pretty savage | hyunin

Bölüm 4

Kısa bir bölümle geldim, geçiş bölümü diyebiliriz

İyi Okumalar..

***
Jeongin Pov.

"Jeongin?"

Karşımda bana kapıyı açan arkadaşıma gülümseyip geçmem için yer açtığı yerden içeri adımladım. Ben oturma odasının yerini artık ezberlediğim için onu beklemeden oraya doğru adımladım, oysa ardımdan geliyordu.

"Ne oldu?"

"Bir şey mi olması gerekiyordu gelmem için?"

Oturduğum koltukta gözlerini devirip yanıma oturan arkadaşım dizime vurmuştu çok da güçlü olmayan bir şekilde.

"Onu kast etmediğimi gayet iyi biliyorsun. Sadece solgun görünüyorsun"

"Minho Hyung evde yok mu?"

"Gelir birazdan, konuyu değiştirme Jeongin. Hyunjin'in yanındaydın en son, mutluydun falan. Bir şey mi oldu?"

Jisung koltukta bana dönüp tek dizini koltuğa koydu ve endişeli gözlerle bana baktı. Evet mutluydum, ama o eve girip, o adamın izlerini görene kadar. Hayat resmen yüzüme yüzüme vuruyordu;O senin değil, asla olmayacak diyordu ancak ben aptal gibi hala ilerliyordum bu hislerin ardından. Onu öpen, ona sarılan, güzel gözlerine bakan ben değil o adamdı, asla da olamayacaktım.

"Dün ben gittikten sonra gelmiş"

"Kim? Chan mi?"

Onu başımla halsizce onayladım ve konuşmaya devam ettim.

"Sabah da kahvaltı falan hazırlamış. Biliyor musun; hırsız girdi sandım eve dedi, O adam o kadar boşladı, o kadar unutturdu ki kendini. Benim miniğim onu hırsız sandı, korktu"

Artık boğazımda ki düğüm canımı yakıyordu ama kendimi inatla sıkıyordum. Hyunjin ile 7 yıllık bir arkadaşlığımız vardı. Çok da güzel ilerliyordu, ama ben bozdum bunu. Ona aşık oldum, sevdim.

"Hey sıkma kendini"

Sanırım bu sözler uzun zamandır beklediğim sözlerdi. Gözlerimden yaşlar süzülürken Jisung sarılmıştı çoktan bana.

"Jisung acıtıyor, bu sabah o izleri görünce kendimden utandım biliyor musun? Ben nasıl iğrenç biriyim ki; arkadaşıma aşık oldum hele ki evliyken ona sahip olma düşüncesine kapıldım."

"Böyle söyleme, bu seni iğrenç yapmaz. Engel olamazsın ki o hislere, kendini suçlama. Ne iğrençsin, ne de arkadaşlığınıza ihanet ettin. Sen sadece ona zarar vermeden sevdin, canın yansa da"

Arkadaşımın omzunda ağlarken aklımda hala Hyunjin vardı. Onu çok fazla seviyordum ve asla üzülmesine dayanamıyordum. Bugün ki hali kalbimi acıtacak türdendi, ne kadar gülse de içinde bir yerler üzgün ve kırgındı, eşine.

Onu zorlayarak anlatmasını istemiştim, evet onları duymak ne kadar canımı yaksa da, o anlatarak ve boynumda ağlayarak rahatlayacaktı ve benim için bundan daha önemli bir şey yoktu. Anlattıklarını dinlerken neredeyse kalkıp gidecektim o şerefsizin yanına. Hyunjin ne kadar çok seviyordu onu, bekliyordu ancak o asla ona zaman ayırmıyor ve giderek içine kapanmasına sebep oluyordu.

Zaten o şerefsiz yüzünden neredeyse atlatamayacağı şeyler yaşamıştı bir dönem, üstüne bu yaptıkları onu öldürmek istemem sebebiyet veriyordu. O zamanlar Hyunjin kelimenin tam anlamıyla çökmüştü ve onu toparlayamayacak olmak, çok kötüydü. Hyunjin kollarım arasında içi çıkarcasına ağlarken, sadece saçlarını okşayıp ona destek olmak ama hiç bir şey yapamamak..Çaresizdim.