Mutsuz bir ayçiçeği tüm karamsarlığı ve kırık yaprakları ile yenilenmeyi beklerken yalnızca onu ısıtacak güneşini bulması tüm yapraklarının yeniden yeşermesine sebep olmuştu. Tabii bunlar olurken güneşin iki koruyucu meleği kıskançlıktan çatlamış,ay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎬
•Sara'dan•
Hisler,bizleri yönetirdi.Duygular ise,bizleri darmadağın ederdi.Bazen sevindirir,bazen en dibe atardı ve işin en can alıcı kısmı ise asla yok olmazlardı.
Hissizlik denen kavram çoğu zaman kısa dönemli duygu boşluklarında bizlere uğrardı.Bu nedenden dolayı da kapanmaya çalışan duygular her daim kendilerini belli edecek bir yol bulurdu.
Ben ise çabalamamıştım.
Ne onu gördüğüm ilk an kalbimde oluşan duyguları yok etmek için ne de sevgilisi olduğunu öğrendiğimde onu unutmak için çabalamamıştım.
Sonuçta ondan uzakta kimseye zarar vermeden onu sevebiliyordum.Ne zararım vardı ne de başka kötü bir davranışım.
Onun beni farketmeyişi bazen canımı yaksa da alışmıştım sanırım.
Evren ise her zaman olduğu gibi bana el hareketi çekip durmuş onu alt komşum yapmıştı.
Herkesten gizlediğim gizemli aşkım alt kata gelmiş herkesin gözünün önüne yerleşmişti.
Eh ben ise kendimi geri tutmak istememiştim. Sonuçta ondan uzak durmam gerekseydi evren burnumun dibine yerleştirmezdi onu. En azından kendi kafamda kurduğum mahkemede bu kanıya varmış,vicdanımı rahatlatmıştım.
"Çok sevdin sanırım sıcak çikolatayı." Mahir'in sesi odayı doldururken koltukta bana daha çok yaklaştı.
Alaz'ın burada barınmasından oldukça rahatsızlık duyduğunun pekala farkındaydım ama onu kovamazdım.
Bana yalvaran gözlerle bakarken kovamazdım.
Göz altları uykusuzluktan çökmüşken,gözlerimi alamadığım sarı saçları dağılmışken,elinde kıyafet dolu çantası ile yalnız hissederken kovamazdım işte.
Ona sınırlarımı zorlayacak şekilde soğuk yapmaya çalışıyordum zaten. Daha fazlası gelmezdi elimden. Ona tutulmuşken daha da zorlayamazdım işte.
Salaktım ben. Büyük bir salak.
"Sevdim." derken gözleri benim gözlerimle buluştu.Kalbimin bu buluşma yüzünden ne kadar hızlandığını ise ne o ne Mahir farketti. Sanırım bir şeyleri çözebilen tek kişi daima Ada'm olacaktı.
O olmasaydı nefes alamazdım.
O olmasaydı şuan hala Mahir'den olanları saklıyor olurdum.
En azından bize güzel bir kapı açmıştı.
"Belli." Mahir homurdanıp kafasını omzuma yerleştirdiğinde kıkırdadım. Alaz'ı kıskanıyordu. O sadece Alaz'ı değil,Ada'nın takıntılı olduğu Han'ı da kıskanıyordu.
