ილუზირებული ზაფხული

შენ მე მავსებ ლუი

ტიმი მიაბიჯებს და უკვე ხვდება,რომ სახლს უახლოვდება,მათი სახლი ორსართულიანი,უბრალო გალესილი ყავისფერი კედლებია,არც ღობე აქვს და არც შესასვლელი კარი. სამეზობლოც არყავთ,ირგვლივ ჩვეულებრივ რამდენიმე პატარა მაღაზია და აფთიაქია.
პირველი სართული ბარია,მეორეზე კი ორი საძინებელი,ტიმისთვის და ფრედისთვის,მაგრამ ახლა ვეღარც ბარს და ვეღარც სახლს ვუწოდებთ.
სახლთან მიახლოებული ტიმი ძლიერი დარტყმის ხმებს იგებს,აი ისეთს ხეს რომ ლურსმნით აჭედებ.
სწრაფი ნაბიჯებით უახლოვდება და ხედავს,მის ძმას მათი შელახული ბარი სულლ დაუშლია, ბარის მასალისგან და კიდევ სხვა უამრავი ხის ფიცრებისგან დაახლოებით ხუთმეტრიან უზარმაზარ  ჯვარს ჭედავდა.

ლუის არუნდოდა დაჯერება,რომ ეს კეთების პროცესში მყოფი ჯვარი, მათი შელახული ბარი იყო,მათი არსებობის ბოლო წყარო,შიგნით შეირბინა.

-ოხ ამის დედაც!ეს რა ჯანდაბაა ფრედ!ეს რაარის? რა ჯანდაბა გიტრიალებს მაგ ტვინში! ვერგცნობ გაიგე?ვერგცნობ,არამგონია ღმერთს ჩვენი შიმშილით მოკვლა უნდოდეს, რასაკეთებ?ამის დედაც ფრედ! მიპასუხე რასაკეთებ ძმაო?

ტიმი ამ სიტყვებს გაუაზრებლად ისროდა,ტიროდა,ყვიროდა,ბოლოს ჩაიმუხლა,თითქოს ძალა გამოაცალეს.
თავის მუხლებს ეხუტებოდა,თავი კი მუხლებში ჩაერგო.ცხვირი,ლოყები, სულ გაუწითლდა,სახეზე ცრემლი მძივებივით ჩამოსდიოდნენ,თვალები ჩაუწითლდა.შიგნიდან წვავდა,ადამიანი ვინც ასე უყვარდა და ვინც მისი ერთადერთი იმედი იყო რაღაც სისულეებს აკეთებდა.

-ჰეი ტიმ!ჰეი პატარა ნუტირიხარ,მე ყველაფერს მივხედავ.
ტიმ ყველაფერი კარგადარის ძამიკო,
მეხომ შენი უფროსი ძმავარ?
ყველაფერი კარგად იქნება.
შემომიერთდი ტიმ ასე უფრო მალე მოვრჩებით,დახმარებაზე უარს არ ვიტყოდი.ეს ბარი კი ცოდვების ადგილია და არდავუშვებ აქ ასეთი რამ კიდევ განმეორდეს.
თუ მოხმარება არგინდა,შეგიძლი შეხვიდე ჭიქები და ინტერვალი ჩაალაგო რომ აქაურობას მალე მოვაციო.