İlke'den...
"Pişt." Selen'in ön koltuktan seslenmesiyle kafamı camdan ayırdım ve ona baktım. "Bize gelsene bugün." Omuz silkerken cevap verdim.
"Olur." Tekrar başımı cama yasladım.
"Dur Beste'yi de arayayım... O da gelir belki." Ona cevap vermeden yolu izlemeye devam ettim.
"Önceden söyleseydin keşke boşuna otele gitmezdi." Arda konuştuğu sırada Selen çoktan telefonu kulağına dayamıştı.
"Beste... Vardınız mı otele? Yok, yoldayız biz daha... Şey diyecektim... İlke bizde bu akşam, sen de gelsene... Tamam, görüşürüz." Telefonu kapattığında ona döndüm. "Gelirmiş." Başımı onaylar gibi salladığımda öpücük attı.
"Varmışlar mı otele?"
"Yeni varmışlar." Selen Arda'ya cevap verdiğinde ben yeniden yola odaklanmıştım. Onlar da kendi aralarında konuşmaya başlamıştı zaten. Arada ikisinin de bana bakışlarını yakalıyordum ama bir şey demedim. Kısa sürede Arda bizi eve bırakıp kendi evine dönmüş, Selen'in ailesiyle biraz muhabbet ettikten sonra Selen'in odasına kapanmıştık. Yatağının ucuna oturduğumda yanıma geldi ama bu sırada zil sesi duyuldu. Odadan çıkıp saniyeler sonrasında geri döndü.
"Beste ve Naz gelmiş. Bizimkilerle konuşuyorlar. Anlat hadi." Hızla konuşmasından sonra yeniden yanıma oturdu ve koluma dokundu. "Neyin var senin?" Anında gözlerim dolarken kollarını boynuma doladı.
"Korkuyorum Selen..." Ağlamam şiddetlendiğinde, sakinleşmem için elini sırtımda gezdirdi. Kendimi toparlamaya çalıştığımda kendini geri çekti ve endişeli gözlerle bana baktı.
"Neyden korkuyorsun?"
"Anıl'dan..." Sustuğumda devamını getirdi.
"Gitmesinden mi?" Kapı hızla açıldı.
"Selam."
"Merhaba." Beste ve bir kız farklı şekillerde içeri girdiğinde gözlerimi sildim.
"Hoş geldiniz."
"Hoş- Ay noldu sana? Ağladın mı?" Başımı iki yana salladığımda Beste Selen'e dönmüştü. Selen göz kırpınca yalnız olmadığımızı hatırlamış olacak ki odaya birlikte girdiği kıza döndü.
"Naz hoş geldin."
"Hoş buldum." Selen, Naz'a sarıldıktan sonra bizi tanıttı. Naz çocukluk arkadaşıydı.
Bir süre dördümüz sohbet ettik. Ya da Naz bize her türlü soru sordu da denilebilir. En son neden ağladığımı sorup, ben cevap vermeden terk edildiğimi ya da aldatıldığımı sorarak kafasındaki ihtimalleri dile getirdiğinde Selen konuyu dağıtmıştı.
"Ya Selen... Ben seninle bir şey konuşmaya geldim aslında."
"Konuşalım... Dışarı çıkmak ister misin?" Heyecanlı bir şekilde yerinde doğruldu. Gelirken marketten aldığını söylediği içeceği kafasına dikti. Ne içtiği konusunda herhangi bir fikrim yoktu ama meyve suyu falan olmadığına emindim.
"Yok, burada da konuşabiliriz. Hem sizi de ilgilendiriyor." Heyecanla bize baktığında Beste ile birbirimize baktık.
"BEN AŞIK OLDUM." Yüksek sesle konuştuğunda Selen hafifçe omzuna vurdu.
"Ya bir şey oldu sandım... Sen hep aşık oluyorsun."
"Ay bu bana beni hatırlattı." Beste gülerek söylediği şeyden sonra bir anda ciddileşti. "Bizimle ne alakası var ki bunun?" Naz heyecanla açtığı gözlerini hepimizin üzerinde gezdirdi. Sonra kısık sesle konuştu. Ani değişen halleri beni kısa bir an şaşkına uğrattı ama üzerinden gelen alkol kokusuyla şaşırmayı bıraktım. Evet, meyve suyu değilmiş. Dakikalardır Naz'ın konuşmasını dinleyip, ara ara da Anıl'ın mesajlarına cevap verdiğim için elimde olan telefonumu yatağa bıraktım.
