Always and Forever (JaDine Fanfic)

❤ 10

James' POV

Pagkagising ko parang ayaw kong bumaba. Tch. I hate my parents. They are always comparing me to Xander, my fvcking freakin' step brother. Kesyo mabait to, matalino, madaling mapagsabhin. At ako naman daw ay, bad boy, hindi nagaaral ng mabuti, hindi napagsasabihan, lahat na! Lahat ng masamang ugali nasa akin!

E lahat naman ng tama ko laging nalalamangan ni Xander e! Yung top 2 ako sa klase, sasabihin nila na dapat gumaya ako kay Xander na top 1! Sht lang! Bakit ba hindi nalang sila maging proud sakin! Ginawa ko naman lahat e!

*knock knock*

"Sino yan?!" Sabi ko.

"Bro! Papasok kapa ba?!" Ah its my step brother. Wow bbl bbl. May paki pa pala siya.

"Just leave me alone! Bababa ako kung kailan ko gusto! Just fcking leave me alone!" Sabi ko.

"I'm still your brother. I can help you if you have a problem," sabi niya. E siya yung problema ko e! SIYA! Pano siya makakatulong kung siya!

"Bro?" Hindi ko na siya pinansin at lumabas.

"Tabi. Dadaan ako," sabi ko at hinawi siya.

"Ano bang problema mo ha?! Wala naman akong ginawang masama sayo ha?!" Wow.

"You! Ikaw lang naman!"

"What?! Ano ba ang ginawa ko sayo?!" Tss.

"Wala. Bababa nako,"

Hinawakan niya ang balikat ko at hinarap niya ko sakanya.

"What's your problem with me?! Dahil ba hindi kita kadugo?! At ayaw mo sakin?!"

"Hindi lang yon! Hindi! At ayaw ko nang pagusapan pa kasi mas namumuo yung galit ko!"

"Hey! You two! Umagang umaga nag-a-away kayo! At ikaw James! Ikaw matanda dito kaya dapat ikaw ang umaayos ng gulo!" Wow. Ako nanaman.

"Yes, dad. Hindi niyo naman alam yung istorya pero makapaghusga kayo ako na yung mali! Pero sabagay. Si Xander naman laging tama para sainyo. Kailan bako naging tama ha? Kailan? Wala! Kaya okay tanggap ko na. Pero sana minsan mapansin niyo rin lahat ng paghihirap ko! Sana mapansin niyo yung mga tamang nagawa ko! Hindi puro yung mali! May tama naman akong nagawa ha?! Pero laging niyong napapasin yung mali! Kasi ang perfect sainyo ay si Xander! At ako yung hindi!" At tuluyan nakong umalis nang umiiyak.

Fck. I hate my parents. I hate Xander. I hate them.

Nagdrive lang ako papuntang school. Kahit naman ganun ayokong magskip. At buti nalang nakarating ako kahit lumalabo yung mata ko.

"Jay! Oh sht! Anong nangyari sayo?!" Xandra with the gang. Pagkalabas na pagkalabas ko sila yung nadatnan ko.

"Pare! Kanina pa kami nag-aalala sayo! Nale-late ka lang naman kapag kasama mo kami!" Bret said.

"Hey, Jay. Bakit namumugto yang mata mo," Xandra. At niyakap niya ko.

"Brad, may kinalaman nanaman ba 'to sa family mo?" Andre.

"Y-yes," I said. At naiyak nalang uli habang nakayakap parin kay Xandra.

Hinihimas ni Xandra yung likod ko para mapatahan. "Ssshh, everything will be fine," She said. Para akong batang nawalan ng candy, pero hindi ako bata. Teenager ako na parang nawalan ng magulang. Oh hindi pala parang nawalan na talaga.

"Tara dun sa garden. Dun mo sabihin lahat ng hinanakit mo," Xandra.

"Guys, pasok munakami sa klase. Basta later lunch samin ka naman magkwento, James ha. Okie! Bye!" Yassi said. Tapos umalis na.