pretty savage | hyunin

Bölüm 2

İyi Okumalar..

***

Bir kaç ses duymam ile gözlerimi aralamaya çalıştım, uykunun hala etkisinde olduğum için pek başarılı olamasam da bir kaç saniye bekleyip bir kez daha denedim ve sanırım bu sefer başarmıştım. Etrafı incelerken çoktan sabah olduğunu fark etmiştim. Bir elim başıma gitti, biraz ovduktan sonra saçlarımı geriye attım ve rahatsız koltukta yavaşça doğruldum.

Gece Jeongin ile dizinin bir kaç bölümünü bitirdikten sonra biraz da dondurmaları ve aldığı atıştırmaları yerken laflamıştık. Onun iş yerinde ki olanlardan tut, benim şuan da izin de olduğum işime kadar konuşmuştuk. Saat epey geç olmasına rağmen Chan hala ortalıkta yoktu ve Jeongin beni yalnız bırakmak istemese de, zorundaydı. Bu kadar yorgunluğun ardından bir de Chan'in kıskançlık krizlerini çekemezdim.

Yatağa gitmek istememiştim Chan olmadan ve bu oturma odasında ki dün Jeongin ile sarıldığımız koltukta uyumuştum.

Şimdiyse oturduğum koltuktan etrafa bakıyordum çünkü uyurken bazı sesler duyduğuma emindim. Çok geçmeden mutfaktan sesler gelince kaşlarımı çattım ve olduğum yerden hızla kalktım. Belki de ben uyurken hırsız girmişti eve?

Mutfakta gördüğüm görüntü özlediğim bir şeydi. Chan tezgahta bir oraya bir buraya gidip bir şeyler hazırlıyordu. Masadan anladığım kadarıyla kahvaltı hazırlamıştı ve gayet güzel duruyordu.

"Chan?"

Sesimi duyunca arkasını dönmüştü elinde ki bıçak ile birlikte, onu elinde görünce bir korkmadım değil hani.

"Uyanmışsın. Günaydın bebeğim"

Elinde ki bıçağı bırakmadan yanıma adımlayıp dudaklarıma kısa ama ıslak bir öpücük bırakmıştı, onun gözleri kapalıydı. Benim gözlerim ise kolumun hemen yanında ki bıçaktaydı. Nedensizce yutkunmuştum, korktum.

"Günaydın, ne zaman geldin?"

"Aslında baya geçti, geldiğimde uyumuştun"

Başım ile onu onaylayıp geriye çekildim, şuan neden rahatsız ve korkmuş hissediyorum? Sanırım dün ki izlediğim diziden kalan psikolojik bir şeydi.

"Hadi elini yüzünü yıka gel, hazır kahvaltı"

Ona gülümseyip başımı salladım ve ağır adımlar ile mutfaktan çıktım. Banyoda elimi yüzümü yıkayıp telefonumu kontrol ettiğimde Jeongin'den bir 'günaydın' mesajı olduğunu gördüm, gülümsemem genişledi ve bende ona cevap verip telefonu cebime tıkıştırdım.

Masaya oturmuş beni bekleyen eşimin karşısında ki sandalyeye oturdum. Hazırladığı yemeklerden yerken birden bir soru sordu.

"Dün gece tek değildin sanırım?"

Az önce ki sesinden oldukça uzak, soğuk bir sesti bu. Oturma odasında ki bardak ve dondurma kaşıklarından anlamış olmalıydı. Sadece en yakın arkadaşım ile dizi izlemiştim, peki ya bu neden kötü hissettiriyor şuan? Yanlış bir şey yapmışım gibi hissetmeme sebep oluyordu. Yavaşça yutkunup başımı salladım.

"Kim?"

Elinde ki çatalı tabağa nazik bir hareketle bıraktı ve iki elini, dirseklerini masaya dayayarak birleştirdi. Kaşları havaya kalkmıştı ve yüzüme sorgular biçimde bakıyordu.