Min krallığı / yoonmin

22.Bölüm

İyi okumalaar

..............

Jimin

"Sevgilim lütfen sen hiç onlar gibi bakma bana. Neden öyle baktıklarını öğrensen bile lütfen acıyarak bakma hiç olur mu?"

Yoongi kollarımda ağlarken benim içim paramparça oluyordu. Her ne olduysa bu yaptıkları onu çok üzmüştü. Zaten iyi değildi bunun farkındaydım ama her sorduğumda bana iyiyim diyordu.

Neden söylemiyordu kötü olduğunu onu da bilmiyordum. Ama elimden geldiği kadar yanından ayrılmamıştım.

"Şşş sevgilim o nasıl söz öyle. Deme öyle şeyler lütfen. Asla yapmam inan bana."

Nedenini öğrenmem lazımdı. Onu böyle mahvedecek şekilde bakmalarına sebep olan olayı öğrenmem lazımdı. Ama şu an kollarımda yatan bebeğimi bırakıp gidemezdim.

Benim koca bebeğim kollarımda hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Benimse yapabildiğim tek şey saçlarını okşamaktı.

Biz öylece yatarken biri gelip kapıya vurmuştu. Daha sonra ise konuşmaya başladı. Gelen Taehyung idi.

"Yoongi ne olur geleyim yanına. Lütfen izin ver. Yemin ederim tek kelime etmeyeceğim. Sana öyle de bakmayacağım. Sadece yanında olmak istiyorum lütfen."

Sesi çok kötü geliyordu. Onunda çok ağladığı belliydi. Ben her ne kadar içeri almak istesemde Yoongi istemezse maalesef alamazdım.

"Tek kelime edersen yanaklarını kopartırım ama Taehyung. Bu riski alabiliyosan gel."

Taehyung hızlıca içeri girmişti. Gerçekten kötü görünüyordu. Hemen gelmiş ve yanımıza oturmuştu. Ama sessiz olacağını söylediği için konuşamıyordu. Yoongi ise hâlâ aynı şekilde ağlamaya devam ediyordu. Yarım saattir asla sakinleşmemişti.

"Sevgilim Taehyung da çok kötü bi hâlde. Ne olur en azından bi yüzüne baksan. Sırf sessiz ol dedin diye kendini tutarak ağlıyo çocuk."

Sözlerimin üstüne Yoongi yavaşça kafasını kaldırmış ve gözyaşlarının arasında Taehyun'a bakmıştı.

"Off gel buraya ya. Ama bir daha yapma Taehyung lütfen. Her ne için olursa olsun yapma bir daha onu."

Yoongi benim belimdeki kollarını çekmiş ve yanında oturan Taehyung'a sarılmıştı. Ona sinirli veya kırgın kalamamıştı.

Şimdi birbirlerine sarılarak ağlıyolardı. Nasıl sakinleştirmem gerektiğini bilmiyordum ama artık sakinleşmeleri gerekiyordu.

"Şey çocuklar çikolatalı süt ister misiniz? Ben gidip getireyim size olur mu, hm?"

İkisi de küçük çocuk gibi masum masum kafasını sallamıştı. Yoongi'nin kafasına bir öpücük kondurup Taehyung'un ise saçlarını karıştırıp kalkmıştım.

Şu an amacım kimse ile konuşmayıp sadece sütü alıp odaya gitmekti. Ama tabii ki bu imkansızdı. Bunu salona girdiğim gibi bana dönen gözlerden anlamıştım.

"Nasıllar? Taehyung da çok ağladı Yoongi diye. Nasıllar şimdi Jimin iyiler mi?"

"Birbirlerine sarılıp ağlamaya devam ettiler işte Kook. Çok iyiler gerçekten sayenizde. Tamam belki niyetiniz iyiydi, cidden onun için üzüldünüz o yüzden öyle baktınız bilmiyorum ama şu an cidden çok kötü. Hâlâ az bile olsa sakinleşmedi. Neden bu kadar üzüldüğünüde anlamadım zaten. Şimdi o iki koca bebeğe süt götüreceğim."

Kimsenin cevap vermesini beklemeden mutfağa geçmiş ve bardağa çikolatalı süt doldurmaya başlamıştım. Daha sonra iki bardağıda alıp odaya yöneldim.