pretty savage | hyunin

Bölüm 10

Bu kurgu için çok güzel planlarım vardı aslında ama biraz karıştı gibi, o yüzden belki mini bir fic olur bilemem..

Bu bölüme bool bool yorum istiyorum, lütfen :( En azından bu bölüme ha? :)

Kontrol etmedim..

İyi Okumalar..

***

FLASHBACK

Koca mutfağın içinde yüzünde ki büyük gülümsemesi ve dudakları arasından istemsizce dökülen mırıltılar ile akşam yemeği için hazırlık yapıyordu sarı saçlı genç. Eşinin işten gelmesine az bir zaman kalmıştı ve yetiştirmesi gerekiyordu. Tencerede ki çoktan pişmiş olan yemeği alıp tezgahın üzerine koydu ve kapağını açıp dumanlar çıkan yemeğin kokusu midesini bulandırsa bile yüzünü ekşiterek geriye çekildi. Alışması gerekiyordu değil mi bunlara..

Bu bulantıya karşın bile gülümsedi ve elini henüz belli olmayan karnına götürdü, yavaş yavaş okşamaya başladı.

"Kendini hissettirmeni seviyorum, bu iğrenç mide bulantısı bile olsa.."

Son sözlerine kendi kendine kıkırdayıp başını geriye attı gülümseyen dudakları ile. Bebeğini öğreneli neredeyse bir ay olmuştu ve çoktan alıştığını hissediyordu. Mutfağın önünden geçerken bile midesi bulansa bile bugün eşini güzel ağırlamak istemişti evlerinde.

Bazen ufak çaplı baş dönmeleri oluyordu, yer sanki ayağının altından kayıp gidiyordu. Bunun yanında kusmaları, bazı ağrılar olsa bile bunlara şükür ediyordu. Çünkü kendinden bir parçayı dünyaya getirecekti ve bundan güzeli mi vardı? Tüm bunlara katlanabilirdi..

Yemeğinin kapağını tekrar kapadı ve yavaş ama seker adımlar ile odalarına doğru ilerledi güzel görünmek istiyordu eşine.

Dolabın kapağını açarken bile içinde çok büyük bir neşe vardı. Hyunjin çocukları her zaman sevmişti, iyi anlaşırdı. Hep bir çocuğu olsun istiyordu ancak kendisinin onu bu dünyaya getireceğini hiç düşünmemişti. Evlat edinmeyi düşünüyordu ancak çok genel olmasa bile bazı erkeklerde görülen mucizenin ondada var olduğunu duyduğunda bir süre de buna ağlamıştı, sevinçten.

Beyaz bir pantolon ve üzerine mavi ve hafif işlemeli gömlek seçtiğinde memnunlukla süzdü kendini büyük boydan ayna karşısında. Elini karnına koyup kendi kendine mırıldandı.

"Orada rahat mısın bebeğim? Umarım seni sıkmamıştır, söz veriyorum en kısa zamanda daha rahat şeyler alacağım ama şimdilik bununla idare etmeliyiz"

Bir aydır böyle kendi kendine elini karnına koyup bebeğiyle konuşuyordu. Böylece aralarında ki bağın güçleneceğini düşünüyordu.

Yatağın üzerinde duran telefonundan gelen bildirim sesiyle bakışlarını karnından çekip yatağa ilerledi. Mesaj en yakınındandı, Jeongin'den.

'Nasılsın? Bulantıların devam ediyor mu hala?'

Hyunjin bu mesajla gülümsedi ve hızlı hızlı arkadaşına iyi olduğun dair bir mesaj yolladı. Jeongin bir aydır ailesinin yanındaydı. Bebeğin varlığını öğrendikleri zaman büyük bir yıkıma uğramıştı Jeongin. Hyunjin'in rahatsızlıkları sonucu hastaneye gelirken bunları duyacağını hiç düşünmemişti. Yutkunmayı hatta kısa bir süreliğine nefes almayı dahi unutmuştu. Arkadaşının, yıllarını adadığı, aşık olduğu arkadaşının hamile olduğunu öğrenmişti.