pretty savage | hyunin

Bölüm 11

Satır arası yorumlar gelmezse atmam bölüm bakın ha! Kardeş merak ediyorum fikirlerinizi ya!

Bölümde geçen şarkı medyada, eminim hepiniz biliyorsunuzdur. Sevdiğim bir şarkı, anlamıyla..

Yorum yapsanıza lan ALLAH ALLAH

K

ontrol etmedim

İyi Okumalar..

***

FLASHBACK

Sevdiğiniz insan kollarınız arasında acı çekerken, boğazı sökülürcesine ağlarken dayanabilir miydiniz? Elinizden hiç bir şey gelmemesi, sadece onu sakinleştirmeye çalışmak tabi o da ne kadar mümkün olursa..

Jeongin hayatında hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti kendini, yıllardır aşık olduğu adamı kolları arasında yarı baygınken hastaneye taşıdı, kolları bile onun bebeğinin kanı ile kaplıydı, bundan iğrenmedi asla. Aksine Hyunjin acil ameliyat için içeri alındığında sadece kollarına bulaşmış olan kana bakakaldı. Ne kadar orada öyle çaresizce beklediğini bilmiyordu bile ancak doktorun kötü haberi vermesi ile daha fazla ayakta duramadı.

Her şeyden önce o hiç bir suçu olmayan masum bir bebekti ve artık yoktu. Sonra Hyunjin'in acısını düşündü. Öğrendiği zaman mahvolacaktı, kendine gelebilir miydi bilmiyordu bile. O bunları düşünürken doktor sanki yetmezmiş gibi bir kötü haberi daha verdi. Bu hepsinden daha kötüydü onun için, kalbinin sadece bir kaç saniyeliğine durduğunu bile sanmıştı.

'Çok kan kaybetmiş, gereken kanı aktardık ama şuan uyanacak durumda değil, bir süre uyutmamız gerekiyor. Kendini toparlamasını beklemeliyiz. Hastaya bağlı her şey, vücudu dayanabilirse uyanacaktır.'

Sadece bu sözler ile bile beyninin bulandığını hissetti. Doktor yanından giderken bile öylece bakakaldığı yerden gözlerini ayıramıyordu, gözlerinden yaşlar sökülürken elinden hiç bir şeyin gelmemesi bir kez daha öfkeyle elini duvara geçirmesi için bir sebepti.

Bebeğinin ölümünü nasıl söyleyeceğini düşünürken şimdi de uyanmasını bekleyecekti. Uyanmama ihtimali bile varken nasıl dayanırdı ki?

Bekledi Jeongin. İki gün boyunca asla yanından ayrılmadan, elini bir kere bile bırakmadan bekledi. Ona şarkılar söyledi, saçlarını sevdi, ellerini öptü ve uyanması için yalvardı ağlaya ağlaya. Kim bilir belki de gözünde yaş bile kalmamıştı..

Hyunjin'in Amerika'da ki annesine haber vermek istedi ancak bunun bir işe yarayacağını sanmıyordu. Kim henüz reşit bile olmamışken bırakıp gittiği oğlunu görmek isterdi ki? Hyunjin hamile olduğunu söylediğinde bile sadece 'tebrik ederim' demekle yetinmişti. Babasını kaybettiğinde çok küçüktü Hyunjin. Sadece annesi vardı, ancak onu da kaybetmişti. Şimdiyse sadece Jeongin kalmıştı, hiç bir zaman gitmeyeceğine inandığı adam.

Hyunjin çocuğu olunca onun için en iyi, en güzel ebeveyn olacağını söylerdi, Jeongin ise onu hayranlıkla dinlerdi.

Şimdiyse bu mümkün değil miydi artık? Doktor ne demişti? 'Tekrar bir çocuk sahibi olması imkansıza oldukça yakın, bir mucize olabilir ancak. Oranlar çok düşük'