Bir Adamın Gözyaşları

Aynı Adam

-Peki madem iyi bildiğinizi iddia ediyor ve cevap vermiyorsunuz sorularıma ben sorayım teşhisi size. Sizce nedir depresyonuzun nedeni?
-Ne diye değil kim diye sormalısın doktor.
-Bana yaklaşık 1 yıldır bir bayan arkadaşınız olmadığını söylemiştiniz.
-Olsaydı burada işim ne doktor? Sarılır uyurdum.
Homurdandı kadın, bir kız yüzünden mi bakışı attı bana ama ben aldırmadım.
-Bu seansın başında yapmanız gerekeni yapın şimdi lütfen, bana ondan bahsedin.
-Tabii. O devamlı takılan eski bir plak gibi. Nasıl seviyorsam onu; herkese işkence gibi gelen o sesler, uğultular, duraklamalar umrumda bile değil. O çoktan bıraksa da beni, ben bırakmıyorum onu ısrarla. Bir kez daha dinliyorum, bir kez daha. Her seferinde son diyorum kendime. Sonra sonun sonu. Annelerin ağzımıza sokmaya çalıştığı o son lokmalar gibi. Bitmiyor, bitiremiyorum.
Soluklandım. Ağzını açacak gibi oldu doktor, durdurdum onu.
-Eminim çok faydalı ve bilimseldir söyleyecekleriniz, ama saatinize bakarsanız zamanın dolduğunu göreceksiniz.
-Biraz daha kalabilirsiniz.
-Bana acıyor musunuz, yoksa bilimsel bir merak mı bilmiyorum. Ama buraya kendi isteğimle gelmedim. Gitmeyi tercih ederim. Her şey için teşekkürler.
Ayaklandım, çıkarken usulca örttüm kapısını. Hiçbir şey değişmemişti, bu odaya giren de çıkan da aynı adamdı. Canımın acısı azalmamamıştı, bu onu unutmak için denediğim ilk şey değildi; şüphesiz sonuncusu da olmayacaktı.