ရှောင်းကျန့်မျက်မှန်ကိုပင့်တင်ပြီး ခေါင်းပြန်
လှည့်လိုက်တယ် ။ စာကလေးလင်ရသလိုတကျီကျီနဲ့ လိုက်နှောင့်ယှက်နေတဲ့ဒီအတန်းဖော်က ဘယ်လိုဟာမှန်းကိုမသိ ။
ကျောင်းလာပြီး အပေါင်းအသင်းတရုန်းရုန်းနဲ့ ။ မြင်လိုက်ရရင် ဘေးမဲ့လွှတ်ထားတဲ့ မျောက်တွေလိုပဲ ။ မကြိုက်ပါဘူး တဒင်ဒင်ဖြေပေးသည့်တိုင်လူတွေ့ရင်တစ်နေ့တစ်ခါလောက်အဖြေထပ်တောင်းနေတာ ။
"သားအသိလား? "
"ကျောင်းကပါဖေကြီး "
"အော် သူငယ်ချင်းလား "
"ဟင့်အင်း ၊ သားကိုကြိုက်နေတယ်ဆိုပြီးလိုက်ရှုပ်နေတဲ့တစ်ယောက် "
"..."
"ဟာ သွားမကြည့်နဲ့လေ ဖေကြီးကလည်း "
"အဲ့ဒါယောကျာ်းလေးမလား? "
"ဟုတ်တယ်လေ ၊ ဟိုနေ့ကဆိုဖေကြီးရယ် သားပြောပြမယ်သိလား ၊ သားဗျာ သူတို့ပြဿနာတက်နေလို့ စကားအကောင်းဝင်ပြောတာကို ခွေးထီးကြီးနဲ့ညားမှာဆိုပြီးဆဲတယ် ဘယ်လောက်ရိုင်းလဲ? သားခွေးထီးဆိုတာကိုဘယ်လောက်မုန်းလိုက်လဲ ကျန်တာနဲ့ဆဲရင်တော်သေးတယ် ၊ ဒါပေမဲ့သူက..."
"အေးပါသားရယ် "
"စကားဖြတ်မပြောရဘူးလို့ဖေကြီးပဲသင်ထားပြီး အမြဲတမ်းဖြတ်ပြောနေတော့မှာလား သားစိတ်ခုပါတယ်လို့ နေ့တိုင်းနေ့တိုင်းပြောနေတာကို "
"သားစကားကိုတိုတိုတုတ်တုတ်မပြောနိုင်ဘူးလားကွယ် "
ဒေါက် ဒေါက် ။
ရှောင်းကျန့်တို့စကားပြောနေတုန်းမှန်ခေါက်ခံလိုက်ရတယ် ။ ရှောင်းကျန့်မသိယောင်ဆောင်နေတာကိုဖေကြီးက မှန်ချပေးလိုက်တယ်လေ ။
"ရှောင်းကျန့် ဘယ်လာတာလဲ "
"ကားရေဆေး "
"ကိုယ်သိသားပဲ "
"သိရင်လည်းမမေးနဲ့ပေါ့ "
"ကိုယ့်ကိုအဖြေပေးဦး "
"ကျစ် "
"ကျစ်သပ်တယ် ? ကိုယ်ဒီတစ်ပါတ်လုံး ရှောင်းကျန့်အလုပ်များနေတယ်ဆိုလို့မရှုပ်ပေးဘဲနေတာကို ၊ အမှတ်လေးတောင်မပေးတော့ဘူးလား "
