Min krallığı / yoonmin

21.Bölüm

İyi okumalaar 🥺

Bu arada medyadaki fotoğraf 🥺

............

Yazarın ağzından

"Anne? Baba?"

Herkes duyduğu şey ile Yoongi gibi şok olmuştu. Görmeyi asla beklemedikleri iki insan şu an tam karşılarında duruyordu. Ve bu hepsini geriyordu.

"Toparlan gidiyoruz. Zorluk çıkartmadan bizimle gelirsen yaptığın tüm aptalca hataları unutur ve yaşına veririz. Çabuk topla tüm eşyalarını."

"Pardon siz hangi vasıfla söylüyosunuz bunları bana? Gelmiyorum hiçbir yere ben. Ayrıca yaptığım hiçbir şeyin hata olduğunu düşünmüyorum. Yine olsa yine aynı şekilde davranırdım. Şimdi nasıl geldiyseniz aynı şekilde geri gidin. İstemiyorum sizinle gelmek."

Yoongi çok sinirli görünüyordu ve Jimin bir sorun çıkmasından korktuğu için sevgilisinin yanına gidip azda olsa sakinleştirmesini umarak elini tutmuştu.

"Bu iğrenç görüntüyü bile unutmaya hazırız. Annenle babanız biz senin. Nasıl git dersin bize? Biz senin aile-"

"İşte orada duracaksınız. Benim ailem siz değilsiniz. Çoktan kaybettiniz o sıfatı. Bakın görüyo musunuz arkamdaki 6 kişiyi? İşte benim ailem onlar. Annem ve babam olabilirsiniz ama sadece bu kadar. Ailem falan değilsiniz. Kan bağım olan iki insandan öte değilsiniz benim için."

Herkes sessiz bir şekilde onları izliyordu. Yoongi sözlerinde çok kararlıydı ve asla o insanlarla gitmeyecekti. Sevgilisini ve dostlarını bırakıp gitmeyecekti.

"Bak Yoongi sana son kez söylüyoruz. Oğlumuzsun diye geldik ve tüm hatalarını affedeceğimizi söylüyoruz. Eşyalarını topla ve gel. Yoksa başına gelecek olan şeyleri düşünemezsin bile."

"Tehdit etmek mi? Tam size yakışan bi hareket. Çok merak ediyorum başıma ne geleceğini ve sizinle hiçbir yere gelmiyorum. Şimdi buradan defolun gidin."

Sözde ailesi olan o iki insan sinirli bir şekilde yürüyüp gitmişlerdi. Yoongi ise rahatlamış bir ifade ile kapıyı kapatıp yanında elini tutan sevgilisine kollarını sarmıştı. Geri çekildiği zaman ise Jin'e dönmüş ve konuşmaya başlamıştı.

"Şey Jin hyung. Acaba Jimin ile odaya gitsek kızar mısın bize?"

Yoongi'nin sorusu üzerine Jin yavaşça Yoongi'ye yaklaşmış ve ona sarılmıştı.

"Hadi bu seferlik izin veriyorum bebeğim. Ama alışma sürekli vermem Jimin'imi."

Kıkırdayarak geri çekilmişlerdi. Yoongi usulca kafasını sallayıp Jimin'in elini tutarak odasına doğru yürümeye başlamıştı.

Odasına girdikleri zaman ise Jimin yatağa oturmuş Yoongi ise kafasını Jimin'in kucağına koyarak uzanmıştı.

"Sevgilim iyisin değil mi? Onları görmek kötü gelebilir sana biliyorum ama unutma tamam mı ben hep senin yanındayım."

Jimin sorusunu bitirip ellerini Yoongi'nin saçına daldırmıştı. Saçlarını okşamaya başladığı zaman ise Yoongi dayanamamış ve ağlamaya başlamıştı. Bir anda açılan kapı ile ikisinin de bakışları oraya döndü.

"Benim minik Yunki'm yine üzüldü hissettim ben. Ya ağlama ama sen lütfen. Bak bende ağlıyorum o zaman."

Odaya dalan kişi Taehyung idi ve kimseyi şaşırtmıyordu. Bunu duyan Yoongi daha çok ağlamaya başlamıştı. Nedenini anlamıyordu ama bağırarak ağlamak geliyordu içinden. Sevmediği insanları görmüştü. Onlar yokken daha mutluydu ama onları 10 dakika bile görmek onu paramparça etmişti işte.