SADECE BENİMSİN (+18)

KISIM 6

YENİDEN HOŞ GELDİNİİZ. MÜSAİT OLUR OLMAZ KOŞUP GELDİM. İYİ OKUMALAR, OY VE YORUMLARINIZI SABIRSIZLIKLA BEKLİYORUM BEBEKLERİM. 

Titrememe engel olamıyordum. Ulaç az önce gitmişti. Daha önce hiç böyle bir şey yaşamamıştım, bu tür bir insanın varlığından bile habersizdim. En başında annemi dinlemeliydim, ona olanları anlatırsam benim hakkımda büyük hayal kırıklığına uğrar. Bana çok kızar. Yine de burada yalnız kalmak istemiyorum ama çıkmaya da korkuyorum. Kapıyı açtığım an köşelerden bir yerlerden çıkıp üzerime atlamasından endişeliyim. Telefonum dışarıda, ne yapacağım şimdi?

Camdan dışarı baktım, saklanabileceği köşeleri hesapladım. Ben telefonu alıp gelene kadar yakalanır mıydım? En yakın yer kapının dışında, çöp konteynerinin oradaki çalılıklardı. Kapı kapalı olsa işim daha kolay olurdu ama açık bırakıp gitmişti. Yine de bir şansım var, bunu yapmak zorundayım. 

Saate baktım, bir saat geçmişti. O kadar uzun süre saklanıp beni izleyebilir mi ki? Onu tanımıyorum, neler yapabileceğini bilmiyorum. 

Cesaretimi topladım, derin bir nefes aldım ve kapının kilidini açtım. Sürgüyü çekip koşarak telefonumu kaptım ve kalbim deli gibi atarken yeniden eve girdim ve kilitledim. Hızla dışarı baktım, kimse yoktu. Sanırım gitmişti. 

Ellerim titreyerek Asu'yu aradım. "Tatlım," diye açtı.

"Asu hemen buraya gelmelisin, Naz'ı da ara, yardımınıza ihtiyacım var."

"Neler oluyor? Neden ağlıyorsun?"

"Ulaç delirdi, gizlice fotoğraflarımı çekmiş ve ben görünce çıldırdı. Kapıyı kilitledim ve camı yumrukladı. Onu içeri almam için yalvardı. Lütfen gelin, bir yerlerde saklanmasından korkuyorum."

"Tamam, sakin ol. Babama söylüyorum hemen, oraya geleceğiz."

"Sakın söyleme, hemen annemi arar. Annem bunu öğrenirse bana çok kırılır, onu hiç hayal kırıklığına uğratmadım Asu. Şimdi güvenini sarsamam, şuan çok hassas bir döneminde."

"Tamam, Eren ve Eray'ı ararım. Onlar gelirler."

"Ciddi misin?" dedim sinirle. "Eren'in senelerdir bana aşık olduğunu biliyorsun değil mi?"

Sinirle sesini yükseltti. "Şuan adam seçecek durumda mısın gerçekten? Kes şunu, geliyoruz tamam mı?"

"Tamam, özür dilerim. Çabuk olun."

"Bütün camların kapalı olduğundan emin ol."

"Kapalı, merak etme." Telefonu kapadım ve dışarıyı izlemeye devam ederek gelmelerini bekledim. Çok geçmeden geldiler de. 

"İyi misin?" dedi Eren endişeyle. "Başına gelenleri duyduk."

Naz ve Asu bana sıkıca sarıldılar. "Dışarıyı kolaçan ettik, gitmiş olmalı," dedi Asu.

"İyiyim, yalnız kalmaktan korktum."

"Bizi neden hemen aramadın?" dedi Eray.

"Telefonum dışarıda kalmıştı. Almak için gittiğinden emin olmalıydım."

Salona geçtik. "Bir alarm taktırsanız iyi olur, güvenlik kamerası da tabi..." dedi Eren. Gözlerinde gerçekten büyük bir endişe vardı. Bana her zaman çok iyi davranmıştı, bu yüzden yan yana geldiğimizde onun için hep üzülürdüm. Tabi şuan o benim için üzülüyor olmalı.

Naz yaptığı kahveleri bize uzattı. "Bu çocuk resmen delinin teki, bu zamana kadar onu nasıl hiç görmedik?"

"Evden çıktığını bile sanmıyorum. Arabasının aküsü bitmişti, tesadüf eseri bizim kapımızı çaldı. Keşke o kapıyı hiç açmasaydım."