KARDELEN HANIMAĞA

1-B EVÎN-|AŞK|

Başlama tarihlerinizi buraya bırakır mısınız?💐

İyi okumalar 💐

"Tüm acılarına ve ıstıraplarına rağmen yaşamın devam ettiğini göreceksin.."
______________________________

Her gün, her gece, her saat, her dakika kurduğu hayalleri yaşayan bir kadın olmuştu o. Sevdiğiyle nişanlı, düğün hazırlıkları yapıyordu kim ondan daha mutlu olabilirdi ki?

İnsanı yakıp kavuracak kadar sıcak ve parlak olan mezapotamya güneşi kadının odasına pencereden sızmıştı sabahın erken saatlerinde, konağın en üst katında kalması doğan güneşin odasına ev sahipliği yapmasıyla karşılaşıyordu her sabah.

Gözlerini ovuşturarak açan kardelen yatağında gerinerek esnemişti, gerinmekten elleri havada kalan kadın güneşin parlattığı sağ elinin yüzük parmağında ki altın sarısı Alyansına tebessümle bakmıştı. Çektiği cefanın sonunda yılların hasreti olan sevdiğine amcasının oğluna kavuşmuştu. Diğer eliyle Alyansını okşarken öpmüştü. Yastığının altında ki telefonunu çıkarmıştı. Ekrandaki günaydın mesajı tebessümünü sırıtmaya çevirmişti. Telefonu göğsüne çekip sarılırken kızaran yanakları ile kendine hayret etmişti her seferinde yanında olmasada attığı tek mesajla yüzünü kızartabiliyordu. Göğsünde çalan telefonu kaldırıp arayan kişiye bakmıştı. Ne çok kızarmış, sırıtmıştı bu sabah!

Çalan telefonu açıp arayan kişiyle konuşmaya başlamıştı sabah uyanmanın verdiği etkiyle sesi taraklı çıkmıştı.

"Efendim!" bu kadar kalp çarpıntısı fazla diye zihninden geçirsede elinden birsey gelmiyordu. "Nasılsınız hanımağam?" neşeli gelen ses heyecanına heyacan katmıştı kardelen'in "iyiyim ağam siz nasılsınız?" cilveli konuşması her seferinde hejar'ı kendine hayran bıraktırıyordu. "Uykucu kalksan mı acaba kapıda ağaç oldum?" söylediği sözlerle gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Hızlıca kalkarak yatağında dizlerinin üzerine oturmuştu saçlarını dağıtıp Toplamaya çalışırken kapı çalmıştı "ne yani kapıda mısın?" açılan kapıdan elindeki telefonla içeri giren hejarla şokun etkisinden çıkamamıştı. Gülerek nişanlısına yönelttiği soruyla yüz ifadesini görmekten konuşamamıştı adam.

"Telefonu kapat istersen hayatım!" şoku atlatan kadın yatağından inip telefonu yatağına fırlatmıştı.

"Ne kötüsün varya insan bir haber verir hem odama girmek ne çık dışarı bakayım! Nişanlı bir kızın odasına girmeye hiç utanmıyor musun?" dudağını büzerek "yoo neden utanayım ki sonuçta benim nişanlımsın xanımzér. Hem sen asıl hiç utanmıyor musun da nişanlını kovuyorsun. Bak giderim bir daha da gelmem!" Arkasını dönüp gideceği sırada kardelen'in kolunu tutmasıyla durmuştu. "Biliyordum Çok aşıksın bana, dayanamadın dimi gitmeme kabul et!" sırıtan kadınla kendiside yüzüne tebessüm yerleştirmişti. "Hayır hayatım telefonunu unutmuşsun! Onu al diyecektim!" odaya girerken kendinde olmadan kapattığı telefonu kapının girişindeki komodinin üzerine koyduğunu farketmemişti. Sağ kaşını kaldırırken telefonu hejara uzatıp "kimin çok aşık olduğunu bir daha düşün istersen! Hmm" kardelen'in uzattığı telefonu elinden alıp ceketinin iç cebine koyarken gülerek derin bir ah çekmişti. "ahh kadın sen varya sen.." nişanlısının taklidini yapan kadın aynı ses tonuna benzetmeye çalışarak "ah adam sen varya sen.." demiş sevdiği adamın gülümsemesine eşlik etmişti. Haklıydı hejar çok aşıktı nişanlısına kim çocukluğunu sevmezdi ki? Kardelen'in alnını öperken "amcam burda olduğumu görürse kurşuna dizer beni aşağıya iniyorum çabuk gel!" nişanlısının söylediği sözlerle tebessüm edip başını sallamıştı odadan çıkan hejar'ın arkasından kısa bir süre bakmıştı sessizce attığı adımlarla babasına yakalanmamaya çalışıyordu kapıya yanaşıp bir anda bağırmıştı