Yetimhanede büyüyen çocuklar bencil olurlar. Kendilerinden başka kimseyi, hiçbir şeyi düşünmezler. Çünkü kendilerini kendilerinden başka koruyacak kimsenin olmadıklarını iyi bilirler. Bende onlardan biriydim. Çünkü yetimhane demek bu hayatta bir başınasın demekti. Çoğu zaman açlık oyunları kitabına benzetirdim. Buradaki bu büyük, eski binayla o ormanın pek bir farkı yoktu. Herkes hayata tutunmaya çalışıyordu. Tüm zorbalıklara karşı umutlarını ve mücadelelerini kaybetmeyen miniklere bakınca evet, buradaki herkes kendi açlık oyunlarını yaşıyordu.
Beni tanıyan insanların genel bir yargısı vardır. Duygusuz olduğumu söylerler. Kaygısız. Ruhsuz. Kibirli de derler. Ama en çokta acımasız. Ve yurttakiler için şeytan. Oysa hiçbir şey yapmadım onlara. En azından bana dokunmadıkları sürece. Ee, bu beni kötü biri mi yapıyor sizce?
Doğruyu söylemek gerekirse onun yerine geçmeden önce bu konu hakkında tereddütlerim vardı. Oysa şimdi emindim. Ben bir şeytandım. Öyle olmak zorunda olduğum için değil, öyleydim. Ve aramızda kalsın... bunu seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Trouvaille (GAY)
Mystery / ThrillerÖldüm ve yepyeni bir hayata, aynı beden içinde yeniden yaşamaya başladım. Mezarımda benim adım var. Ama ceset, hayatını yaşadığım çocuğa ait. O çocuk artık benim.
