KARDELEN HANIMAĞA

6-B SONDA TOLHİLDANÊ|İNTİKAM YEMİNİ|

İyi okumalar💐

Geçenlerde fark etmeden seni öldürmüşüm içimde. Ellerim kalbimin kanı ile dolarken yüzüme gitmiş. Seni taşıdığım kalbimin kanı yüzüme bulaşmış. Korkmuşum. Sen bir daha yokmuşsun çünkü. Eskisi gibi sevemeyecekmişim seni. Cenaze evi gibi olmuş içim. Gözlerim ağlamış. Yüzüm çökmüş. Kan izleri hala orada yerini koruyormuş. Bense tüm olanlardan habersizmişim. Bir tesadüf buluşturmuş bir ölü ve bir diriyi. Kadın adamın sevdasından habersizmiş. Adam kadının artık içinde ölüşünden.. ___________________________________

2 yıl sonra...

"Günaydın arkadaşlar!" plazadan içeri giren kadın ayaklarındaki topuk sesiyle inletmişti ortalığı yere bastığı sağlam adımlarla herkesi kendine hayran bırakmıştı. Çalıştığı arkadaşlarına selam vermeyi unutmuyordu yanına gelen ve günün değerlendirmesini yapan asistanıyla onu dinlerken asansör kabinine girmiş odasının olduğu katın tuşuna basmıştı. Asansörün durmasıyla inmiş odasının bulduğu tarafa yürürken saatini kontrol edip asistanına dönmüştü" öğle yemeğinden önce muhasebe elemanlarını toplantı odasında görmek istiyorum." ,"tamamdır efendim siz nasıl isterseniz!"

Asistanını tebessümle karşılayan kadın odasının kapısının kulpunu aşağıya indirip odasına adım atmıştı koltuğunun sırtının yüzüne dönük olması ve erkek elini görmesiyle belindeki silahını kontrol etmişti. Dönen koltukla
"hosgeldin hanım..." diyen adam gördüğü suretle donup kalmıştı nasıl olurdu? Hastanede gördüğü kadın karşısındaydı günlerce aylarca yıllarca aklından çıkmayan kadın Muş'un her karışında aradığı kadın karşısındaydı.

"Kimsin sen ne işin var odamda!" kadının sert sesiyle kendine gelen adam koltuğa yaslanıp "insan bir hoşgeldin der ama ayıp ettin!" diyip dudağını büzmüştü. Elindeki çantasını koltuğa fırlatan kadın adamın arsız hareketleriyle daha fazla sinirlenmişti saçlarını karıştıran kadın kuruyan dudaklarını ıslatıp elini beline yerleştirmişti.

Kapıdan içeri giren korumaların adama doğru yaklaşmasıyla alayla gülerek "Seni yürekli biri sanıyordum arkandaki adamlara mi güveniyorsun?" koltuğunda oturan kendisiyle alaycı bir tavırla konuşan adamla başını arkasına doğru çevirmişti gelen korumaları yeni fark etmişti baş işaretiyle dışarı çıkmalarını söylemiş ve masasında oturan adama dönmüştü sert ve emin adımlarla Masasına doğru ilerleyip ellerini sertçe masaya vurmuştu "kime güvenip güvenmediğim yada arkama aldığım korumalar seni ilgilendirmez sana gelecek olursak öncelikle oturduğun o koltuktan derhal kalk! Derdin neyse açık açık söyle!"

Kadının kapkara olan gözleri ateşin külü gibi yakmayı vaad ediyordu adamı, kadının gözlerine bir süre takılı kalan adam koltuktan ağır ağır kalkmıştı o gün karşılaştığı kadının olması bedenini şaşkınlığa uğratsa da kendini ele vermemiş parmaklarını masada gezdirerek sadistce sırıtmıştı. "kimsenin adamı değilim! adam göndermek aptalların işidir! Dert benim derdimin cevabı da sizsiniz! Sen ve ailen " sırıtan adamla kadının damarları kabarmış bedeni boşalmıştı masanın etrafında dolaşıp önünde duran adamla kollarını göğsünde bağlayıp masanın kenarına sırtını yaslamıştı "madem kimsenin adamı değilsin derdin ne bizimle buyur.. dinliyorum seni!" masaya yaslanmış halde eli çenesinde olan adamı bir müddet izlemişti. kaşları hafifçe kıvrılan kadın zihnine düşen karelerle kıvrılan kaşları çatılmıştı. işaret parmağını bir eli cebinde diğer eli çenesinde kendisini izleyen adama uzatarak "bir saniye sen... Bir süre duraklayan kadın sözlerine devam etmişti yüz simasıyla anlamıştı onu hastaneye kaldıran adamın olduğunu "evet sen osun! Hastanede karşılaşmıştık! Şimdi hatırladım" kendisini tanımasına şaşıran adam kaşlarını alayla hafifçe kaldırıp dudak büzmüştü. "zihninin baya kuvvetli unutmamışsın?,Aklında kalabilmişim ne güzel," yüzüne tebessüm yerleştiren adamın irisleri gülümsemenin yerine karanlığı yakıştırmıştı isaret parmağıyla yüzünü gösteren arî, "bu yüze iyi bak çünkü bundan sonra daha çok göreceksin!" demiş ve kadının gözlerine bakmayı sürdürmüştü.