygularından" dedi koltuğa yaslanırken.

"Ben sana hiç bir şey yapmadım beni kaçırıp buraya getiriyorsun yetmiyormuş gibi tonlarca şey söylüyorsun bana" dedim dik dik gözlerine bakarak.

"ben bir konu hakkında bir kez konuşurum seni velet bana aynı şeyleri tekrarlatıp durma!" dedi sesini yükselterek. Kafasını çevirip ayağa kalktı ve salondan çıktı.

Arkasından bakakaldım öylece, nasıl bir insan olduğunu çözemedim hala, gerçi çözebileceğimide pek sanmıyorum. Ayağa kalkıp camın önüne gittim. Camı açıp temiz havayı içime çektim. Bir saniye bu camlar açıktı. Hemen aşağıya baktım çok yüksek değil di burdan atlayıp kaçabilirdim.

Salonun kapısına bakıp kontrol ettikden sonra hiç vakit kaybetmeden aşağıya atladım. Ağzımdan ufak bir inilti çıktı. Kendimi hemen toparlayıp evin bahçesinden çıkıp uzaklaşmaya başladım. Japonya sokaklarını bilmiyordum çok garipti ama ana caddeyi bulabilirsem işim kolaylaşırdı.

Sokaklardan geçip ana caddeyi bulmaya çalışıyordum. Ondan kaçtığım için rahatlamışdım. Kaçtığımı fark etmişlerdir şimdiye kadar muhtemelen. Hangi sokaklara girdiğimi bilmiyordum muhtemelen beni bulamazlardı diye düşünüyordum. Saatlerce dolaşmamın ardından hala ana caddeyi bulamadım. Başka sokağa girmişken birden karşımda Taehyung'u gördüm.

Taehyung'un ağzından

Mutfaktan salona geçtiğimde jungkook'u göremedim. Dikkatimi direkt açık olan pencere çekti. Tabi ya! Burdan atlayıp kaçmış olmalıydı. Aceleyle salondan çıkıp bir kaç adamıma ardından jin ve namjoon'a jungkook'u didik didik aramalarını söyledim. Buraya hiç gelmemiş olmalıydı bu yüzden nereye gideceğini de bilmiyordu rahatlıkla bulabilirdim onu.

Namjoon ve jin'in peşinden evden çıktım. Evin yakınındaki sokaklara bakmaya başladım. Ve tahmin ettiğim gibi jungkook' u bulmam uzun sürmedi. Başka sokağa girdiğim an karşıma çıktı birden. Kendisi beni bulmuş oldu. Bana şok olmuş gözlerle bakıyordu. Bu kadar kolay yakalanacağını oda tahmin etmemişti anlaşılan.

Jungkook'un ağzından

Şok olmuş gözlerle Taehyung'a bakarken bir kaç adım geriye doğru adım attım. Arkama bakmamla jin ve namjoon'unda arkamda olduğunu görmem bir olmuştu.

Bu kadar kolay yakalanmamam gerekti ama kapana kısılmıştım.

Gözlerime bakıyordu. Ateş saçıyordu sanki gözleri. Ve dudaklarını aralayıp konuştu. "küçük velet seni, benden kaçmak kolay mı sanıyorsun ha?"