Şunu söylemeliyim ki, evlendiğini duyduğumda bile, kızının resmini gördüğüm zamanki kadar sarsılmamıştım.
Bir de sana anlatıp anlatmamakta kararsız kaldığım bir mesele var. Öğrenince ne hissedersin, ya da bir şey hisseder misin bilmiyorum, ama nedense söylemem gerektiğini düşünüyorum.
Ben hamileyim, Orhan. Kızım olacakmış!
Adını Zeynep koyacağım. Geçen ay çok güzel kıyafetler aldım ona. Bir de bol bol hayal kurdum; nasıl güleceğini, etrafta nasıl neşe saçarak dolaşacağını, ağladığında onu nasıl sakinleştireceğimi düşleyip durdum.
Ve şu sıralar uykuyu hayatımın merkezine almış bulunuyorum. Buna, Zeynep'im gelince uykusuz geçecek gecelerimin ön hazırlığı diyelim.
Kendime verdiğim o sözün yerle bir oluşunun üzerinden yedi buçuk ay geçti. Oysa ben, annelik hayalimi seninle, senin sayende gerçekleştirmek isterdim.
Aslında evlendiğim adam ne zaman bana dokunmaya kalksa reddediyordum, fakat o gece çok içmişti, karşı koyamadım.
Son bir şey daha: Bana imzalamam için o boşanma belgesini gönderdiğin gün hissettiğim "hiçlik" duygusunu asla aklımdan çıkarmayacağım. Çünkü o an, her şeyin benim için zaten çoktan bitmiş olduğunun farkına vardığım andı.
🌙
Lafı fazlasıyla uzattım galiba. Susmalı, içimi döktüğüm bu mektuptan sonra artık kalbimi de susturmalıyım.
Öyle ya, söyleyemediğim her şeyi yazdım, tüm kırgınlıklarımı açıklamaya çalıştım.
Muhtemelen mektubum sana ulaştığında umursamayacaksın; "eski" karının mahvoluşlarını anlatan satırlar seni ne kadar ilgilendirir ki? Eğer ilgilendirseydi, onu bu hallere getiren, onu yalnızlığa mahkum eden kişi bizzat sen olmazdın.
Ve biliyor musun? Önceleri olduğu kadar merak etmiyorum seni artık? Artık o kadar da acıtmıyor yokluğun.
En iyisi, sen tercihinle mutlu ol; karınla, kızınla, yeni yaşamınla...
Aramızda geçen şeyleri de unutalım gitsin, olmamış varsayalım. Evet, güzel şeyleri de...
Ben kızımla tutunacağım hayata. Hatta, öylesine sıkı tutunacağım ki; inan bana, yalnız kızım için yaşayacağım.
Belki cevap vermeye dahi tenezzül etmeyeceğin mektubumun sonuna geldik.
Şimdi senden tek isteğim var: Hakkını helal et.
Çünkü her şeye rağmen, ben hakkımı bütün kalbimle helal ediyorum. Yeter ki Allah'a yakın, benden uzak ol!
15.03.2022
İmza: Öznur Korkmaz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişin Aynası
Short StoryMektup tarzında bir hikayedir. * "Seni bırakmayacağım" demiştin. Öyleyse, sabahları neden yalnız uyanıyorum?
