pretty savage | hyunin

Bölüm 7

Kontrol etmedim..

İyi Okumalar..

***

"Senin ne yaptığına dair bir fikrin var mı? Saçma sapan davranıyorsun!"

"Asıl sen saçmalıyorsun!"

Oturduğum yataktan hızla kalktım ve karşımda öfkeden delirmiş olan eşime adımladım. Ne kadar zamandır öylece bağırıyordu.

"Ne zamandır bana öylece bağırıyorsun. Derdin ne?"

Göğsünden ittirdim ancak bir gram etkisi olmamıştı bunun, tek yaptığım onu daha da öfkelendirmekti. Bununla birlikte hırsla kolumu tutup bedenine yapıştırdı ve gözlerimini içine delip geçmek istercesine baktı.

"Sen ne boklar yediğini benden iyi biliyorsun"

"Sen nasıl konuştuğunun farkında mısın Chan? Kim olduğumu unutuyorsun, ben senin arkadaşın değilim. Eşinim, düzgün konuş"

Kolumu tutuşu sıklaşırken ne ara bu hale geldiğimizi sorguluyordum. Dün gece Jeongin beni eve kadar bırakıp gitmişti ve sabah uyandığımda Chan'in bu bağırışları ile uyanmıştım.

"Peki sen? Eşinim senin ama umursuyor musun beni? Sana dün oraya hiç bir şekilde gitmeyeceksin dediğim halde gittin üstüne bir de onunla birlikte"

"Chan gerçekten sen ve bu hastalıklı düşüncelerinle tekrar uğraşmak istemiyorum"

Onu artık umursamayıp gitmek istedim ancak izin vermedi biraz daha çekti kendine, neredeyse dudaklarımız birbirine değecek kadar yakınımdaydı ve bu beni ilk kez rahatsız hissettirmişti.

"Hastalıklı düşüncelerim öyle mi? Gerçeklerden ancak böyle kaçabilirdin zaten değil mi Bang Hyunjin"

Gözlerimin içine bakmak için uğraşırken onun haricinde her yere bakıyordum. Bang Hyunjin. Ben buydum değil mi? Yıllardır Hwang değil Bang olarak yaşıyordum ve kelimenin tam anlamıyla kendimi kaybetmiştim.

"Daha fazla konuşmak istemiyorum Chan, gidip kahvaltı hazırlayacağım ve sen de-"

"Hayır. Bu sefer böyle kaçamazsın Hyunjin"

Beni de kendi ile birlikte yürütürken geriye doğru gidiyorduk, bacaklarım yatağa değdiğinde sıkıntıyla iç çektim. Her şey o kadar karmaşık ve zor geliyordu ki artık, tek yapmak istediğim öylece oturup boş duvarı izlemekti.

"O sana aşık bunu sen de biliyorsun ama hala-"

"Kes artık, yeter. Değil aşık falan değil işte. Anla bunu artık, kabullen. Düşmanın, rakibin olarak görme onu. Onun için sadece arkadaştan ibaretim."

Tekrar göğsünden ittirdiğim de bu sefer bir kaç adım geriledi, bağırdım. Yüzüne doğru anlasın artık diye bağırdım, oysa sadece kendimi buna inandırmaya çalışıyordum. Bu kalbimde ki sızıyı anlamıyorum, dünden beri geçmiyordu. Onun için sadece arkadaş olmaktı sanırım acıtan, bilmiyorum..

"Ağlama"

Ne zaman ağlamaya başladığımı bile bilmiyordum ki.

"Hyunjin seni seviyorum ve kaybetmek istemiyorum, anla beni"

"Beni asıl böyle yaparak kaybediyorsun Chan, haberin dahi yok"

***

Hatırlıyorum. Her şeyi, tek bir ayrıntısına kadar hatırlıyorum dün gecenin. Onu, kaç yıllık arkadaşımı nasıl zevkle ve açlıkla öptüğümü ve daha fazlasını istediğimi hatırlıyorum. Onun kucağında her zaman olduğu gibi nasıl içim çıkarcasına ağladığımı da hatırlıyorum.