pretty savage | hyunin

Bölüm 8

Birileri yine durdurmuyoooor :)

Uzun bir bölümle geldim

Bakın bu bölüme güzel güzel yorumlar gelmezse üzülürüm ve üzülürsem de BÖLÜM ATMAM GÖRÜRSÜNÜZ HE!

Kontrol etmedim

İyi Okumalar..

***

Yazar Pov.

Hyunjin elinde ki şarjının bitmesine az kalmış olan telefonundan Jeongin ile izledikleri diziye devam ediyordu. Yatağın içinde saatlerdir, hiç çıkmadan çarşafı bir kolunun altında sıkıştırmış öylece yatağa yaslı elinde tuttuğu telefona odaklanmaya çalışıyordu. Sadece çalışıyordu.

Jeongin ile konuşmalarının üzerinden bir kaç gün geçmişti ve araları iyiydi, aklına sürekli o gece gelse de kendini bastırıyordu. Bu bir kaç gün içerisinde Chan kaç kere özürlerini sıralamıştı, bundan sonra onunla daha çok ilgileneceğini söylemişti ancak bu sadece o gün için geçerliydi.

Tekrar umursamaz bir eşe dönüşmüştü, her zaman ki haliydi. Hyunjin bunları artık umursamamayı planlıyordu. Ona affettiğini söylemişti ancak kalbinde hala onun tarafından onarılması imkansız yaralar yerini koruyordu. Yarın evlilik yol dönümleriydi ve bir şeyler yapmayı planlıyordu, ne kadar istemese de.. Hep böyle kavga ile gidemezdi ya evlilikleri, bir yerde birinin fedakar olması gerekiyordu ve bu kişi her zaman olduğu gibi şimdi de Hyunjin'di.

Gözünün önüne düşen sarı tutamı üfledi, elini kaldıracak mecali yok gibi hissediyordu. Bir kaç kere üflese de fayda etmemişti aksine daha çok dökülüyordu. Eliyle koparırcasına geriye itti, sinirli bir nefes alıp verdi.

"Bir kere istediğim gibi olsun bir şey ya, bir kere yorma beni"

Tam o sırada zil sesi duydu, bir kere normal çalmıştı ancak hemen ardından durmadan çalmaya başlamıştı. Hyunjin gülümsedi hatta kahkaha attı boş evin içinde. Kimin geldiğini gayet iyi biliyordu.

Üzerinde ki çarşafı ayaklarıyla iteleyerek üzerini açtı ancak hemen kalkamadı biraz gerindi ve öyle kalktı. Üzerinde ki oldukça kısa olan beyaz şortunu umursamadan üzerine kenarda duran bol tişörtünü geçirdi hızla. Dağınık saçlarını elleriyle olabildiğince düzeltip aşağı kata indi ancak zil sesi durmadığı için biraz koşar adımlar ile kapıya ulaştı.

"Asla normal insanlar gibi bir kere basıp beklemeyeceksin değil mi?"

Gülerek karşısında ki çocuğa baktı ve kapıya tek elini yaslayıp başını üzerine koydu. Jeongin gördüğü gülümseme ile daha çok sırıttı ve başını iki yana sallayıp 'tch' sesi çıkardı.

"Normal insanlardan farkım olsun ama değil mi?"

"Sen delisin"

Hyunjin biraz geriye çekilip içeriye girmesine izin verdi karşısında ki çocuğun. Jeongin girer girmez kapıyı kapadı ve Hyunjin kolundan tutup arkasını döndürdü ve belinden tutup ileriye ittirdi.

"Koş hazırlan hadi. Bugün evde öylece yatamazsın."

"Niye?"

"Dışarı çıkacağız, bir yere götüreceğim seni"

Jeongin ona dönen bakışlara karşı göz kırptı ve oturma odasında ki koltuğa bıraktı kendini. Hala olduğu yerde öylece duran bedene karşı güldü ve eliyle yukarıyı işaret edip konuştu.