OPERATION :MEND MY BROKEN HEART(On-going)

CHAPTER TWENTY NINE

REACHING OUT

ERICH POV

Lumipas ang ilang linggo at mas naging malayo ang loob ko sa magulang ko.

Maging ako ay tutol sa plano nilang ipakasal si Kuya.

Kahit hindi siya naging mabuting Kuya sa akin ay Kuya ko pa din siya.At sadyang ayoko sa ugaling nang lintik na babae na yun.

Napaka yabang,maganda nga mayabang naman sarap ilampaso ang muka sa sahig.

Nandito ako ngayon sa kwarto ko at nag kukulong.

Ayokong makausap ang sino man sa kanila maging ang makita ang sino man sa kanila.

'Manigas sila diyan'

"Erich Frix!Hanggang kailan mo ba balak na mag kulong diyan sa kwarto mo!?"dinig kong sigaw ni Daddy ngunit hindi ako nag patinag.

'Kahit hanggang mamatay ako hindi ako lalabas dito!'

"Huwag kang gumaya sa Kuya mo!Bumaba ka na dito at huwag ka nang mag matigas diyan!"

'Mamatay kayo sa kaka hintay hinding hindi ako bababa'

Naka rinig ako mang yanag mg mga paa kaya naman napag pasyahan ko na bukaan ang bintana at doon walang pakundangang tumalon.

Halos mapilay ako sa ginawa kong pag talon pero mas inisip ko ang pag takas ko kaya lahit na pa ika ika akong mag lakad at pinilit ko na maka layo sa bahay.

'Nakakasakal na..Masyado na akong nasasakal sa mga pasya ninyong hindi ninyo man lang inisip ang pasya namin'

Nadatnan ko nalang ang sarili ko sa isang convenient store naupo ako sa isa sa mga upuan sa labas nitong convenient store.

Kanina pa ako nakakaramdam nang gutom pero hindi komagawamg pansinin iyon dahil mas natatabunan nang sama ng loob ang kagutuman na iyon.

'Siguro kahit mamatay naman ako wala silang paki alam sakin'

Napayuko ako sa isiping iyon at hindi ko kasi talaga maunawaan kung bakit naatim nang magulang namin na kami ay saktan gayong sila ang sarili naming dugo at laman na siya rin ang dapat ang unang nakakaunawa sa amin.

Ngunit tila nang kamali ako dahil kahit na magulang ko sila hindi nila ganon ka lubos na kilala ang pag uugali naming mag kapatid.

'Anong klaseng magulang ba kayo?!Minsan iniisip ko nalang anak ninyo ba talaga kami?!Para kasing hindi'

"Erich?"nai-angat ko ang ulo ko sa tumawag sakin and too my surprise it was Ate Charm."What are you doing here?"taka niyang tanong hindi naman ako agad naka sagot.Napatingin ito sa kabuuan ko na tilabba may sinisipat nang mapansin ko ang sugat sa braso ko ay agad kong itinago iyon."Nakita ko na huwag mo nang itago"muli kong naibaling ang atensyon ko sa kanya."Anong nangyari?"may bahid na pag aalalang aniya ngunit hindi man lamang ako maka sagot.

'Sa tingin ko hindi mo na dapat pang malaman Ate'

"Erich answer me"naiiyak na umiling ako dito.Gulat akong nag aalangang tumingin ulit da kanya nang hawakan niya ang parehong kamay ko."Ate mo ako diba?Pwede kang mag sahi sakin"nakangiti ito sakin at pinunasan ang luha ko hindi ko alam pero nag dulot iyon nang pag papakalma kalob-looban ko."Sabihin mo lahat makikinig ako..I wont judge"

"A-Ate"utal na tawag ko dito nag hihintay lang naman siya nang sasabihin ko.

Humugot muna ako nang malalim na buntong hininga at lakas nang loob bago muling nag salita.