"မင်း...ပုံစံပြောင်းလိုက်တာလား? "
အသေးလေးက ခေါင်းညိတ်ပြီးမှမျက်ခုံးပင့်သွားတယ် ။လူသားတွေရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့အသံအနိမ့်အမြင့်တွေကိုသူနားလည်နေတာလား? ။
"မင်းနံမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ? "
"ရှနွန် "
လိမ္မာတဲ့ကလေးဖြစ်တဲ့အလျောက် သူ့နှုတ်ကလွှတ်ခနဲဖြေလိုက်မိတယ် ။
အိုး ။ သူထူးဆန်းတာတွေလည်းပြောနေနိုင်တာပဲ ။ အသေးလေးဟာအံသြပြီးရင်းအံသြနေတော့တယ် ။
အရာရှိဝမ်အနားနေရတဲ့ အထူးတပ်သားဖြစ်တဲ့
ဇဲရစ်က ဇိုင်ယွန်ရှောင်းကိုစိတ်မဝင်စားခဲ့တဲ့တစ်ဦးတည်းသောလူသားပဲဖြစ်တယ် ။ Siren စစ်ဆင်ရေးမှသူ့အဖေကျဆုံးခဲ့တာကြောင့် နာကျည်းနေခဲ့ပေမဲ့ ဒီအသေးလေးကိုကန်ပြောင်းပေးတုန်း ခဏတာတွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်စွဲလန်းသွားခဲ့သည် ။ ကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့ကံတရားက ထိုကောင်လေးဟာသူ့အဖေကိုသေဆုံးစေခဲ့တဲ့အဖွဲ့ထဲကပင် ။ ထိုနေ့ကတိုက်ခိုက်မှုမှာထိုကောင်လေးပါဝင်ခဲ့သည် ။
ဘယ်လိုနေနေသူကတော့ ဒီကောင်လေးကိုအပိုင်သိမ်းဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်တယ် ။ အရာရှိဝမ်က သိပ်အလေးပေးတဲ့အကျဥ်းသားတွေမို့သူခိုးယူသွားလို့လည်းမရ ။ နုံနုံအအ အမူအယာလေးကိုမြင်ရတော့သူအကြံအစည်နဲ့ပြုံးလိုက်တယ် ။ ကြင်ယာတော်နဲ့အရာရှိဝမ်လိုဆက်ဆံရေးသာရှိထားရင် အရာရှိဝမ်လည်းဘာမှတတ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ။
"မင်း ခြေထောက်တွေရလာပြီး ဘာမှဆက်မလုပ်ရင်သေသွားနိုင်တယ် "
"မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ဇိုင်ယန်ကိုကိုဆို ကလေးလေးတောင်ရနေပြီမသေသေးဘူး "
"ဒါပေါ့သူ့မှာကလေးလေးရလို့ မသေတာလေ "
"ဟင် "
"အချိန်မရှိတော့ဘူး ၊ မင်းနောက်ဆုံးဆန္ဒရှိမလား? "
"ကလေးဘယ်လိုရမှာလဲ ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိဘူး ၊ ရာသီချိန်လည်းမဟုတ်ဘူး "
"ကိုယ်ကူညီပေးနိုင်တယ် "
"ခင်ဗျားကြီးက လူလေ "
"ဇိုင်ယန်ရှောင်းရဲ့ ယောကျာ်းကလည်းလူပဲလေ ၊ အဲ့ကလေးကိုဘယ်ကထွက်လာတယ်ထင်လို့လဲ "
